Guilt (ταινία)
Το Guilt είναι δραματικό ποιητικό θρίλερ ελληνοκυπριακής συμπαραγωγής του 2009, σε σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή Βασίλη Μαζωμένου.
| Guilt | |
|---|---|
 Κινηματογραφική αφίσα. | |
| Σκηνοθεσία | Βασίλης Μαζωμένος |
| Παραγωγή | Βασίλης Μαζωμένος |
| Σενάριο | Βασίλης Μαζωμένος |
| Πρωταγωνιστές | Άρτο Απαρτιάν Γιάννης Τσορτέκης Νίκος Αρβανίτης Εβελίνα Παπούλια Κωνσταντίνος Σειραδάκης |
| Μουσική | Γιώργος Ανδρέου |
| Φωτογραφία | Κατερίνα Μαραγκουδάκη |
| Μοντάζ | Παναγιώτης Φωτίου |
| Εταιρεία παραγωγής | Horme Pictures Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου A.B. Seahorse Films Nova ΕΡΤ Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού |
| Διανομή | Horme pictures |
| Πρώτη προβολή | Σεπτέμβριος 2009 (Φεστιβάλ Μόντρεαλ) 4 Μαρτίου 2010 (Ελλάδα) |
| Διάρκεια | 93΄ |
| Προέλευση | Ελλάδα Κύπρος |
| Γλώσσα | Ελληνική |
| Προϋπολογισμός | €960.000 |
| δεδομένα () | |
Πλοκή Επεξεργασία
Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία της Κύπρου μέσα από τη ζωή ενός ηλικιωμένου εμπόρου όπλων (Νίκος Αρβανίτης) που «ξαναβλέπει» όσα έζησε στο νησί για πενήντα ταραγμένα χρόνια. Ο έμπορος όπλων μπαίνει γέρος για μια εγχείρηση και μέσω της νάρκωσης βυθίζεται σε έναν εφιάλτη, όχι μόνο για τις δεκαετίες της ζωής του, αλλά για την ιστορία της πατρίδας του και πως αυτός θεωρεί ότι την επηρέασε αρνητικά. Με κυρίαρχο το συναίσθημα της ενοχής που φέρει ο κεντρικός χαρακτήρας, η ταινία χωρίζεται σε τρεις σημαντικές ιστορικές περιόδους, το 1959 (αποχώρηση των Άγγλων), το 1974 (τουρκική εισβολή) και το 1996 (δολοφονία Σολομού).
Διανομή[1] Επεξεργασία
- Νίκος Αρβανίτης - έμπορος όπλων
- Κωνσταντίνος Σειραδάκης - Σολ
- Γιάννης Τσορτέκης - Κλαρκ
- Άρτο Απαρτιάν - αστυνομικός
- Εβελίνα Παπούλια - σύζυγος
- Κίμωνας Αποστόπουλος - διοικητής
- Στέλλα Φυρογένη - σύζυγος
- Σοφοκλής Κασκαούνιας - λοχαγός
- Ντίνος Λύρας - γιατρός
- Μάριος Ιωάννου - κατάδικος
Κριτικές Επεξεργασία
Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ έγραφε για την ταινία στην Ελευθεροτυπία[2]
Η ταινία του Βασίλη Μαζωμένου, «Guilt», σημαντικής αισθητικής αξίας, διαφέρει. Σήμερα, τριάντα πέντε χρόνια μετά, απουσιάζει εκείνος ο ψυχικός συγκλονισμός, που πάνω του... χόρεψαν πολλοί. Τα υλικά του δημιουργού είναι τέτοιας υφής, ώστε, σε επίπεδο τέχνης τουλάχιστον, να ανατρέπεται το στερεότυπο που ταξινομεί το Κυπριακό στα θέματα που πια «δεν πουλάνε».
Ο Νίνος Μικελίδης έγραψε στην ίδια εφημερίδα[3]
ο Βασίλης Μαζωμένος, επηρεασμένος από την «Αποικία των καταδίκων» του Κάφκα αλλά και τον Όρσον Γουέλς, φτιάχνει ένα είδος κολαστηρίου, βουτηγμένο σε μια καφκική ατμόσφαιρα.
Ενώ ο ΜΠΆΜΠΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΆΚΗΣ έγραψε[4]
...το στυλ του Μαζωμένου: εξπρεσιονιστικά σκηνικά, κλειστά κάδρα με εσωτερικούς χώρους, η σκοτεινιά της νύχτας, δυο τρία μεγάλα, στοχαστικά πλάνα, με σκηνικό χωρίς ανθρώπους… όλα υπογραμμίζουν την αίσθηση απαισιοδοξίας που μας υποβάλλει το στόρι, κυρίως με τις εντάσσεις που παρατηρούμε στις σχέσεις των χαρακτήρων, και βέβαια με την τελική πτώση του άλλοτε μεγάλου και τρανού εμπόρου. Πρέπει να σημειώσουμε και την πολύ καλή ερμηνεία των ηθοποιών.
Διακρίσεις και Βραβεία Επεξεργασία
Επίσημη κυπριακή και ελληνική συμμετοχή στα διεθνή φεστιβάλ Μόντρεαλ (Καναδά), Γκόα (Ινδία), Κάιρο (Αίγυπτος), Τάλιν (Εσθονία), Fantasporto (Πορτογαλία), ενώ κλήθηκε να "ανοίξει" το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στην Αθήνα (2009). Η ταινία βρέθηκε το 2009 στις πέντε υποψήφιες για το βραβείο καλύτερης ταινίας για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το 2012 απέσπασε βραβείο καλύτερου σεναρίου και φωτογραφίας στο London Greek film festival και το 2010 το καλύτερο σάουντρακ ελληνικής ταινίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον κινηματογράφο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |