NGC 6729

νεφέλωμα ανάκλασης/εκπομπής στον αστερισμό Νότιος Στέφανος

Συντεταγμένες: Sky map 19h 01m 54s, −36° 57′ 12″

Το NGC 6729 ή Caldwell 68 είναι νεφέλωμα ανάκλασης/εκπομπής στον αστερισμό Νότιος Στέφανος. Έχει σχήμα βεντάλιας και φωτίζεται κυρίως από τον μεταβλητό αστέρα R νοτίου Στεφάνου.

Επάνω: Το NGC 6729
Κάτω: Η θέση του 6729

Ιστορικό Επεξεργασία

Το ανακάλυψε o Άγγλος Άλμπερτ Μαρθ από τη Μάλτα το 1861, ενώ το ανακάλυψε επίσης ανεξάρτητα ο Γερμανός αστρονόμος Ιούλιος Σμιτ (Johann Friedrich Julius Schmidt) από την Αθήνα.[1] Ο Σμιτ, διευθυντής του Αστεροσκοπείου Αθηνών τότε, παρατήρησε επίσης την μεταβλητότητα του κεντρικού άστρου νεφελώματος, του R νοτίου Στεφάνου, του οποίου η φωτεινότητα επηρεάζει την φωτεινότητα του νεφελώματος.[2]

Ο Σμιντ ήταν επίσης ο πρώτος ο οποίος υποπτεύθηκε ότι το νεφέλωμα μπορεί να μεταβλητό. Μετέπειτα παρατηρήσεις, τόσο δια οφθλαμού, όσο και με τη λήψη φωτογραφιών από το αστεροσκοπείο του Γιοχάνεσμπουργκ επιβεβαίωσαν την μεταβλητή φύση του νεφελώματος στις αρχές του 20ού αιώνα.[1]

Χαρακτηριστικά Επεξεργασία

 
Το νεφέλωμα ανάκλασης NGC 6729

Το NGC 6729 είναι το τμήμα ενός σκοτεινού νεφελώματος το οποίο φωτίζεται από τους αστέρες R και Τ νοτίου Στεφάνου. Το R νοτίου Στεφάνου είναι το κύριο άστρο πριν την κύρια ακολουθία στο νεφέλωμα. Αρχικά θεωρούταν ότι είχε μικρό δυναμικό παραγωγής νέων άστρων, αλλά μελέτες στα ραδιοκύματα και μικροκύματα έχουν αποκαλύψει την ύπαρξη διαφόρων αντικείμενων εντός του νεφελώματος, ενώ επίσης έχει εντοπιστεί και ένα ανοικτό σμήνος κοντά στο R νοτίου Στεφάνου. Είναι μια από τις πιο κοντινές περιοχές αστρογέννεσης του Γαλαξία στο ηλιακό σύστημα, περίπου 550 έτη φωτός μακριά.[3] Στην ίδια περιοχή του ουρανού βρίσκονται επίσης τα νεφελώματα NGC 6726/7.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η μεταβολή των χαρακτηριστικών του, όπως το σχήμα και η λαμπρότητα, με παρόμοιο τρόπο με το NGC 2261, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ακόμη και μέσα σε 24 ώρες, πολύ σύντομο για να οφείλονται σε μεταβολές στη αναδιάταξη των αερίων του. Οι αλλαγές αυτές πλέον θεωρούνται ότι είναι αποτέλεσμα στην σκίαση των συστατικών του νεφελώματος από αέρια τα οποία περνούν σε πολύ μικρή απόσταση από το κεντρικό άστρο, μικρότερη από μια αστρονομική μονάδα.[2]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Reynolds, J. H. (1916) The variable nebula in Corona Australia (N. G. C. 6729) Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Vol. 76, p.645
  2. 2,0 2,1 Stephen James O'Meara (2002). Deep-Sky Companions: The Caldwell Objects. Cambridge University Press. σελ. 271. 
  3. David J. Nutter, D. Ward-Thompson and P. André (2005). «The pre-stellar and protostellar population of R Coronae Australis». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 357: 975-982. doi:10.1111/j.1365-2966.2005.08711.x. http://mnras.oxfordjournals.org/content/357/3/975.full. 

Αναφορές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 6729 στο Wikimedia Commons