S-200

σύστημα πυραύλων επιφάνειας-αέρος

Ο S-200 Ανγκάρα/Βέγκα/Ντούμπνα (κωδικός ΝΑΤΟ: SA-5 Gammon) είναι ρωσοσοβιετικό σύστημα πυραύλων επιφάνειας-αέρος που μπορεί να εξαπολύσει επιθέσεις σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Το σύστημα αυτό, το οποίο ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 1966, σχεδιάστηκε για να υπερασπίσει μεγάλες περιοχές από επιθέσεις βομβαρδιστικών ή άλλων στρατηγικών αεροσκαφών.

Ένα S-200 στο Στρατιωτικό Μουσείο του Πεενεμύντε (2001).

Το σύστημα διαθέτει έξι εκτοξευτήρες πυραύλων μονής τροχιάς με βλήματα πλάτους 10.72 μέτρων και ραντάρ ελέγχου πυρός.

Μπορεί επίσης να συνδυαστεί με ένα σύστημα ραντάρ μεγαλύτερης εμβέλειας.

Χρήστες Επεξεργασία

 
Χώρες που χρησιμοποιούν το σύστημα S-200 το 2008, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.

Σημερινοί χρήστες Επεξεργασία

  •   Αλγερία – 10
  •   Αζερμπαϊτζάν – 15
  •   Βουλγαρία[1] 1[2] παρτίδα.
  •   Ινδία – 3 παρτίδες στον στρατό, 4 παρτίδες (τάγματα) στην Ινδική Πολεμική Αεροπορία[1]
  •   Ιράν[1] 10 αναβαθμισμένες παρτίδες,[3][4] σε υπηρεσία, θα αντικατασταθούν από το σύστημα Σαγιάντ-2/Σαγιάντ-3 (Ταλάς).
  •   Καζακστάν[1]
  •   Βόρεια Κορέα – 4 παρτίδες (2008).[1] 40 συστήματα το 2010 (ο αριθμός των συστατικών στοιχείων είναι άγνωστος).[5][6]
  •   Μιανμάρ – 20 εκτοξευτές από τη Βόρεια Κορέα.
  •   Πολωνία – 2 παρτίδες.[1] Σχεδιάζεται να αντικατασταθούν με το σύστημα Βίσουα.[7]
  •   Συρία – 2 τάγματα αεράμυνας, 2 διαιρέσεις που περιλαμβάνουν μπαταρίες S-200 (44 εκτοξευτές / ≈50[8]/ 48[9]) λειτουργούσαν το 2010,[10][11] ενώ το 2012 υπήρχαν εκτοξευτές S-200VE[12]. Οι συριακές ένοπλες δυνάμεις κατασκεύασαν ένα νέο χώρο S-200 στο αεροδρόμιο Κβέιρες, κοντά στο Χαλέπι, τον Ιούλιο 2016. Η Συριακή Δύναμη Αεράμυνας λειτουργεί τον χώρο αυτό.
  •   Τουρκμενιστάν[1]
  •   Ουζμπεκιστάν[1]

Πρώην χρήστες Επεξεργασία

  •   Λευκορωσία – Περίπου 4 παρτίδες.[1]
  •   Τσεχοσλοβακία – 5 παρτίδες, πέρασαν στα διάδοχα κράτη.
  •   Τσεχία – Με βάση το μοίρασμα των αποθεμάτων του τσεχοσλοβάκικου στρατού, η Τσεχία έλαβε τα τσεχοσλοβακικά συστήματα S-200 SAM αλλά τέθηκαν εκτός υπηρεσίας στα μέσα της δεκαετίας του 1990.[1]
  •   Ανατολική Γερμανία – 4 παρτίδες.
  •   Γερμανία – 4 παρτίδες από την πρώην Ανατολική Γερμανία και τέθηκαν εκτός υπηρεσίας γύρω στο 1991
  •   Ουγγαρία – 1 παρτίδα.[1]*
  •   Λιβύη – 8 παρτίδες.[1]
  •   Μολδαβία[1] 1 παρτίδα
  •   Ρωσία - Το 2014, είχαν τεθεί εκτός υπηρεσίας.
  •   Γεωργία[1]
  •   Μογγολία – Ο Μογγολικός Λαϊκός Στρατός λειτουργούσε περίπου 4 παρτίδες συστημάτων SA-5 το 1985, αλλά σήμερα είναι αμφίβολο εάν υπάρχει κάποια παρτίδα που να είναι ακόμη σε υπηρεσία.[13]
  •   Ουκρανία – Αποσύρθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2013 [14]
  •   Σοβιετική Ένωση – Αρχικός δημιουργός του συστήματος ZA-PVO, χρησιμοποιήθηκε για αμυντικούς σκοπούς. Το σύστημα άρχισε να αποσύρεται σταδιακά στην δεκαετία του 1980. Επειδή κατά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 η διαδικασία εγκατάλειψης δεν είχε ολοκληρωθεί, οι πύραυλοι μοιράστηκαν στα διάδοχα κράτη.[1]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 «Almaz/Antei Concern of Air Defence S-200 Angara/Vega (SA-5 'Gammon') low to high-altitude surface-to-air missile system». Jane's Information Group. 2 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2008. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. The Military Balance 2010. — P. 123.
  3. The Military Balance 2010. — P. 253.
  4. «Анализ состояния ПВО и ВВС Ирана». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  5. «Lenta.ru: Наука и техника: КНДР усилила противовоздушную оборону Пхеньяна». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  6. «N. Korea boosts anti-aircraft missiles to defend Pyongyang: source». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  7. «Rakiety systemu S-200 i ich służba w Wojsku Polskim - Konflikty.pl». www.konflikty.pl. 
  8. «Geopolitics». 26 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  9. Administrator. «ПВО Сирии против авиации НАТО: возможные сценарии – Военный Обозреватель». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  10. The Military Balance 2010. — P. 273.
  11. «The Military Balance – IISS». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. 
  12. The International Institute For Strategic Studies IISS The Military Balance 2012. — Nuffield Press, 2012. — С. 349 с.
  13. World Missile Directory, FLIGHT international, 1985
  14. «Україна остаточно відмовилася від ЗРК С-200 - Український мілітарний портал». archive.org. 15 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2018.