Seo Taiji and Boys
Οι Seo Taiji and Boys (κορεατικά: 서태지와 아이들) ήταν ένα νοτιοκορεατικό μουσικό συγκρότημα, ενεργό από το 1992 έως και το 1996. Αποτελούνταν από τρία μέλη, τους Σέο Ταΐτζι, Γιανγκ Χιουν-σουκ και Λι Τζούνο, οι οποίοι πειραματίστηκαν με διάφορα δημοφιλή είδη της δυτικής μουσικής.[1] Το συγκρότημα θεωρείται ως ένα από τα πιο επιτυχημένα στη Νότια Κορέα, καθώς και ιδιαίτερα σημαντικό για μουσική βιομηχανία της χώρας, την οποία πιστώνεται ότι άλλαξε. Προοδευτική ήταν και η χρήση rap στην κορεατική γλώσσα, γράφοντας στίχους που πολλές φορές ασκούσαν κοινωνική κριτική, παρά τους κώδικες ηθικής και τη λογοκρισία.[2] Το συγκρότημα κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στον Μουσικό Διαγωνισμό Σεούλ, το 1992 και το 1993.[3] Το 1996, με αναφορά του Billboard, γνωστοποιήθηκε ότι τα πρώτα τρία άλμπουμ του σχήματος είχαν πουλήσει πάνω από 1,6 εκατομμύρια κόπιες, ενώ το τέταρτο ξεπέρασε τα 2, κάνοντας τους έτσι από τα πιο επιτυχημένα σε εισπράξεις σχήματα της Νότιας Κορέας.[4]
| Seo Taiji and Boys | |
|---|---|
| Προέλευση | Νότια Κορέα |
| Μουσικά είδη | Alternative rock - alternative metal - hip hop - rap rock - K-Pop- pop |
| Παρουσία | 1992-1996 |
| Δισκογραφική εταιρεία | Bando Eumban Yedang Company |
| Μέλη | Σέο Ταΐτζι Γιανγκ Χιουν-σουκ Λι Τζούνο |
| wikidata (π) | |
Το συγκρότημα ήταν ουσιαστικά μία ιδέα του Σέο Ταΐτζι, ό οποίος το 1991, μόλις είχε σταματήσει να είναι μέλος ενός heavy metal συγκροτήματος. Αλλάζοντας κατόπιν τελείως το ύφος του, μαζί με τους Γιανγκ και Τζούνο ίδρυσε το συγκρότημα το 1992. Κατόπιν ο Σέο, ήρθε σε επαφή με την τεχνολογία MIDI, ξεκινώντας να πειραματίζεται ευθύς αμέσως. Κι αν και δεν είχε καμία πρόθεση να δημιουργήσει ένα mainstream boy band, τελικά η επιτυχία που συνάντησαν ήταν αναπάντεχη. Το σχήμα κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ: το I Know (1992), το Hayeoga (1993), το Kyoshil Idea (1994) και, τέλος, το Sidae Yugam (1995). Όλα είχαν μία μίξη alternative rock, hip hop, alternative metal και pop.
To 1996, ανακοίνωσαν τη διάλυση τους (έως και σήμερα), κυκλοφορώντας κι ένα compilation άλμπουμ, το Goodbye Best Album. Ο Γιανγκ Χιουν-σουκ μετά ίδρυσε μία από τις πιο επιτυχημένες εταιρείες παραγωγής στη Νότια Κορέα, την YG Entertainment,[5] ο Σέο Ταΐτζι ακολούθησε σόλο καριέρα (κι αυτή επιτυχημένη), προσδίδοντάς του κιόλας την ονομασία ο «Πρόεδρος της Νοτιοκορεατικής Κουλτούρας», αφού αυτός και το σχήμα επηρέασε όσο κανείς άλλος την κορεατική μουσική τη δεκαετία του 1990, φέρνοντας τα δυτικά στοιχεία στη μουσική τους. Ο Ντούμπο Σιμ, ένας ειδικός στην ασιατική κουλτούρα είπε: «το συγκρότημα δημιούργησε το ξεχωριστό ύφος Κορεατικής pop μουσικής».[6] Το 2014, ο Ταΐτζι, σε ερώτηση για πιθανή επανένωση είπε πως οι υποστηρικτές του θα απογοητευτούν αν γινόταν, καθότι δεν έχει την ίδια εμπιστοσύνη στις ικανότητες που είχε παλιότερα.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Sohn, Ji-young (20 Μαΐου 2014). «[Newsmaker] K-pop legend Seo Taiji to return». The Korea Herald. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2015.
- ↑ Suh, Hye-rim (3 Ιουλίου 2013). «Seo Taiji and Boys chosen as K-pop icons». The Korea Herald. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2015.
- ↑ «제23회서울가요대상». Seoul Music Awards (στα Κορεατικά). 3 Ιουλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2017.
- ↑ Seoul Music: Rockin' in Korea; April 20, 1996. Billboard. σελ. 18.
- ↑ «Way Back Wednesday: Seo Taiji & Boys - "Nan Arayo"». allkpop.com. 18 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2015.
- ↑ Shim, Doobo (2006). «Hybridity and the rise of Korean popular culture in Asia». Media, Culture & Society 28: 25–44. doi:. https://archive.org/details/sim_media-culture-society_2006-01_28_1/page/25.
- ↑ «Seo Taiji discusses the possibility of a Seo Taiji and Boys reunion». allkpop.com. 20 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2016.