Εκλογές στη Δημοκρατία του Κονγκό
Στη Δημοκρατία του Κονγκό διεξάγονται εκλογές για Πρόεδρο και για κοινοβούλιο. Ο πρόεδρος εκλέγεται από το λαό και το κοινοβούλιο (Parlement) έχει 2 σώματα. Η Εθνοσυνέλευση (Assemblée Nationale) έχει 153 μέλη που εκλέγονται για θητεία 5 ετών σε μονοεδρικές περιφέρειες. Η Γερουσία (Sénat) αριθμεί 66 μέλη, που εκλέγονται για εξαετή θητεία ανά περιφέρεια και ανά τοπικά και περιφερειακά συμβούλια.
Προεδρικές εκλογές Επεξεργασία
Πρόσφατες προεδρικές εκλογές (2021) Επεξεργασία
Προηγούμενες προεδρικές εκλογές Επεξεργασία
1961 Επεξεργασία
Στις πρώτες προεδρικές εκλογές στις 26 Μαρτίου 1961 εξελέγη πρόεδρος ο μοναδικός υποψήφιος, Φιλμπέρ Γιουλού από τη Δημοκρατική Ένωση για την Άμυνα των Αφρικανικών Συμφερόντων χωρίς αντίπαλο.[1] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 90,3%.[2]
1992 Επεξεργασία
Οι επόμενες προεδρικές εκλογές έγιναν για πρώτη φορά με πολυκομματικό σύστημα σε δύο γύρους, τον Αύγουστο του 1992. Προτού διεξαχθούν οι εκλογές έγινε εθνική διάσκεψη από τον Φεβρουάριο ως τον Ιούνιο του 1991. Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Πασκάλ Λισουμπά από την Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλδημοκρατία (UPADS) με ποσοστό 61,32%, επικρατώντας του Μπερνάρ Κολελάς (38,68%) από το Κονγκολέζικο Κίνημα για τη Δημοκρατία και την Εσωτερική Ανάπτυξη (MCDDI) στον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας, με τρίτο τον μετέπειτα πρόεδρο Ντενί Σασού Νγκουέσσο από το Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα με 16,87%.[3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 59,6% στον πρώτο γύρο και 61,6% στον δεύτερο γύρο.
2002 Επεξεργασία
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε το 1997, ηγέτης της χώρας έγινε ξανά ο Ντενί Σασού Νγκουέσσο και ακολούθησε μεταβατική περίοδος. Εγκρίθηκε με δημοψήφισμα ένα νέο σύνταγμα τον Ιανουάριο και οι προεδρικές εκλογές έγιναν την ίδια χρονιά στις 10 Μαρτίου. Νικητής με ποσοστό 89,4% των ψήφων αναδείχθηκε ο Νγκουέσσο, επικρατώντας 6 άλλων υποψηφίων. Ορκίστηκε πρόεδρος στις 14 Αυγούστου 2002 σε τελετή στην πρωτεύουσα Μπραζαβίλ, παρουσία 7 ακόμα Αφρικανών αρχηγών κράτους. [4]
2009 Επεξεργασία
Ο πρόεδρος Ντενί Σασού Νγκουέσσο κέρδισε άνετα την επανεκλογή του στις 12 Ιουλίου 2009. Έξι από τους υποψηφίους της Αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές, ισχυριζόμενοι ότι υπήρξε νοθεία υπέρ του Νγκουέσσο.[5]
Οι έξι υποψήφιοι που δεν έλαβαν μέρος στις εκλογές σε κοινή τους δήλωση ανέφεραν ότι περισσότερο από το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν είχε λάβει μέρος στις εκλογές. Το γεγονός αυτό ερμηνεύτηκε ως καταδίκη στο αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς του Νγκουέσσο.[5]
Ο υπουργός Πληροφοριών ανέφερε από την πλευρά του ότι η παρουσία 170 διεθνών παρατηρητών έκανε τις καταγγελίες περί νοθείας να καταρρεύσουν.[6] Η Αφρικανική Ένωση και η Οικονομική Κοινότητα των Χωρών της Κεντρικής Αφρικής, οι οποίοι είχαν αμφότεροι στείλει παρατηρητές, έκριναν ότι οι εκλογές ήταν "ομαλές, ελεύθερες και διαφανείς" , επαινώντας την ήρεμη ατμόσφαιρα στην οποία διεξήχθη η ψηφοφορία.[7]
Σύμφωνα με τα προσωρινά αλλά επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις 15 Ιουλίου ο Νγκουέσσο επανεξελέγη πρόεδρος με 78,61% των ψήφων, ενώ ο ανεξάρτητος Ζοζέφ Κινουμπί Κία Μπούνγκου (Joseph Kignoumbi Kia Mboungou) ήρθε 2ος με 7,46% των ψήφων και ο Νισεφόρ Φιλά ντε Σεν-Ιντς από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα ήταν τρίτος με 6,98%. Ένας ακόμα υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, ο Ματίας Νζον (Dzon), έλαβε 2,30% των ψήφων (είχε ζητήσει από τους ψηφοφόρους να μην προσέλθουν στις κάλπες). Η συμμετοχή ήταν 66,42%.[8]
| Υποψήφιος | Κόμμα | Ψήφοι | % |
|---|---|---|---|
| Ντενί Σασού Νγκουέσσο | Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (Parti Congolais du Travail)/ Συναγερμός για την Προεδρική Πλειοψηφία (Rassemblement pour la majorité présidentielle) | 1.055.117 | 78,6 |
| Ζοζέφ Κινουμπί Κιά Μπουνγκού | ανεξάρτητος | 100.181 | 7,5 |
| Νισεφόρ Αντουά Φιλά ντε Σαιντ-Ιντ (Antoine Fylla de Saint-Eudes) | Φιλελεύθερο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (Parti Républicain Libéral) | 93.749 | 7,0 |
| Ματίας Τζον (Mathias Dzon) | Συμμαχία για το Ρεπουμπλικανισμό και τη Δημοκρατία (Alliance pour la République et la Démocratie) | 30.861 | 2,3 |
| Ζοζέφ Μιοκονό (Joseph Hondjouila Miokono) | ανεξάρτητος | 27.060 | 2,0 |
| Γκι Ρομαίν Κινφούσια (Guy Romain Kinfoussia) | ανεξάρτητος | 11.678 | 0,9 |
| Ζαν Φρανσουά Τσιμπιντά-Κουανγκού (Jean François Tchibinda-Kouangou) | ανεξάρτητος | 5.475 | 0,4 |
| Ανγκιός Νγκανγκιά-Ενγκαμπέ (Anguios Nganguia-Engambé) | ανεξάρτητος | 4.064 | 0,3 |
| Ερνέστ Μποναβεντίρ Μιζιντί Μπαβουεζά (Ernest Bonaventure Mizidi Bavoueza) | ανεξάρτητος | 3.594 | 0,3 |
| Κλεμάν Μιεράσα (Clément Mierassa) | ανεξάρτητος | 3.305 | 0,3 |
| Μπερτέν Παντί-Νγκουαρί (Bertin Pandi-Ngouari) | ανεξάρτητος | 2.749 | 0,2 |
| Μαριόν Μισέλ Ματζιμπά Εουανγκό (Marion Michel Mandzimba Ehouango) | ανεξάρτητος | 2.612 | 0,2 |
| Ζαν Εμπινά | ανεξάρτητος | 1.797 | 0,1 |
| Έγκυρα | 1.342.242 | 97,2 | |
| Άκυρα | 38.409 | 2,8 | |
| Σύνολο ψήφων (συμμετοχή 66,4 %) | 1.380.651 | 100,0 | |
| Πηγή: Εκλογικό Αρχείο του Adam Carr | |||
2016 Επεξεργασία
Εκλογές διεξήχθησαν για εκλογή προέδρου στις 20 Μαρτίου 2016.[9] Ήταν οι πρώτες εκλογές που έγιναν με το νέο σύνταγμα που εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα το 2015. Ο πρόεδρος Ντενί Σασού Νγκουέσσο, ο οποίος εξάντλησε το όριο των δύο θητειών με βάση το προηγούμενο σύνταγμα, διεκδίκησε και νέα προεδρική θητεία, εξαιτίας της υιοθέτησης ενός νέου συντάγματος. Κέρδισε επανεκλογή στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, συγκεντρώνοντας ποσοστό 60% των ψήφων.
Βουλευτικές εκλογές Επεξεργασία
2022 Επεξεργασία
Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε 2 γύρους τον Ιούλιο του 2022.
Προηγούμενες βουλευτικές εκλογές Επεξεργασία
1946 - 1957 Επεξεργασία
Τον Δεκέμβριο του 1946 με Ιανουάριο του 1947 διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Αντιπροσωπευτικής Συνέλευσης στη Μουαγιέν-Κονγκό, σημερινή Δημοκρατία του Κονγκό.[10][11][12] Το Κονγκολέζικο Προοδευτικό Κόμμα (PPC) κέρδισε τις εκλογές, με 15 έδρες έναντι 9 εδρών για το σοσιαλιστικό SFIO.[11][13][14] Ακολούθησαν οι εκλογές του 1952 (για τα 37 μέλη της Εδαφικής Συνέλευσης), που έγιναν σε 2 εκλεκτορικά κολέγια (13 μέλη εξελέγησαν από το πρώτο κολέγιο και άλλα 24 από το δεύτερο). Μεγαλύτερος πολιτικός σχηματισμός αναδείχθηκε ξανά το PPC, κερδίζοντας 17 έδρες στο δεύτερο εκλεκτορικό κολέγιο. Στη Μουαγιέν-Κονγκό έγιναν εκλογές για εδαφική συνέλευση και στις 31 Μαρτίου 1957 με συμμετοχή 74,2%. Αμφότερα η Δημοκρατική Ένωση για την Άμυνα των Αφρικανικών Συμφερόντων και το Αφρικανικό Σοσιαλιστικό Κίνημα κατέλαβαν 17 έδρες.[15]
1959 Επεξεργασία
Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 14 Ιουνίου 1959. Το αποτέλεσμα ήταν νίκη για τη Δημοκρατική Ένωση για την Άμυνα των Αφρικανικών Συμφερόντων, κερδίζοντας 51 από τις συνολικά 61 έδρες στην εθνοσυνέλευση.[16] Η συμμετοχή ήταν 79,2%.[17]
1963 Επεξεργασία
Ακολούθησαν οι εκλογές στις 11 Δεκεμβρίου 1963. Το μοναδικό νόμιμο κόμμα, το Εθνικό Κίνημα της Επανάστασης, κέρδισε το σύνολο των εδρών, συνολικά 55, και η συμμετοχή ήταν 91,7%.[18]
1973 Επεξεργασία
Ταυτόχρονα με τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για νέο σύνταγμα, έγιναν βουλευτικές εκλογές στις 24 Ιουνίου 1973. Όλες τις 115 έδρες κατέλαβε, με βάση το μονοκομματικό καθεστώς, το μοναδικό νόμιμο κόμμα, το Κονγκολέζικο Κόμμα των Εργατικών με τη συμμετοχή να φτάνει το 83,2%.[19]
1979 Επεξεργασία
Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, ξανά συμπίπτοντας χρονικά με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, έγιναν στις 8 Ιουλίου 1979. Όλες τις έδρες, συνολικά 153 , κέρδισε το μοναδικό νόμιμο κόμμα εκείνης της περιόδου, το Κονγκολέζικο Κόμμα των Εργατικών, με συμμετοχή 90,3%.[20]
1984 Επεξεργασία
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1984 ξανά όλες τις 153 έδρες στην εθνοσυνέλευση κέρδισε το μοναδικό έννομο κόμμα (Κονγκολέζικο Κόμμα των Εργατικών). Η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 93,64%.[21]
1989 Επεξεργασία
Με συμμετοχή 89,6% έγιναν οι εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου 1989, με νικητή ξανά το PCT, στο πλαίσιο του μονοκομματικού καθεστώτος. Οι υποψήφιοι εξελέγησαν με λίστες και δεν ήταν όλοι προσκείμενοι στο PCT.[22]
1992 Επεξεργασία
Οι εκλογές του 1992 που έγιναν σε 2 γύρους (24 Ιουνίου και 19 Ιουλίου) ήταν οι πρώτες και σηματοδότησαν τη μετάβαση στον πολυκομματισμό. Τις περισσότερες έδρες (συνολικά 39) έλαβε η Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλδημοκρατία (UPADS), με αρχηγό τον νικητή των προεδρικών εκλογών, Πασκάλ Λισουμπά.[23] Δεύτερο κόμμα με 29 έδρες αναδείχθηκε το Κονγκολέζικο Κίνημα για τη Δημοκρατία και την Εσωτερική Ανάπτυξη (MCDDI) του 2ου στις προεδρικές εκλογές, Μπερνάρ Κολελάς. Το PCT ήρθε στην 3η θέση.[24]
1993 Επεξεργασία
Στις 2 Μαΐου 1993 διενεργήθηκαν βουλευτικές εκλογές, ,ε έναν δεύτερο γύρο να διεξάγεται σε αρκετές περιφέρειες στις 6 Ιουνίου. Στις εκλογές νικητής αναδείχθηκε ο συνασπισμός Προεδρική Τάση, με 65 έδρες από τις συνολικά 125 στην εθνοσυνέλευση.[16]
2002 Επεξεργασία
Οι βουλευτικές εκλογές του 2002 διεξήχθησαν σε 2 γύρους: 26 Μαΐου και 20 Ιουνίου. Το Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα (PCT) και οι σύμμαχοί του κατέλαβαν τις περισσότερες έδρες του κοινοβουλίου.[25] Στον πρώτο γύρο εξελέγησαν 51 βουλευτές.[26] Δώδεκα υποψήφιοι αποκλείστηκαν από την Εθνική Εφορευτική Επιτροπή (CONEL) λίγο μετά τη διεξαγωγή του πρώτου γύρου, εξαιτίας διαφόρων αιτιών, όπως οι καταγγελίες για νοθεία.[27]
2007 Επεξεργασία
Οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, το 2007. Το κυβερνών Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα και τα προσκείμενα σε αυτόν κόμματα και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι που συντάχθηκαν με αυτό κέρδισαν 125 έδρες, ενώ δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα κατέλαβαν συνολικά 12 έδρες.[28]
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες 1ος γύρος |
Έδρες 2ος γύρος |
Σύνολο εδρών |
|---|---|---|---|---|---|
| Κογκολέζικο Κόμμα των Εργατών (PCT) | 22 | 24 | 46 | ||
| Ανεξάρτητοι | 8 | 29 | 37 | ||
| Κογκολέζικο Κίνημα για Δημοκρατία και Ανάπτυξη (MCDDI) | 4 | 7 | 11 | ||
| Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλιστική Δημοκρατία (UPADS) | 3 | 8 | 11 | ||
| Κίνημα Δράσης για Ανανέωση (MAR) | 3 | 2 | 5 | ||
| Κίνημα για Αλληλεγγύη (MSD) | 1 | 4 | 5 | ||
| Λέσχη 2002 PUR | 1 | 2 | 3 | ||
| Δράση για το Κονγκό | 1 | 2 | 3 | ||
| Πατριωτική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο (UPDP) | 0 | 2 | 2 | ||
| Νέες Δημοκρατικές Δυνάμεις (FDN) | 0 | 2 | 2 | ||
| Συναγερμός για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο (RDPS) | 0 | 2 | 2 | ||
| Ένωση για τη Δημοκρατία (UR) | 0 | 2 | 2 | ||
| Ένωση για Πρόοδο (UP) | 0 | 2 | 2 | ||
| Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (UDR) | 0 | 1 | 1 | ||
| Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων (UFD) | 0 | 1 | 1 | ||
| Κίνημα για Δημοκρατία και Πρόοδο (MDP) | 0 | 1 | 1 | ||
| Νιάτα σε Κίνηση (JEM) | 0 | 1 | 1 | ||
| Συναγερμός για τον Πολίτη (RC) | 0 | 1 | 1 | ||
| Το Κόμμα της Ζωής (Parti la Vie) | 0 | 1 | 1 | ||
| Σύνολο | 43 | 92 | 137 | ||
| Πηγή: Xinhua, Panapress, IPU | |||||
2012 Επεξεργασία
Το 2012 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στις 15 Ιουλίου και στις 5 Αυγούστου 2012. Έπειτα από τη διεξαγωγή και του 2ου γύρου, το Κονγκολέζικο Εργατικό Κόμμα κέρδισε συνολικά 89 από τις συνολικά 136 έδρες, ενώ οι ανεξάρτητοι που είναι φίλα προσκείμενοι σε αυτό έχουν 12 έδρες, το επίσης προσκείμενο στο Εργατικό Κόμμα Κονγκολέζικο Κίνημα για τη Δημοκρατία και την Εσωτερική Ανάπτυξη 7 έδρες. Το κύριο κόμμα της Αντιπολίτευσης (Παναφρικανική Ένωση για Σοσιαλιστική Δημοκρατία) κέρδισε 7 έδρες.[29]
2017 Επεξεργασία
Εκλογές για Γερουσία Επεξεργασία
2008 Επεξεργασία
Στις 30 Ιουλίου 2008 διεξήχθησαν έμμεσες εκλογές για Γερουσία.[30] Στις 29 Ιουνίου προηγήθηκαν οι τοπικές εκλογές. Οι σύμβουλοι που εξελέγησαν στις εκλογές αυτές εξέλεξαν τους γερουσιαστές.[31]
2017 Επεξεργασία
Έμμεσες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν το 2017 μετά τις βουλευτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς.
Δημοψηφίσματα Επεξεργασία
2015 Επεξεργασία
Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 25 Οκτωβρίου 2015 εγκρίθηκε ένα νέο σύνταγμα με 246 άρθρα.[32] Με το νέο σύνταγμα θα μπορεί να διεκδικήσει το ίδιο πρόσωπο 3 προεδρικές θητείες και καταργήθηκε το ηλικιακό όριο των 70 ετών για τους υποψηφίους, ενώ μειώθηκε η θητεία του Προέδρου από τα 7 στα 5 έτη. Η αντιπολίτευση κατήγγειλε το δημοψήφισμα, με το οποίο άνοιξε ο δρόμος για να διεκδικήσει και τρίτη θητεία ο πρόεδρος Νγκουέσσο. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση στη διάρκεια ταραχών και διαδηλώσεων πριν την ψηφοφορία, σκοτώθηκαν 17 άνθρωποι, αν και ο επίσημος απολογισμός έκανε λόγο μόνο για 4 νεκρούς.[33] Η συμμετοχή των πολιτών στο δημοψήφισμα ήταν πολύ χαμηλή.[34] Η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος.[35]
Το νέο σύνταγμα άρχισε να ισχύει στις 6 Νοεμβρίου 2015.[36]
| Επιλογή | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Υπέρ | 1.212.471 | 92,27 |
| Κατά | 101.599 | 7,73 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 25.856 | - |
| Σύνολο | 1.339.926 | 100 |
| Πηγή: Κυβέρνηση του Κονγκό | ||
1963 Επεξεργασία
Σε δημοψήφισμα που έγινε στις 8 Δεκεμβρίου 1963 με συμμετοχή 91,7%, εγκρίθηκε από το 86% των πολιτών ένα νέο σύνταγμα. Με εκείνο καθιερώθηκε ο μονοκομματισμός στη χώρα και οι θητείες που θα επιτρεπόταν να υπηρετήσει ο πρόεδρος ορίστηκαν σε δύο (μέγιστος αριθμός).[16]
1973 Επεξεργασία
Ένα νέο σύνταγμα εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα στις 24 Ιουνίου 1973. Ο νέος καταστατικός χάρτης έλαβε την έγκριση από το 76,7% των ψηφοφόρων με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 83,1%.[18]
1979 Επεξεργασία
Στις 8 Ιουλίου 1979 υπερψηφίστηκε ένα νέο σύνταγμα, που εγκρίθηκε από το 96,93% των πολιτών, με συμμετοχή 90,3%.[16]
1992 Επεξεργασία
Το 96% των πολιτών ενέκριναν ένα νέο σύνταγμα σε δημοψήφισμα στις 15 Μαρτίου 1992. Με το νέο σύνταγμα το πολίτευμα της χώρας έγινε προεδρική δημοκρατία με κοινοβούλιο αποτελούμενο από δύο σώματα. Η συμμετοχή καταγράφηκε στο 70,9%.[16]
2002 Επεξεργασία
Σε δημοψήφισμα στις 20 Ιανουαρίου 2002 ποσοστό άνω του 87% υπερψήφισε το νέο Σύνταγμα (που γράφτηκε το 2001) με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 77,5%. Με βάση το νέο σύνταγμα, το πολίτευμα έγινε Προεδρική Δημοκρατία και καταργήθηκε η θέση του Πρωθυπουργού.[37] Με το νέο σύνταγμα θεσμοθετήθηκε η θητεία 7 ετών για τον πρόεδρο και θεσπίστηκε κοινοβούλιο με τα 2 σώματα και ορίστηκαν οι προϋποθέσεις για να είναι κάποιος υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές.[38]
| Επιλογή | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Υπέρ | 1.113.955 | 87,83 |
| Κατά | 154.375 | 12,17 |
| Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια | 49.908 | - |
| Σύνολο | 1.318.238 | 100 |
| Πηγή: African Elections Database | ||
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Elections in Congo-Brazzaville». African Elections Database.
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p273 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ John F. Clark, "Congo: Transition and the Struggle to Consolidate", in Political Reform in Francophone Africa (1997), ed. John F. Clark and David E. Gardinier, pages 70–71.
- ↑ Songo, Richard (14 Αυγούστου 2002). «Le putschiste Sassou devient officiellement "président élu"». Congopage.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. (Γαλλικά).
- ↑ 5,0 5,1 Fanny Pigeaud, «Congo leader challenged to re-run poll». AFP. 12 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Congo counts votes after contested presidential poll». AFP. 12 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Laudes Martial Mbon (13 Ιουλίου 2009). «Row rages over Congo presidential poll». AFP. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Congo's Opposition Rejects Sunday's Election Results». Voice of America. 15 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Congo to hold early presidential elections in March». New Vision. 31 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2016.
- ↑ Bernault, Florence. Démocraties ambiguës en Afrique centrale: Congo-Brazzaville, Gabon, 1940-1965. Paris: Karthala, 1996. p. 74
- ↑ 11,0 11,1 Bazenguissa-Ganga, Rémy. Les voies du politique au Congo: essai de sociologie historique. Paris: Karthala, 1997. p. 38
- ↑ Thompson, Virginia McLean, and Richard Adloff. The Emerging States of French Equatorial Africa. Stanford, Calif: Stanford University Press, 1960. pp. 37-40
- ↑ Bazenguissa-Ganga, Rémy. Les voies du politique au Congo: essai de sociologie historique. Paris: Karthala, 1997. p. 416
- ↑ Pérez Epanga, Etienne. Regard sur le député et ses mille mondes. p. 20
- ↑ Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband, p1050
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 Elections in Congo-Brazzaville African Elections Database
- ↑ Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband, p1052
- ↑ 18,0 18,1 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p269 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p270 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Congo Inter-Parliamentary Union
- ↑ Congo Inter-Parliamentary Union
- ↑ Congo: Elections held in 1989 Inter-Parliamentary Union
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p272 ISBN 0198296452
- ↑ John F. Clark, "Congo: Transition and the Struggle to Consolidate", in Political Reform in Francophone Africa (1997), ed. John F. Clark and David E. Gardinier, pages 70–72.
- ↑ «Elections législatives : le ministère de l'Intérieur publie la liste officielle des 1 199 candidats». Les Dépêches de Brazzaville. 14 Μαΐου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2016. (Γαλλικά)
- ↑ «Elections législatives : les 51 élus du premier tour». Les Dépêches de Brazzaville. 5 Ιουνίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2016. (Γαλλικά)
- ↑ Okamba, Louis (28 Μαΐου 2002). «Republic of Congo electoral commission disqualifies 12 parliamentary candidates». Associated Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2016.
- ↑ «Congo: l'alliance présidentielle occupe 125 des 137 sièges parlementaires». Xinhua. 25 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2016. (Γαλλικά)
- ↑ http://rulers.org/2012-08.html
- ↑ «Electoral Calendar-international elections world elections».
- ↑ «Elections locales du 29 juin - Isidore Mvouba donne le top de la campagne électorale du RMP». Les Dépêches de Brazzaville. 17 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. (Γαλλικά)
- ↑ «RFI dévoile le texte du projet de Constitution au Congo». Radio France Internationale. 13 Οκτωβρίου 2015. (Γαλλικά)
- ↑ Bondenga,, Philon (30 Οκτωβρίου 2015). «Congo opposition holds ceremony for killed protesters». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Κονγκό: Στις κάλπες οι πολίτες για το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα». euronews. 25 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Έκαναν και στο Κονγκό δημοψήφισμα - Παραμένει πρόεδρος ο 71χρονος Ντενίς Σασού». best.gr. 28 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Ngombé, Roger (6 Νοεμβρίου 2015). «Nouvelle République : Le Président de la République a promulgué la nouvelle Constitution». Agence d'information d'Afrique centrale. (Γαλλικά)
- ↑ «Background Note: Republic of the Congo». United States Department of State. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2009.
- ↑ «Election Profile». IFES Election Guide. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2009.