Ελένη Αργυρή
Η Ελένη Αργυρή ή Αργυροπούλαινα ( - 1033) υπήρξε πριγκίπισσα του Βυζαντίου από τον Οίκο των Αργυρών και βασίλισσα σύζυγος του Γεωργιανού Μπάγκρατ Δ΄. Απεβίωσε ένα χρόνο αργότερα από άγνωστη αιτία.[2]
| Ελένη Αργυρή | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1033 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βαγράτιος Δ΄ της Γεωργίας |
| Γονείς | Βασίλειος Αργυρός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Πατέρας της ήταν ο μάγιστρος Βασίλειος Αργυρός.[2] Ο γάμος της με τον Αυτοκράτορα Μπάγκρατ ήταν μέρος της συμφωνίας ειρήνης που συνάχτηκε από την μητέρα του Μπάγκρατ Μαριάμ που τελούσε ως αντιβασιλέας όταν επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη το 1032, ενώ η μικρή Ελένη ήταν σε ηλικία 14 χρονών.[3] Η Μαριάμ επέστρεψε στην Γεωργία μαζί με την μικρή Ελένη και τον τίτλο του κουροπαλάτη για τον γιο της. Ο γάμος τελέστηκε στον καθεδρικό ναό του Μπανάκ.[4] Πιστεύεται ότι η σκηνή του γάμου εικονίζεται σε αγιογραφία του ναού.[1] Σύμφωνα με την Γεωργιανή παράδοση, η Ελένη έφερε με την προίκα της ένα από τους ιερούς ήλους του Ιησού, μια πολύτιμη εικόνα που φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Τέχνης της Γεωργίας (Art Museum of Georgia) και πολλούς θησαυρούς.[5] Συνοδεύονταν επίσης από πολλούς καλλιτέχνες και βιοτέχνες που εγκαταστάθηκαν στην Γεωργία.[6]
Η Ελένη απεβίωσε ένα χρόνο αργότερα στο Κουτάισι από άγνωστη αιτία και χωρίς απογόνους. Ο Μπαγκράτ ξαναπαντρεύτηκε και απόκτησε απογόνους. Μετά τον θάνατο της Ελένης έπαψαν και οι σχέσεις μεταξύ του παλατιού του Βυζαντίου και της Γεωργίας και επήλθε αστάθεια μεταξύ τους.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- William Edward David Allen (1932), A History of the Georgian People: From the Beginning Down to the Russian Conquest in the Nineteenth Century. Taylor & Francis, ISBN 0710069596.
- Eastmond, Antony (1998), Royal Imagery in Medieval Georgia. Penn State Press, ISBN 0271016280.
- Robert W. Thomson (1996), Rewriting Caucasian History. Oxford University Press, ISBN 0198263732.
- (Γαλλικά) Vannier, Jean F. (1975), Familles byzantines, les Argyroi: IXe-XIIe siècles. Paris: Publications de la Sorbonne.