Ελεονόρα του Λέστερ
Η Ελεονόρα του Λέστερ ( αγγλ. Eleanor of Leicester, ή Ελεονόρα Πλανταγενέτη[4] και Ελεονόρα της Αγγλίας) (1215 - 13 Απριλίου 1275) ήταν νεότερη κόρη και παιδί του Ιωάννη της Ακτήμονα και της Ισαβέλλας του Ανγκουλέμ.
| Ελεονόρα του Λέστερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1215 Γκλόστερ |
| Θάνατος | 13 Απριλίου 1275 Μονταρζίς |
| Τόπος ταφής | d:Q12029517 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Σίμων Ε΄ του Μονφόρ (από 1238)[1][2] William Marshal, 2nd Earl of Pembroke (από 1224)[1][2] |
| Τέκνα | Σίμων ΣΤ΄ του Μονφόρ Ελεονώρα του Μονφόρ Αμωρί του Μονφόρ[3] Γκι του Μονφόρ[3] Ερρίκος του Μονφόρ Peter de Montfort[3] Richard de Montfort[3] |
| Γονείς | Ιωάννης της Αγγλίας[1] και Ισαβέλλα της Ανγκουλέμ[1] |
| Αδέλφια | Alice de Lusignan, Countess of Surrey Isabella of Lusignan Ισαβέλλα της Αγγλίας[1] Ιωάννα της Σκωτίας[1] Ιωάννα, Λαίδη της Ουαλίας Αιμάρ του Βαλάνς Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας[1] Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[1] Γουλιέλμος του Βαλάνς Richard FitzRoy |
| Οικογένεια | Οίκος των Πλανταγενετών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γάμος της Ελεονόρας με τον Γουλιέλμο Μαρσάλ Επεξεργασία
Την εποχή της γέννησης της Ελεονόρας στο Γκλόστερ ο πατέρας της Ιωάννης ήταν αιχμάλωτος των Γάλλων και υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Μάγκνα Κάρτα, η Ελεονώρα δεν είδε ποτέ τον πατέρα της που πέθανε στο κάστρο του Νιούαρκ όταν ήταν ενός έτους. Οι Γάλλοι υπό τον δελφίνο Λουδοβίκο βάδισαν στα νότια, οι μόνες περιοχές που είχαν απομείνει υπό Αγγλική κατοχή βρίσκονταν στα κεντρικά και στα Νοτιοδυτικά, οι βασιλικοί βαρόνοι ενώθηκαν υπό τον Γουλιέλμο Μάρσαλ, 1ο κόμη του Πέμπροκ προστάτη του νεαρού Ερρίκου ο οποίος νίκησε τον Λουδοβίκο. Πριν πεθάνει ο Γουλιέλμος Μάρσαλ (1219) αρραβώνιασε την Ελεονόρα με τον γιο του επίσης Γουλιέλμο, ο γάμος έγινε στις 23 Απριλίου 1224 στον ναό των Ναϊτών στο Λονδίνο ο Γουλιέλμος ο νεώτερος ήταν 34 ετών και η Ελεονόρα μόλις 9, ο Γουλιέλμος ο νεώτερος πέθανε στις 6 Απριλίου 1231 στο Λονδίνο στην έβδομη επέτειο του γάμου τους χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδιά.
H Ελεονόρα έφερε προίκα 10 κτήματα και 200 λίρες τον χρόνο. Σύμφωνα με τον νόμο, μετά τον θάνατό του, θα μπορούσε να κρατήσει το ένα τρίτο της περιουσίας του. Ο γαμπρός της Ριχάρδος της κατάσχεσε τα κτήματα και τα χρήματά της μαζί με την προίκα της, προκειμένου να ξοφλήσει τα χρέη τού συζύγου της Γουλιέλμου. Η Ελεονόρα αγωνίστηκε για πολλά χρόνια ως να ανακτήσει ξανά την περιουσία της.[5] Η χηρεύουσα Ελεονόρα έκανε, μετά τον θάνατο του συζύγου της, όρκο αγνότητας για το υπόλοιπο της ζωής της ενώπιον του Εδμόνδου Ριτς αρχιεπισκόπου του Καντερμπέρι.[6]
Γάμος της Ελεονόρας με τον κόμη του Λέστερ Επεξεργασία
Επτά χρόνια αργότερα η Ελεονόρα συνάντησε τον Σίμωνα των Μονφόρ, 6ο κόμη του Λέστερ. Σύμφωνα με τον Ματθαίο των Παρισίων, o Σιμόν γοητεύτηκε από την εξαιρετική ομορφιά της, την ευγένεια και τα πλούτη της· ο γάμος έγινε στις 7 Ιανουαρίου 1238 στο παρεκκλήσιο των ανακτόρων του Γουέστμινστερ. Ο αδελφός της Ερρίκος Γ΄ αργότερα ισχυρίστηκε, ότι επέτρεψε τον γάμο, επειδή ο Σίμων είχε παρασυρθεί από την Ελεονόρα. Το πρόβλημα που υπήρχε ήταν με τον όρκο αγαμίας της Ελεονόρας μετά τον θάνατο του πρώτου συζύγου της, που έλυσε ο πάπας, όταν ζήτησαν τη βοήθειά του.
Από τον δεύτερο γάμο της Ελεονόρας με τον Σίμωνα των Μονφόρ, 6ο κόμη του Λέστερ απέκτησε:
- Ερρίκος 1238-1265.
- Σίμων 1240-1271.
- Αμωρί 1242-1300, ιερέας στο Γιορκ.
- Γκυ 1244-1288, κόμης της Νόλα.
- Ιωάννα 1248-1251.
- Ριχάρδος 1252-1281.
- Ελεονόρα, παντρεύτηκε τον Llywelyn ap Gruffudd πρίγκιπα της Ουαλίας (1258 - 1282).
Ο Σιμόν του Μόντφορτ είχε την πραγματική εξουσία πίσω από τον θρόνο αλλά όταν επιχείρησε να γίνει βασιλιάς ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη του Έβεσαμ στις 4 Αυγούστου 1265 με τον μεγαλύτερο γιο του Ερρίκο. Η Ελεονόρα κατέφυγε στη Γαλλία που έγινε μοναχή στο αβαείο του Μονταργκί, το αβαείο ιδρύθηκε από την αδελφή του συζύγου της που είχε αποβιώσει Αμικία η οποία έμενε εκεί ως μοναχή, πέθανε στις 13 Απριλίου 1275 και τάφηκε εκεί. Είχε καλή μεταχείριση από τον γιο της Ερρίκο, διατήρησε τα εισοδήματα της και της επέτρεψαν να διεκδικήσει τους κληρονομικούς της τίτλους στην κομητεία του Λέστερ στα δικαστήρια, οι επιθυμίες της εκτελέστηκαν χωρίς εμπόδιο, μέσω του γιου της Γκι καταγόταν η Ελισάβετ Γούντβιλ σύζυγος του Εδουάρδου Δ΄.[7]
Η κόρη της Ελεονόρας, Ελεονόρα του Μόντφορτ παντρεύτηκε στο Γουόρκστερ (1278) τον Λιουέλιν πρίγκιπα της Ουαλίας και απέκτησαν τον Γκουένλλιαν της Ουαλίας αιχμάλωτο του ξαδέλφου της μητέρας του Εδουάρδου Α΄ στη μονή του Σέμπρινχαμ όπου και πέθανε (1337).
Καλλιτεχνικές παρουσίες Επεξεργασία
Η Ελεονόρα εμφανίζεται σαν πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα της Σάρον Κέι Πένμαν (γεν. 1945) «Η πτώση της σκιάς» με το όνομα Νελλ, είναι επίσης πρωταγωνίστρια στο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Χένλυ (γεν. 1935) «ο δράκος και το κόσμημα» που αναφέρεται σχετικά με τη ζωή της πριν τον γάμο της με τον Γουλιέλμο Μάρσαλ (1264). Η ιστορία σχετικά με τον γάμο της με τον Σιμόν του Μόντφορτ είναι αρκετά ρομαντική αφού στην πραγματικότητα ο Σιμόν είχε σκοτωθεί την επόμενη χρονιά στη μάχη του Λεβ ενώ το ζευγάρι είχε ήδη 7 παιδιά, στο βιβλίο γράφει ότι είχαν τους δυο πρώτους γιους.
Η Ελεονόρα έκανε δεύτερη εμφάνιση στο ιστορικό μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Χένλυ «Το βραβείο του γάμου» με ρόλο του κηδεμόνα στη νεαρή ανιψιά της Ροζαμόνδη Μαρσάλ που είχε μείνει ορφανή και έμενε με τη Σίμον και την Ελεονόρα του Μόντφορτ μέχρι την εποχή που παντρεύτηκε με έναν πλούσιο ευγενή τον Ρογήρο του Λέιμπουρν. Στο μυθιστόρημα εμφανίζεται έντονα η πίστη στον σύζυγο της πριν τη μάχη του Έβεσαμ στην οποία σκοτώθηκε.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 1,9 «Kindred Britain»
- ↑ 2,0 2,1 p10202.htm#i102012. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ The surname "Plantagenet" has been retrospectively applied to the male-line descendants of Geoffrey Plantagenet, Count of Anjou and Empress Matilda without historical justification: it is simply a convenient method of referring to people who had, in fact, no surname. The first descendant of Geoffrey to use the surname was Richard Plantagenet, 3rd Duke of York (father of both Edward IV of England and Richard III of England) who apparently assumed it about 1448.
- ↑ Levin 2000, p. 213.
- ↑ Levin 2000, p. 214.
- ↑ Powicke 1949, ch. "Guy de Montfort" esp. p. 72.
Πηγές Επεξεργασία
- Fines, John (1995). limited online version(google books) Who's Who in the Middle Ages Check |url= value (help). Barnes & Noble Publishing.
- Labarge, Margaret Wade; Griffiths, N. E. (1997). limited online version (google books) A Medieval Miscellany Check |url= value (help). McGill-Queen's Press. p. 48.
- Levin, Carole; Barrett-Grave, Debra; Carney, Jo Eldridge; Spellman, W. M.; Kennedy, Gwynne; Witham, Stephanie (2000). Extraordinary Women of the Medieval and *Renaissance World. Greenwood Press, Westport, Connecticut.
- Maddicott, J. R. (1996). Simon de Montfort.
- Powicke, F. M. (1949). Ways of Medieval Life and Thought.