Στην Ελλάδα διεξήχθησαν Κοινοβουλευτικές εκλογές στις 3 Μαΐου 1892[1].
Τις προκήρυξε η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, ο οποίος ήταν επικεφαλής κυβερνήσεως διάρκειας τριών μηνών και εικοσιδύο ημερών.
Η κυβέρνηση Κωνσταντόπουλου - αδυνατώντας να συγκεντρώσει πλειοψηφία στη Βουλή - οδήγησε τη χώρα σε εκλογές.
Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες στοχοποιήθηκε το Στέμμα, επειδή ο βασιλιάς Γεώργιος (στην μοναδική αντισυνταγματική κίνηση της βασιλείας του) απέπεμψε την νόμιμα εκλεγείσα και με κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη, θεωρώντας την εθνικά επιζήμια.
Ο βασιλιάς Γεώργιος είχε επιλέξει να αποσυιάζει κατά την προεκλογική περίοδο από την Αθήνα. Ταξίδεψε με το πλοίο Σφακτηρία για Πάρο, Αντίπαρο, Σφακτηρία, Δήλο, Τήνο και Αμοργό. Την ημέρα των εκλογών επέστρεψε στο Τατόι χωρίς να περάσει από κεντρικές οδικές αρτηρίες.[2]
Οι υποστηρικτές του Χαρίλαου Τρικούπη αναδείχτηκαν ως η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο, με 180 από τις 207 έδρες[3]έχοντας λάβει τα πέντε έκτα του εκλογικού σώματος και βουλευτών[4]. Ο Χαρίλαος Τρικούπης έγινε πρωθυπουργός, για έκτη φορά, στις 22 Ιουνίου[5].Ο Δηλιγιάννης, αντιθέτως, γνώρισε εκλογική συντριβή, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στον βασιλιά, να δικαιολογήσει την αντι-συνταγματική ενέργειά του.
Η Βουλή των εκλογών της 3ης Μαΐου 1892 θα διανύσει δύο χρόνια και έντεκα μήνες και θα αναδείξει τέσσερις κυβερνήσεις, δύο του Τρικούπη, μία του Σωτηρόπουλου και μία του Νικόλαου Δεληγιάνη.[6]
