Εμίν Μπεκτόρε
Ο Εμίν Μπεκτόρε (επίσης μεταγράφεται στα τουρκικά ως: Emin Bektöre, 1906-1995) ήταν ένας γεννημένος στη Ντομπρούγια Κριμαίος Τάταρος λαογράφος, εθνογράφος, στιχουργός και ακτιβιστής για εθνοτικά ταταρικά ζητήματα[1] [2] [3].
| Εμίν Μπεκτόρε | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Emin Bektóre (Τουρκικά Κριμαίας) και Emin Bektöre (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 1906 Ντόμπριτς |
| Θάνατος | 15 Απριλίου 1995 Εσκίσεχιρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Κριμαϊκή γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στιχουργός τραγουδοποιός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Εμίν γεννήθηκε στο Ντόμπριτς στην περιοχή της Ντόμπρουγια. Εκείνη την εποχή, η πόλη ήταν μέρος του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας. Από το 1913 έως το 1940, ήταν σε ρουμανική κατοχή και ήταν γνωστή ως Μπαζάργκικ. Έλαβε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Ρουμανία, στο Μπαζάργκικ και στο Βουκουρέστι. Από τη νεανική ηλικία του ενδιαφερόταν για τη λαογραφία και προσχώρησε σε αρκετές λαϊκές ομάδες της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Στη συνέχεια, οργάνωσε αρκετά Κριμαϊκά ταταρικά λαϊκά σύνολα. Έγραψε και διοργάνωσε τέτοια διδακτικά έργα όπως το Σαχίν Γκιράι Χαν, το Ατίλα, το Μπόρα, το Κιρίμ και το Κοκ-κοζ Μπαγιάρ. Το 1930, στην Κωνστάντζα, προσχώρησε στην ομάδα με επικεφαλής τον Μουστετσίπ Ουλκουσάλ που ίδρυσε το κριμαϊκό ταταρικό περιοδικό Εμέλ.[1]
Ο Μπεκτόρε μετανάστευσε στην Τουρκία το 1940 και εγκαταστάθηκε στο Εσκίσεχιρ, πραγματοποιώντας σημαντικό έργο για την λαϊκή κουλτούρα των Τατάρων.[4] Εκεί συνέχισε να διδάσκει και να συμβουλεύει λαογραφία. Ήταν προάγγελος και δημιουργός εθνογραφικών και λαογραφικών πρωτοβουλιών στην Τουρκία.[1] Χάρη στις δραστηριότητές του, ο λαϊκός χορός και η μουσική των Τάταρων της Κριμαίας έχουν συμπεριληφθεί στην εκπαιδευτική ύλη της επαρχίας Εσκίσεχιρ.[2]
Αγωνίστηκε για εθνικά ζητήματα των Τάταρων. Τη δεκαετία του εξήντα συναντήθηκε ξανά, αυτή τη φορά στην Τουρκία, με τον Μουστετσίπ Ουλκουσάλ και άλλους κορυφαίους Κριμαίους Τάταρους, όπως ο Τζαφέρ Σεϊνταμέτ Κιριμέρ και ο Εντίγκε Κιριμάλ, και ξανάρχισε την συνεισφορά του στο περιοδικό Εμέλ.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Ayşe, Akkaya (October–December 2001). «Türkiye ve Balkanlarda, Folklor Duayenimiz Emin Bektóre» (στα Turkish). Kalgay 6 (22): 16–19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-10. https://web.archive.org/web/20141110103627/http://www.kalgaydergisi.org/index.php?sayfa=dergiicerik&sayi=22&kod=493. Ανακτήθηκε στις 14 August 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Allworth, Edward, επιμ. (1998). The Tatars of Crimea: Return to the Homeland: Studies and Documents. Durham, NC: Duke University Press. σελ. 343. ISBN 9780822319856.
- ↑ Aydın, Filiz Tutku (Σεπτεμβρίου 2000). A Case in Diaspora Nationalism: Crimean Tatars in Turkey - A Master’s Thesis. Ankara: Department of Political Science and Public Administration, Bilkent University. σελίδες 72–73.
- ↑ Abdullah, Akat (Spring 2013). «The Influences and Changes of the Crimean Tatar Music in the Process». Rast Musicolgy Journal 1 (1): 4. https://books.google.com/?id=8rZ1ETmO44wC&pg=PA5&lpg=PA5&dq=emin+bektore+eskisehir#v=onepage&q=emin%20bektore%20eskisehir&f=false. Ανακτήθηκε στις 14 August 2014.