Εμινέ Σεμιγιέ Ονάσια
Η Εμινέ Σεμιγιέ Ονάσια (28 Μαρτίου 1864 - 1944), γνωστή ως Εμινέ Σεμιγιέ και Εμινέ Βαχιντέ, ήταν Τουρκάλα συγγραφέας, ακτιβίστρια και πρώιμη φεμινίστρια.
| Εμινέ Σεμιγιέ Ονάσια | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Emine Semiye Önasya (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 28 Μαρτίου 1866 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1944[1] Κωνσταντινούπολη |
| Ψευδώνυμο | Emine Vahide |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δασκάλα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | φεμινισμός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Reşit Ronabar |
| Γονείς | Αχμέτ Τζεβντέτ Πασά |
| Αδέλφια | Φατμά Αλιγιέ Τοπούζ Güzide Sabri Aygün |
Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία
Η Εμινέ Σεμιγιέ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Μαρτίου 1866. [2] Ήταν η δεύτερη κόρη του Αχμέτ Τζεβντέτ Πασά και αδερφή της Φατμά Αλιγιέ Τοπούζ. [3] [4] Η μητέρα της ήταν η Άντβιγε Ράμπια Χανίμ.[5] Η Εμινέ Σεμιγιέ σπούδασε ψυχολογία και κοινωνιολογία στη Γαλλία και την Ελβετία για επτά χρόνια.[6] Ήταν μια από τις πρώτες Οθωμανές μουσουλμάνες, που εκπαιδεύτηκαν στην Ευρώπη.[5]
Καριέρα Επεξεργασία
Ξεκινώντας το 1892, η Εμινέ Σεμιγιέ εργάστηκε ως καθηγήτρια τουρκικών και λογοτεχνίας στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες επαρχίες. [4] [7]Υπηρέτησε ως επιθεωρήτρια σε σχολεία κοριτσιών και βοηθός νοσοκόμα στο Νοσοκομείο Σισλί Ετφάλ. [2] Τα γραπτά της σχετικά με την πολιτική και την εκπαίδευση δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες όπως η Mütalaa (Γνώμη) (στη Θεσσαλονίκη ) και η Hanımlara Mahsus Gazete (Εφημερίδα για τις γυναίκες) ("Newspaper for Women" στα αγγλικά) μετά τη διακήρυξη της συνταγματικής μοναρχίας το 1908 (βλ. Δεύτερη Συνταγματική Εποχή). Έγραψε επίσης άρθρα για την εφημερίδα Ασίρ (αργότερα ονομάστηκε Γιενί Ασίρ).[5] Έγραψε επίσης ένα μαθηματικό βιβλίο με τίτλο Hulasa-i Ilm-i Hesap το 1893. [8] Τα πιο γνωστά μυθιστορήματά της είναι η Sefalet (1908) ("Φτώχεια") [9] και η Gayya Kuyusu ("Ο λάκκος της Κόλασης"). Έχει γράψει έργα σχεδόν σε κάθε είδος λογοτεχνίας όπως μυθιστορήματα, ιστορίες, δοκίμια, απομνημονεύματα και ποίηση. Γενικά θεωρείται ότι η Εμινέ Σεμιγιέ ως συγγραφέας επισκιάστηκε από την αδελφή της Φατμά Αλιγιέ Τοπούζ. Η Εμινέ Σεμιγιέ επηρεάστηκε από το περιεχόμενο του περιοδικού Σέρβετ-ι Φινούν (Ο Πλούτος της Γνώσης) (Servet-i Fünûn). Το στυλ του Σέρβετ-ι Φινούν αντικατοπτρίζεται στα έργα της συγγραφέα καθώς και στα θέματα της. Η σύγκρουση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, η επιθυμία να δραπετεύσει και ο αυτοκτονικός πλούτος είναι μεταξύ των θεμελιωδών αντιλήψεων του Σέρβετ-ι Φινούν.[6][7]
Η Εμινέ Σεμιγιέ, μαζί με την μεγαλύτερη αδερφή της Φατμά Αλιγιέ Τοπούζ, ήταν μια σημαντική προσωπικότητα για το οθωμανικό κίνημα των γυναικών. [10] [11] Ίδρυσε αρκετές φιλανθρωπικές οργανώσεις, για να βοηθήσει τις γυναίκες. [3] Πάντα αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των γυναικών.[5] Έγινε μέλος της προοδευτικής Επιτροπής Ένωσης και Προόδου και αργότερα, του Οθωμανικού Δημοκρατικού Κόμματος. [2] Το 1920, διορίστηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Τουρκικής Ένωσης Δημοσιογράφων, η οποία ονομαζόταν Οθωμανική Ένωση Τύπου μέχρι εκείνη τη χρονιά. [12]
Προσωπική ζωή και θάνατος Επεξεργασία
Η Εμινέ Σεμιγιέ έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Παρίσι. Παντρεύτηκε δύο φορές. [4] Ο πρώτος σύζυγός της ήταν ο Μουσταφά Μπέη. Ο δεύτερος ήταν ο Ρεσίτ Πασά. Χώρισαν αργότερα. Είχε δύο γιους. ένα από κάθε σύζυγο. Τα ονόματά τους είναι ο Χασάν Ριζά, γιος του Μουσταφά Μπέη και ο Σεβντέτ Λαγκάς, γιος του Ρεσίτ Πασά. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1944.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) WomenWriters. 6e46e438-4ef2-467c-b2fe-f0b6b186062d. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Emine Semiye». Ministry of Culture. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2012.
- ↑ 3,0 3,1 «Emine Semiye». Kitap Yurdu (στα Turkish). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Şahika Karaca (2011). «Modernleşme Döneminde Bir Kadın Yazarın Portresi: Emine Semiye Hanım (A portrait of a woman author in modernisation period: Emine Semiye)». Bilig 57: 115–134. http://turkoloji.cu.edu.tr/YENI%20TURK%20EDEBIYATI/sk_modernlesme/sk_modernlesme.htm.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «MERVE KÜÇÜKSARP YAZDI: Osmanlı'da Radikal Bir Feminist: Emine Semiye Hanım». Bianet - Bagimsiz Iletisim Agi. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 «Emine Semiye». www.biyografya.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 A.Ş, Kidega Elektronik Tic ve Yayıncılık. «Emine Semiye Biyografisi - Emine Semiye Kitapları - Kidega». kidega.com (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2021.
- ↑ Irina Livezeanu (2007). Women and gender in Central and Eastern Europe, Russia, and Eurasia. AWSS. σελ. 226. ISBN 9780765624444.
- ↑ «Sefalet - Emine Semiye». Alternative Books. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2012.
- ↑ Şefika Kurnaz. «Fatma Aliye'nin Emine Semiye'ye Bir Mektubu (A letter of Fatma Aliye to Emine Semiye)». ASOS Index. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2012.
- ↑ Elif Bilgin (Οκτωβρίου 2004). «An analysis of Turkish modernity through discourses of masculinities» (PhD Thesis). Middle East Technical University. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Nur Bilge Criss (1999). Istanbul under Allied Occupation, 1918-1923. Boston: Brill. σελ. 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2021. – μέσω Questia (απαιτείται συνδρομή)