Εμμανουήλ Ζαπάρτας
Ο Εμμανουήλ (Μανώλης) Ζαπάρτας (1925-2016) του Δημητρίου, ήταν Έλληνας πολιτικός , έμπορος και διευθυντικό στέλεχος εταιρειών. Υπηρέτησε ως βουλευτής Έβρου από το 1961 ως το 1967.
| Εμμανουήλ Δ. Ζαπάρτας | |
|---|---|
| Βουλευτής Έβρου | |
| Περίοδος 1961 – 1967 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 2 Αυγούστου 1925, Διδυμότειχο Έβρου |
| Θάνατος | 23 Απριλίου 2016 (91 ετών) Νέο Ψυχικό, Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | Ένωσις Κέντρου |
| Επάγγελμα | έμπορος , διευθυντικό στέλεχος μεγάλων εταιρειών |
Βιογραφία Επεξεργασία
Πρώτα χρόνια και αντιστασιακή δράση Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο στις 2 Αυγούστου του 1925.[1] Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Ζαπάρτας, καπνέμπορος, πρώην δήμαρχος Διδυμοτείχου και στέλεχος του Κόμματος Φιλελευθέρων.[2] Κατά την περίοδο της Κατοχής ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση . Αρχικά εργάστηκε ως υπάλληλος στην Αγροτική Τράπεζα και στην συνέχεια ασχολήθηκε με το εμπόριο στην πατρική επιχείριση καπνων. Μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας την 21η Απριλίου του 1967 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου ανέλαβε ως Γενικός Διευθυντής στο Εργοστάσιο Παπάζογλου και στην συνέχεια ως Διευθυντής Προσωπικού, Πωλήσεων, Γενικός Διευθυντής και εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας " Athenee - Αφοί Τσιτσόπουλοι " .
Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία
Το 1950 ολοκληρώνοντας την σχεδόν τετράχρονη στρατιωτική του θητεία ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου του υπουργού Εθνικής Άμυνας Φίλιππου Μανουηλίδη .[2] Υπήρξε στέλεχος του Κόμματος Φιλελευθέρων αλλά και στενός συνεργάτης και φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου. Πρωτοπολιτεύτηκε με το Κόμμα Φιλελευθέρων το 1956. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη βουλευτής Έβρου με την Ένωση Κέντρου και επανεξελέγη το 1963 και τέλος το 1964 πρώτος στο νομό με 11.897 ψήφους.[3] Ως βουλευτής συνέβαλε ενεργά σε έργα ανάδειξης της περιοχής του και ιδιαίτερα στην κατασκευή επαρχιακών δρόμων, στην αντιπλημμυρική προστασία του Διδυμοτείχου, στην επιλογή του Έβρου ως τόπου για την ίδρυση του εργοστασίου Ζαχάρεως, στην επιδότηση και δανειοδότηση της δρομολόγησης του πρώτου μικρού Φέρρυ - μποτ Σαμοθράκης - Αλεξανδρούπολης και σε πολλά άλλα.
Μεταπολιτευτικά, πολιτεύτηκε ξανά στον Έβρο με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις το 1974 και έλαβε 2.207 ψήφους αλλά δεν εξελέγη .[4]
Τελευταία χρόνια Επεξεργασία
Διετέλεσε ο πρώτος Γενικός Διευθυντής στα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών (Duty Free Shops) όταν αυτά κρατικοποιήθηκαν από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1978) και σύμβουλος Διοίκησης στην καπνοβιομηχανία " Αφοι Καρέλια " (1984).
Διετέλεσε επίσης Γενικός Γραμματέας , Πρόεδρος και Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης τέως Βουλευτών & Ευρωβουλευτών[5] [6].
Πέθανε σε ηλικία 91 ετών στο Νέο Ψυχικό, Αττικής στις 23 Απριλίου 2016.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 64, αρ. 324).(pdf)
- ↑ 2,0 2,1 Η κοινοβουλευτική παράδοση της Θράκης από το 1920 μέχρι το 2017[νεκρός σύνδεσμος] , faros-24.gr, 5 Απριλίου 2017, αφιέρωμα του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Σταμάτη Γεωργούλη, ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020.
- ↑ εκλογές αρχές '60 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine., Γραφική, Παλιά Αλεξανδρούπολη, 15 Φεβρουαρίου 2012, ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020.
- ↑ Διγκαβές, Κώστας (1986). Οι Εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985.
- ↑ Η Πρόεδρος της Βουλής έκοψε την πίτα της Ένωσης συνταξιούχων Βουλευτών, Βουλή των Ελλήνων, 29 Ιανουαρίου 2006, ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020.
- ↑ Ελένης Μπίστικα, Μεσίστια η σημαία στο Δημαρχείο Μεσολογγίου για τον Κωνσταντίνο Τρικούπη, kathimerini.gr, 16 Μαΐου 2002, ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία Έλληνα/ίδα πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |