Εμμανουήλ Τζανακάκης (αξιωματικός)
Ο Εμμανουήλ Τζανακάκης ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού, ο οποίος διετέλεσε υπουργός στρατιωτικών στην εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση.
| Εμμανουήλ Τζανακάκης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Εμμανουήλ Τζανακάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1886 Κρήτη |
| Θάνατος | 17 Ιουνίου 1944 Κάιρο |
| Αιτία θανάτου | τροφική δηλητηρίαση |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος και Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις Μέσης Ανατολής |
| Πόλεμοι/μάχες | Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία, Κίνημα του 1935 και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Υπήρξε αξιωματικός του στρατού και υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου. Συμμετείχε, ως συνταγματάρχης, στο Κίνημα του 1935 και για τον λόγο αυτό μετά την αποτυχία του κινήματος αποτάχθηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Μετά την πτώση της Κρήτης ο Τζανακάκης ακολούθησε την ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή διοριζόμενος υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση Τσουδερού (1941) καθώς και υπουργός προνοίας, κρατικής αντιλήψεως και Εργασίας στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου (1944).[1][2] Ο Τζανακάκης αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Εμμανουήλ Τσουδερού, ο οποίος σε γενικές γραμμές προσπάθησε να αποφύγει την προσθήκη στρατιωτικών που συμμετείχαν στο κίνημα του 1935, προκειμένου να μην δυσαρεστήσει την φιλομοναρχική παράταξη, η οποία -κατά τον ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ- φοβόταν τον διορισμό των κινηματιών σε ηγετικές θέσεις τόσο στον στρατό όσο και στην κυβέρνηση. Κατά τον προαναφερθέντα ιστορικό, ο Τζανακάκης αποτέλεσε μία από τις λίγες εξαιρέσεις καθώς και μία προσεγμένη επιλογή του Τσουδερού, «προκειμένου να αποδείξει τη Νέα, δημοκρατική του πορεία μέσα όμως από έναν βετεράνο κινηματία του '35 ο οποίος ήταν συμπαθής, άρρωστος, προχωρημένης ηλικίας και είχε συμφιλιωθεί με τον Βασιλιά».[3]
Μετά την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού στρατιωτικων, διορίστηκε, τον Ιούνιο του 1941, αρχηγός του βασιλικού στρατού Μέσης Ανατολής.
Απεβίωσε στο Κάϊρο το 1944 απο δηλητηρίαση[4]. Προς τιμήν του δρόμος στα Χανιά φέρει το όνομά του καθώς και προτομή του.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ κυβέρνηση Τσουδερού, από τη γενική γραμματεία κυβερνήσεως
- ↑ Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου, από τη γενική γραμματεία κυβερνήσεως
- ↑ Fleischer 1978, σελ. 7
- ↑ Κατσικώστας 2010, σελ. 79.
Πηγές Επεξεργασία
- (Αγγλικά) Fleischer, Hagen (1978). «The anomalies of the Greek Middle East forces 1941-1944». Journal of the Hellenic diaspora 5 (3).
- Κατσικώστας, Δημήτριος (Δεκέμβριος 2010). Ο ελληνικός στρατός στη εξορία, 1941-1944: οργάνωση, συγκρότηση, πολεμικές αποστολές και κινήματα στη Μέση Ανατολή. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). doi:. https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/25448.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν στρατιωτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |