Εξέγερση της Τύρου (996-998)
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η εξέγερση της Τύρου ήταν μια εξέγερση ενάντια στο Χαλιφάτο των Φατιμιδών από τον λαό της Τύρου στο σύγχρονο Λίβανο. Λόγω της εκτεταμένης εμπλοκής των Βυζαντινών μπορεί να ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο των Αραβοβυζαντινών Πολέμων. Ξεκίνησε το 996, όταν ο λαός της πόλης, υπό την ηγεσία ενός ναύτη με το όνομα Αλλάκα, εξεγέρθηκε ενάντια στο καθεστώς. Ο χαλίφης Αλ-Χακίμ μπι-Αμρ Αλλάχ έστειλε στρατεύματα και στόλο για να ανακαταλάβει την πόλη υπό τις διαταγές του Αμπού Αμπντουλλάχ αλ-Χουσάιν ιμπν Νασρ Αλ-Ντάουλα και του απελευθερωμένου σκλάβου Γιακούτ. Χρησιμοποιώντας ως ορμητήρια την Τρίπολη και τη Σιδώνα, οι δυνάμεις των Φατιμιδών απέκλεισαν τη Τύρο από στεριά και θάλασσα για δύο χρόνια, ενώ στην διάρκεια αυτής της περιόδου ο στόλος του Χαλιφάτου απώθησε μια βυζαντινή επιλαρχία που σκόπευε να ενισχύσει τους επαναστάτες με βαριές απώλειες. Στο τέλος, η Τύρος έπεσε τον Μάιο του 998 και λεηλατήθηκε, ενώ οι υπερασπιστές της είτε σφαγιάστηκαν, είτε αιχμαλωτίστηκαν και μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο, όπου ο Αλλάκα γδάρθηκε ζωντανός και σταυρώθηκε, ενώ πολλοί από τους ακολούθους του καθώς και 200 Βυζαντινοί αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν.
| Επανάσταση της Τύρου | |||
|---|---|---|---|
 Τοποθεσία της Τύρου στον σύγχρονο Λίβανο | |||
| Χρονολογία | 996 - Μάιος 998 | ||
| Τόπος | Τύρος και ευρύτερη Βόρεια Γαλιλαία | ||
| Έκβαση | Νίκη των Φατιμιδών | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Canard, Marius (1961). «Les sources arabes de l'histoire byzantine aux confins des Xe et XIe siècles». Revue des études byzantines 19: 284–314 (297–298). doi:. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_0766-5598_1961_num_19_1_1264.
- Gil, Moshe (1997). A History of Palestine, 634–1099. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 369–370. ISBN 0-521-59984-9.
- Schlumberger, Gustave (1900). L'Épopée byzantine à la fin du Xe siècle. Seconde partie, Basile II le tueur de Bulgares (στα Γαλλικά). Paris: Hachette et Cie. σελίδες 107–108.