Επίθεση Τσετσένων στο θέατρο της Μόσχας (2002)

Τρομοκρατική επίθεση

Ως επίθεση Τσετσένων στο θέατρο της Μόσχας έχει καταγραφεί η κατάληψη του κατάμεστου θεάτρου Ντουμπρόβκα από 40 έως 50 ένοπλους Τσετσένους τρομοκράτες στις 23 Οκτωβρίου 2002, η οποία περιλάμβανε 850 ομήρους και έληξε με το θάνατο τουλάχιστον 170 ατόμων. Οι τρομοκράτες, με επικεφαλής τον Μόβσαρ Μπαραγιέφ, ισχυρίστηκαν πίστη στο ισλαμιστικό αυτονομιστικό κίνημα στην Τσετσενία[1] και απαίτησαν την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την Τσετσενία καθώς και τον τερματισμό του Δεύτερου Πολέμου της Τσετσενίας.

Επίθεση Τσετσένων στο θέατρο της Μόσχας
Μέρος της τρομοκρατίας στη Ρωσία και της τρομοκρατίας στην Ευρώπη
Ημερομηνία23 Οκτωβρίου 2002, πριν 21 έτη (2002-10-23)
ΤόποςΜόσχα, Ρωσία
Συντεταγμένες55°43′34″N 37°40′24″E / 55.72611°N 37.67333°E / 55.72611; 37.67333Συντεταγμένες: 55°43′34″N 37°40′24″E / 55.72611°N 37.67333°E / 55.72611; 37.67333
ΑίτιαΑνεξαρτησία της Τσετσενίας και αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων
ΣτόχοιΘέατρο Ντουμπρόβκα
ΜέθοδοιΜαζική ομηρεία
Εμπλεκόμενες πλευρές
Τσετσένοι τρομοκράτες
Ρωσικές ειδικές δυνάμεις
Ηγετικά πρόσωπα

Μόβσαρ Μπαραγιέφ (αρχηγός) †
Αμπού Μπακάρ (αναπληρωτής αρχηγός) †

Σαμίλ Μπασαγιέφ (ανάλαβε την ευθύνη για την οργάνωση)
Απολογισμός
Απώλειες171
ΤραυματίεςΠάνω από 700
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Λόγω της διάταξης του θεάτρου, στάθηκε αδύνατο στο να εισέλθουν εντός του χώρου οι ειδικές δυνάμεις μέσω ενός διαδρόμου μήκους 30 μέτρων και να προχωρήσουν σε μια καλά προστατευμένη σκάλα προτού φτάσουν στην αίθουσα στην οποία κρατούνταν οι όμηροι, καθώς οι τρομοκράτες είχαν πολυάριθμα εκρηκτικά, με τα πιο ισχυρά από αυτά να είναι στο κέντρο της αίθουσας. Ωστόσο οι άντρες της ειδικής μονάδας Σπέτσναζ της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, με την υποστήριξη μιας μονάδας του ρωσικού Υπουργείου Εσωτερικών, διοχέτευσαν έναν άγνωστο χημικό αέριο στο σύστημα εξαερισμού του κτιρίου και ξεκίνησαν την επιχείρηση διάσωσης.[1] Το αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν όλοι οι τρομοκράτες[2] καθώς και επίσης και περίπου 130 όμηροι κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, συμπεριλαμβανομένων 9 αλλοδαπών, λόγω της τοξικής ουσίας που διοχετεύθηκε στο θέατρο. [3][4][5] Η ταυτότητα του αερίου δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, αν και ορισμένοι πίστευαν ότι ήταν παράγωγο της φεντανύλης, όπως η καρφεντανίλη.[6] Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2012 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ένα μείγμα καρφεντανίλης και ρεμιφεντανύλης.[7]

Ιστορικό Επεξεργασία

Τρομοκρατική επίθεση Επεξεργασία

Η τρομοκρατική επίθεση ξεκίνησε στις 23 Οκτωβρίου στο Σπίτι Πολιτισμού στην περιοχή Ντουμπρόβκα περίπου τέσσερα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Κρεμλίνου της Μόσχας. [8] Κατά τη διάρκεια της 2ης Πράξης μιας παράστασης του λίγο μετά τις 9:00 μ.μ., 40–50 βαριά οπλισμένοι και μασκοφόροι άνδρες και γυναίκες εμφανίστηκαν με ένα λεωφορείο έξω από το θέατρο και μπήκαν στην κύρια αίθουσα πυροβολώντας με καλάσνικοφ στον αέρα.[8]

Οι μαυροφορεμένοι Τσετσένοι πήραν ομήρους περίπου 850–900 άτομα, συμπεριλαμβανομένων μελών του κοινού και των συντελεστών, ανάμεσά τους και ένος στρατηγού του Ρωσικού στρατού.[9] Η αντίδραση των θεατών εντός του θεάτρου στην είδηση ​​ότι το θέατρο δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση δεν ήταν ομοιόμορφη: κάποιοι παρέμειναν ήρεμοι, άλλοι αντέδρασαν υστερικά και άλλοι λιποθύμησαν. Μερικοί καλλιτέχνες που ξεκουράζονταν στα παρασκήνια κατάφεραν και διέφυγαν από ένα ανοιχτό παράθυρο και κάλεσαν την αστυνομία. Συνολικά, περίπου 90 άτομα κατάφεραν να φύγουν από το κτίριο ή να κρυφτούν.

Επικεφαλής των ενόπλων τσετσένων ήταν ο Μοβσάρ Μπαράγιεφ, ανιψιός του δολοφονηθέντος διοικητή της πολιτοφυλακής των Τσετσένων ανταρτών Άρμπι Μπαράγιεφ, ο οποίος νέφερε στους ομήρους ότι η ομάδα του (οι οποίοι αυτοπροσδιορίστηκαν ως ομάδα αυτοκτονίας από την "29η Μεραρχία"[10]δεν είχαν σκοπό να βλάψουν ξένους υπηκόους (περίπου 75 στον αριθμό από 14 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Ουκρανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών) και υποσχέθηκαν να απελευθερώσουν όποιον έδειχνε ότι κατείχε ξένο διαβατήριο.

Αιτήματα Επεξεργασία

Οι ενόπλοι τσετσένοι απείλησαν να σκοτώσουν τους ομήρους, εκτός εάν οι ρωσικές δυνάμεις αποσυρθούν αμέσως και άνευ όρων από την Τσετσενία. Είπαν ότι η προθεσμία ήταν μία εβδομάδα, μετά την οποία θα άρχιζαν να σκοτώνουν τους ομήρους.[11]

Μια μαγνητοσκοπημένη δήλωση δώθηκε στα μέσα ενημέρωσης στην οποία οι ένοπλοι τσετσένοι δήλωσαν ότι ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν για τον σκοπό τους. Η δήλωση περιείχε το ακόλουθο κείμενο:

«Κάθε έθνος έχει το δικαίωμα στη μοίρα του. Η Ρωσία αφαίρεσε αυτό το δικαίωμα από τους Τσετσένους και σήμερα θέλουμε να διεκδικήσουμε ξανά αυτά τα δικαιώματα, που μας έδωσε ο Αλλάχ, με τον ίδιο τρόπο που το έδωσε σε άλλα έθνη. Ο Αλλάχ μας έχει δώσει το δικαίωμα της ελευθερίας και το δικαίωμα να επιλέγουμε το πεπρωμένο μας. Και οι Ρώσοι κατακτητές έχουν πλημμυρίσει τη γη μας με το αίμα των παιδιών μας. Και λαχταρούσαμε μια δίκαιη λύση. Οι άνθρωποι αγνοούν τους αθώους που πεθαίνουν στην Τσετσενία: τους σεΐχηδες, τις γυναίκες, τα παιδιά και τους αδύναμους. Και ως εκ τούτου, επιλέξαμε αυτόν τον τρόπο, καθώς αυτή η προσέγγιση είναι για την ελευθερία του τσετσενικού λαού και δεν υπάρχει διαφορά στο πού πεθαίνουμε, και ως εκ τούτου αποφασίσαμε να πεθάνουμε εδώ, στη Μόσχα. Και θα πάρουμε μαζί μας τις ζωές εκατοντάδων αμαρτωλών. Αν πεθάνουμε, θα έρθουν και άλλοι που θα μας ακολουθήσουν—οι αδελφοί και οι αδελφές μας που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους, στο θέλημα του Αλλάχ, για να ελευθερώσουν το έθνος τους. Οι εθνικιστές μας έχουν πεθάνει, αλλά οι Ρώσοι είπαν ότι αυτοί, οι εθνικιστές, είναι τρομοκράτες και εγκληματίες. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η Ρωσία είναι ο πραγματικός εγκληματίας.»[12]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Modest Silin, Hostage, Nord-Ost siege, 2002». Russia Today. 27 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2008. 
  2. «Moscow theatre siege: Questions remain unanswered». BBC News. 24 October 2012. https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-20067384. 
  3. Satter, David (13 Δεκεμβρίου 2011). It Was a Long Time Ago, and It Never Happened Anyway: Russia and the Communist Past. Yale University Press. σελ. 303. ISBN 978-0300111453. 
  4. «Gas 'killed Moscow hostages'». 27 October 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2365383.stm. 
  5. «Moscow court begins siege claims». BBC News. 24 December 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2602945.stm. 
  6. MacKenzie, Debora (29 October 2002). «Mystery of Russian gas deepens». New Scientist. https://www.newscientist.com/article/dn2979-mystery-of-russian-gas-deepens.html. 
  7. «Analysis of Clothing and Urine from Moscow Theatre Siege Casualties Reveals Carfentanil and Remifentanil Use». 20 September 2012. https://academic.oup.com/jat/article/36/9/647/785132. 
  8. «Chechen gunmen seize Moscow theatre». CNN. 24 October 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2009. https://web.archive.org/web/20090216172507/http://archives.cnn.com/2002/WORLD/europe/10/23/russia.siege/. 
  9. «Chechen gunmen storm Moscow theatre». The Guardian. 24 October 2002. https://www.theguardian.com/world/2002/oct/24/russia.chechnya. 
  10. «Chechens Seize Moscow Theater, Taking as Many as 600 Hostages». The New York Times. 24 October 2002. https://www.nytimes.com/2002/10/24/world/chechens-seize-moscow-theater-taking-as-many-as-600-hostages.html. 
  11. «Hostage-takers 'ready to die'». BBC News. 25 October 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2360735.stm. 
  12. «Gunmen release chilling video». CNN. 25 October 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 October 2014. https://web.archive.org/web/20141016235303/http://edition.cnn.com/2002/WORLD/europe/10/24/moscow.siege.video/. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία