Επίκληρος

Ο Επίκληρος ήταν θεσμός του Αττικού Δικαίου, εισηγητής του οποίου ήταν ο Σόλων αλλά και άλλων πόλεων των κλασικών χρόνων στην αρχαία Ελλάδα.^[1] Η θυγατέρα που δεν είχε άρρενες αδελφούς και κληρονομούσε τον πατέρα της, υποχρεούνταν να παντρευτεί τον στενότερο συγγενή από την πατρική πλευρά. Η περιουσία δεν περιερχόταν στο σύζυγο, αλλά την κληρονομούσε το αρσενικό παιδί του ζεύγους. Στην Σπάρτη, ακόμη κι αν η μοναχοκόρη ήταν παντρεμένη, όταν πέθαινε ο πατέρας της χωρίς αρσενικά παιδιά, χώριζε τον άντρα της για να πάρει τον πλησιέστερο συγγενή.^[2] Είναι γνωστές πολλές αρχαίες κωμωδίες, με θέμα τους γάμους στην Αθήνα «επιδικαζομένη» μεταξύ πλούσιων κοριτσιών και ηλικιωμένων συγγενών τους.

Στην επιγραφή της Γόρτυνας, 5ος αι. π.Χ. αναφέρεται και ο νόμος για την επίκληρο.

Αναφορές Επεξεργασία

Αιγινητικός^[3]

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Μάκντουελ Ντάγκλας, Το δίκαιο στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, εκδ. Παπαδήμα ISBN 960-206-035-2
↑ Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Β΄, σ. 225 ISBN 960-666-933-5
↑ Ισοκράτης, Αιγινητικός 3.1-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

[1]

[1] Μάκντουελ Ντάγκλας, Το δίκαιο στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, εκδ. Παπαδήμα ISBN 960-206-035-2

[2] Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Β΄, σ. 225 ISBN 960-666-933-5

[3] Ισοκράτης, Αιγινητικός 3.1-5

[1]

[2]

[3]