Επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Υποθέσεων Γραμματεία της Επικράτειας
Η «Επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Υποθέσεων Γραμματεία της Επικράτειας» (το σημερινό Υπουργείο Εξωτερικών), (Απρίλιος 1833 - Ιούνιος 1846) δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1833 [1], μετά την έλευση του πρώτου Βασιλιά της Ελλάδας, του Όθωνα, και όταν τη διοίκηση του κράτους είχε αναλάβει η Αντιβασιλεία Όθωνα.
Η «Επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Υποθέσεων Γραμματεία της Επικράτειας» μετονομάστηκε το 1846 σε Υπουργείον επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών.
Πρώτος «Γραμματέας Επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Υποθέσεων» του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, διορίστηκε στις 6 Απριλίου 1833 ο Σπυρίδων Τρικούπης.[2]
Αποστολή και αρμοδιότητες
ΕπεξεργασίαΟι αποστολή και οι αρμοδιότητες της Γραμματείας ήταν [3]
- Η διατήρησις των δικαιωμάτων και συμφερόντων του Βασιλείου καθ’ όλας τας εξωτερικάς σχέσεις του, η φροντίς περί όλων των διαπραγματεύσεων και ανταποκρίσεων με εξωτερικάς Κυβερνήσεις και με τους παρά τη Βασιλική Ελληνική Κυβερνήσει διαπιστωμένους διπλωματικούς Πράκτορας των ξένων Δυνάμεων, η καθοδήγησις των εις τας ξένας επικρατείας Ελληνικών Πρέσβεων και Προξένων, η μετ’ αυτών αλληλογραφία και εκπεραίωσις, διατήρησις και εκτέλεσις όλων των συνθηκών με τας ξένας Δυνάμεις,
- Ο επί του Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών Γραμματεύς κρατεί την δημοσίαν αλληλογραφίαν του Βασιλέως με τους ξένους Βασιλείς και Κυβερνήσει
- Όλα τα αναγόμενα εις τας οικειακάς συνθήκας και εις τα ιδιαίτερα ηγεμονικά δικαιώματα του Βασιλικού Οίκου,
- Η διαφρόντησις των υποθέσεων των υπηκόων της Ελλάδος εις τας ξένας επικρατείας και παρά ταις ξέναις Δυνάμεσιν. Ως προς τούτο είναι προ πάντων χρέος της επί του Βσιλικού Οίκου και των Εξωτερικών Γραμματείας να φροντίζη να παραλαμβάνη από την Αυλή του Πάπα τας όσας οι Καθολικού Δόγματος υπήκοοι της Ελλάδος ήθελαν ζητήσει εκκλησιαστικάς αδείας,
- Δια της αυτής Γραμματείας κρατείται η αλληλογραφία μετά της Παπικής Αυλής ή των Αρχών και Πρακτόρων αυτής και του Καθολικού Ιερατείου του τόπου: ο Γραμματεύς χρεωστεί να αποφεύγη πάσαν κατά τούτο αναβολήν και παράνομον εμπόδισιν επί ιδία αυτού ευθύνη,
- Η έκδοσις και επικύρωσις των διά τας ξένας επικρατείας διαβατηρίων, καθώς και η επικύρωσις των δια τα εκτός Επικρατείας διωρισμένων εγγράφων,
- Η μετά προλαβούσαν συγκατάθεσιν του Βασιλέως έκδοσις των αδειών, δια των οποίων επιτρέπεταί τινι να εμβή εις ξένην στρατιωτικήν ή πολιτικήν υπηρεσίαν, να δεχθή ξένα διάσημα (τάγματα, ordres), άλλας διαβραβεύσεις, ή ξένας συντάξεις (pension),
- Αι μεταναστεύσεις και εξαγωγαί της περιουσίας,
- Αι περί της πολιτογραφήσεως αιτήσεις,
- Τα περί των διασήμων (ταγμάτων, ordres),
- Η επιστασία και η ανωτάτη διεύθυνσις των αρχείων του Βασιλικού Οίκου και της Επικρατείας.
Οργάνωση
ΕπεξεργασίαΚατά τη δημιουργία του, το προσωπικό της Γραμματείας απαρτιζόταν από :
- τον Γραμματέα της Επικράτειας του Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών Υποθέσεων
- τρεις γραμματείς
- έναν γραφέα
- και έναν κλητήρα
Με την μεταφορά της πρωτεύουσας του νεοσύστατου Βασιλείου στην Αθήνα, η «Γραμματεία» εγκαταστάθηκε στην οδό Ντέκα, (πάροδος της οδού Μητροπόλεως) και ήδη το 1837 το προσωπικό αποτελούνταν από
- 1 Υπουργικό σύμβουλο
- 3 υπουργικούς παρέδρους
- 3 υπουργικούς γραμματείς β΄τάξεως
- 1 λογιστή
- 2 ακολούθους και
- 2 γραφείς
ενώ μόνιμα εγκαταστημένες στην Αθήνα ήταν οι πρεσβείες της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, του Ηνωμένου Βασιλείου της Σβεκίας, του Βασιλείου της Ισπανίας, Βασιλείου της Νεάπολης, του Βασίλειο της Σαρδηνίας, της Μεγάλης Βρεττανίας, της Ρωσίας, της Βαυαρίας, του Βασιλείου της Γαλλίας, Πρωσίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Ολλανδίας, της Σαξωνίας και της Δανίας.[4]
Με τον νόμο της 3ης Ιουνίου του 1846, καταργήθηκε ο όρος Γραμματεία και στη θέση του μπήκε ο σημερινός όρος Υπουργείο, έτσι ο επίσημος τίτλος άλλαξε σε Υπουργείο επί του Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών.
Επί του Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών Υποθέσεων Γραμματείς της Επικράτειας
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- «Το Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος :Οι Ελληνικοί Κώδικες μετά των τροποποιούντων αυτών νεωτέρων Νόμων και Β. Διαταγμάτων οις προσετέθησαν» του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Γεωργίου Α. Ράλλη, Αθήνα, 1856 [3]
Παραπομπές
Επεξεργασία
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |