Συντεταγμένες: 48°50′5.8″N 2°21′11.2″E / 48.834944°N 2.353111°E / 48.834944; 2.353111

Το Εργοστάσιο των Γκομπλέν (γαλλικά: la Manufacture des Gobelins) είναι εργοστάσιο ταπετσαριών, που βρίσκεται στη λεωφόρο των Γκομπλέν 42, στο Παρίσι στο 13ο διαμέρισμα. Δημιουργήθηκε το 1601 με τη στήριξη του Ερρίκου Δ'. Ο εκθεσιακός χώρος ανακαινίστηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και, εορτάζοντας την 400ή επέτειό του, άνοιξε ξανά στο κοινό στις 12 Μαΐου 2007.

Εργοστάσιο των Γκομπλέν
Χάρτης
Είδοςtapestry manufactory
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°50′6″N 2°21′11″E
ΤοποθεσίαΕργοστάσιο των Γκομπλέν
ΧώραΓαλλία[1]
Έναρξη κατασκευής1662[2]
Commons page Πολυμέσα

Η επίσημη ονομασία του είναι «Εθνικό Εργοστάσιο των Γκομπλέν» και υπάγεται στη διαχείριση των Εθνικών επίπλων και Εθνικών εργοστασίων χαλιών και ταπισερί, στα οποία πέραν του εργοστασίου ταπετσαρίας των Γκομπλέν, περιλαμβάνονται επίσης: το εργοστάσιο της Μπωβαί (εργαστήρια στο Παρίσι και στη Μπωβαί), το εργοστάσιο της Σαβονερί (εργαστήρια που βρίσκονται στο Παρίσι και τη Λοντέβ), καθώς και τα εργαστήρια δαντέλας της Αλανσόν και του Πουί. [3]

 
Ο Λουδοβίκος ΙΔ' με τον Κολμπέρ επισκέπτονται το εργοστάσιο το 1667.

Οι Γκομπλέν ήταν μια οικογένεια βαφέων με καταγωγή από τη Ρενς που, στα μέσα του 15ου αιώνα, εγκαταστάθηκαν στο Φωμπούρ Σαιν-Μαρσέλ στο Παρίσι, στις όχθες του ποταμού Μπιέβρ. [4]

Το 1602, ο Ερρίκος Δ' της Γαλλίας, κατόπιν πρότασης του εμπορικού του συμβούλου Μπαρτελεμί ντε Λαφεμά, μίσθωσε εργοστασιακό χώρο από τους Γκομπλέν για τους Φλαμανδούς κατασκευαστές ταπετσαριών, τους Μαρκ ντε Κομάν και Φρανσουά ντε λα Πλανς,[5] στη σημερινή τοποθεσία του εργοστασίου των Γκομπλέν δίπλα στον ποταμό Μπιέβρ. Το 1629, οι γιοι τους ανέλαβαν τα εργαστήρια και το 1633 ήταν επικεφαλής του εργοστασίου Γκομπλέν. Η συνεργασία τους έληξε περίπου το 1650 και τα εργαστήρια χωρίστηκαν σε δύο. Οι ταπετσαρίες από αυτήν την πρώιμη, φλαμανδική περίοδο ονομάζονται μερικές φορές προ-γκομπλέν.

Κολμπέρ και Λε Μπρεν

Επεξεργασία
 
Εσωτερικό - Η σκάλα

Το 1662, τα εργαστήρια στο φωμπούρ Σαιν-Μαρσέλ με τους παρακείμενους χώρους, αγοράστηκαν από τον Ζαν-Μπατίστ Κολμπέρ για λογαριασμό του Λουδοβίκου ΙΔ' και μετατράπηκαν σε ένα εργοστάσιο ταπετσαριών, στο οποίο άρχισαν να κατασκευάζονται μαζί με τις ταπετσαρίες και όλα τα είδη επίπλων, υπό την εποπτεία του ζωγράφου της βασιλικής αυλής Σαρλ Λε Μπρεν, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής σχεδιαστής από το 1663 έως το 1690. Λόγω οικονομικών προβλημάτων, η εγκατάσταση έκλεισε το 1694, αλλά άνοιξε ξανά το 1697 για την κατασκευή ταπετσαριών, κυρίως για βασιλική χρήση. Το εργοστάσιο ήταν ανταγωνιστικό προς τα έργα ταπετσαρίας της Μπωβαί μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, όταν οι εργασίες στο εργοστάσιο διακόπηκαν.

Το εργοστάσιο αναβίωσε κατά τη διάρκεια της παλινόρθωσης των Βουρβόνων και το 1826, η κατασκευή χαλιών προστέθηκε σε αυτή της ταπετσαριών. Το 1871, το κτήριο κάηκε εν μέρει κατά τη διάρκεια της Κομμούνας του Παρισιού.

Το εργοστάσιο λειτουργεί ακόμη ως κρατικό ίδρυμα.

Σήμερα, το εργοστάσιο αποτελείται από ένα σύνολο τεσσάρων κτηρίων που χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, καθώς και το κτήριο στη λεωφόρο των Γκομπλέν που χτίστηκε το 1912 μετά την πυρκαγιά του 1871. Περιέχουν την κατοικία του ζωγράφου Λε Μπρεν και εργαστήρια που χρησίμευαν ως χυτήρια για τα περισσότερα από τα χάλκινα αγάλματα στο πάρκο των Βερσαλλιών, καθώς και αργαλειούς στους οποίους υφαίνονται ταπετσαρίες ακολουθώντας τεχνικές του 17ου αιώνα.

Το εργοστάσιο παράγει ακόμη περιορισμένη ποσότητα ταπετσαριών με σύγχρονα θέματα για τη διακόσμηση γαλλικών κυβερνητικών κτηρίων και ιδρυμάτων.

Τα εργοστάσια των Γκομπλέν, Μπωβαί και Σαβονερί είναι τρία εμβληματικά εργοστάσια ταπετσαριών και ταπήτων στη Γαλλία, τα οποία, μαζί με τα εργαστήρια της Λοντέβ (χαλιά) και τα εργαστήρια δαντέλας του Πουί (δαντέλα με μπομπίνα) και της Αλανσόν (δαντέλα με βελόνα), έχουν σαν προτεραιότητα την επίπλωση κρατικών κτηρίων της Γαλλίας, τη διατήρηση της παράδοσης με τη χρήση παλαιών τεχνικών και τη διαφύλαξη της παραδοσιακής ποιότητας που εφαρμόζεται στις σύγχρονες καλλιτεχνικές εκφράσεις.[6]

Ο χώρος είναι επισκέψιμος για ξενάγηση στο κοινό[7]και τακτικά παρουσιάζονται θεματικές εκθέσεις.[8]

Φωτοθήκη

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία