Ερρίκος Α΄ της Δανίας
Ο Ερρίκος Α΄ της Δανίας ή Ερρίκος ο Αγαθός[1] (Erik Ejegod[2], περίπου 1055 - 10 Ιουλίου 1103)[3][4] ήταν βασιλιάς της Δανίας (1095-1103). Ήταν γιος του βασιλιά Σβεν Β΄ της Δανίας από μια άσημη γυναίκα και διαδέχθηκε τον αδελφό του Όλαφ Α΄ της Δανίας. Ο Ερρίκος Α΄ ήταν υποστηρικτής του ετεροθαλούς αδελφού του, Δανού βασιλιά Κνούτου Δ΄ και εξοργίστηκε όταν έγινε η εξέγερση εναντίον του, εντούτοις έμεινε στη βασιλική αυλή χωρίς να ακολουθήσει τον βασιλιά στο Όντενσε όπου και σκοτώθηκε, ενώ στη συνέχεια ο Ερρίκος εξέπλευσε στη Σγιέλαν και από εκεί στη Σκάνια, η οποία ήταν εκείνη την εποχή τμήμα του βασιλείου της Δανίας.
Ερρίκος Α΄ | |
---|---|
Περίοδος | 1095 – 10 Ιουλίου 1103 |
Προκάτοχος | Όλαφ Α΄ της Δανίας |
Διάδοχος | Νιλς της Δανίας |
Γέννηση | περίπου 1055 Σλάνγκερουπ, Δανία |
Θάνατος | 10 Ιουλίου 1103 (48 ετών) Πάφος, Κύπρος |
Τόπος ταφής | Βασιλική της Χρυσοπολίτισσας, Πάφος, Κύπρος |
Επίγονοι | Κνούτος Λαβάρντ Ερρίκος Β΄ της Δανίας |
Οίκος | Οίκος των Έστριντσεν |
Πατέρας | Σβεν Β΄ της Δανίας |
Μητέρα | Άγνωστη |
Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Δημοφιλής βασιλιάς της Δανίας
ΕπεξεργασίαΟ Όλαφ Α΄ εξελέγη νέος βασιλιάς, αλλά η βασιλεία του ήταν πολύ κακή και σύντομη και τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος, ο οποίος ήταν εξαιρετικά αγαπητός στον λαό της Δανίας. Με την εκλογή του σταμάτησαν οι λιμοί και οι αρρώστιες που κυριαρχούσαν στη Δανία την εποχή του Όλαφ και αυτό οι υπήκοοί του το θεώρησαν καλό σημάδι από τον θεό. Μεσαιωνικοί χρονικογράφοι περιγράφουν τον Ερρίκο Α΄ ως πολύ απλό άνθρωπο που μπορούσε να συνεννοηθεί με ίσους όρους με τον απλό κόσμο, γύριζε όλες τις γειτονιές και άκουγε τα προβλήματα των ανθρώπων και τους χαιρετούσε μέσα στα σπίτια τους, αγαπούσε τις διασκεδάσεις και είχε έκλυτη ιδιωτική ζωή. Προσπάθησε να κρατήσει καλές σχέσεις και με τους μεγάλους γαιοκτήμονες, παρά το γεγονός ότι είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ των κατώτερων τάξεων στο πλαίσιο της διπλωματικής του πολιτικής, ώστε να μπορεί να έχει την υποστήριξή τους σε περίπτωση ανάγκης. Σε μια επίσκεψη του στον Πάπα ο Ερρίκος ολοκλήρωσε τις προσπάθειες που ξεκίνησε ο αδελφός του Κνούτος Δ΄ να αποκτήσει η Δανία δική της αρχιεπισκοπή στο Λουντ, ενώ μέχρι εκείνη την εποχή η εκκλησία της Δανίας υπαγόταν στην αρχιεπισκοπή Αμβούργου-Βρέμης. Πρώτος αρχιεπίσκοπος της Δανίας εξελέγη ο Άσσερ.
Θάνατος σε ταξίδι στους Αγίους Τόπους
ΕπεξεργασίαΤα πράγματα άλλαξαν για τον Ερρίκο, όταν κατά τη διάρκεια ενός γλεντιού μέθυσε υπερβολικά και σκότωσε τέσσερις από τους άνδρες του μέσα στην αυλή του. Όταν συνειδητοποίησε το έγκλημά του αποφάσισε να πάει για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, τα οποία είχαν κατακτηθεί στην Α΄ Σταυροφορία,[5] για να παρακαλέσει τον Θεό να τον συγχωρέσει για το έγκλημα του. Πήγε μαζί με τη σύζυγό του Μπόντιλ, αφήνοντας την αντιβασιλεία της Δανίας στον γιο του Χάραλντ Κέσγε και τον αρχιεπίσκοπο Άσσερ. Ξεκίνησαν από τη Δανία και μέσω Ρωσίας ο πρώτος τους σταθμός ήταν η Κωνσταντινούπολη, όπου τους υποδέχθηκε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός. Στην Κωνσταντινούπολη ο Ερρίκος Α΄ αρρώστησε, αλλά παρόλα αυτά προτίμησε να συνεχίσει το ταξίδι του για τους Αγίους Τόπους, με αποτέλεσμα να πεθάνει στην Πάφο της Κύπρου τον Ιούλιο του 1103 και να ταφεί εκεί. Η σύζυγός του Μπόντιλ αρρώστησε επίσης, αλλά συνέχισε μόνη της για λογαριασμού του βασιλιά συζύγου της προς τους Αγίους Τόπους, όπου και πέθανε με τον ίδιο τρόπο και τάφηκε στο Όρος των Ελαιών.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΔιάδοχος του Ερρίκου Α΄ στη Δανία ήταν ο αδελφός του Νιλς της Δανίας. Ο Ερρίκος Α΄ με τη νόμιμη σύζυγο του Μπόντιλ Τούργκοτσνταττερ είχε έναν γιο, που ήταν δημοφιλής:
- Κνούτος Λαβάρντ 1096-1131, άγιος, πρίγκιπας της Δανίας. Δολοφονήθηκε από τον εξάδελφό του Μάγκνους Α΄ της Σουηδίας, γιο του Νιλς (1131).
Ο Ερρίκος είχε και πολλά εξώγαμα παιδιά, όπως τον:
- (νόθος) Χάραλντ Κέσγε, που τον άφησε αντιβασιλιά, όταν αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους
- (νόθος) Ερρίκος Β΄ ο Αλησμόνητος π. 1090-1137, βασιλιάς της Δανίας
- (νόθη) Ράγκνιλντ, παντρεύτηκε τον Χάκον Σούνιβασον. Γιος της ήταν ο:
- Ερρίκος Γ΄ ο Αμνός π. 1120-1146, βασιλιάς της Δανίας.[6]
Πρόγονοι
Επεξεργασία8. Τόργκιλς Σπράκελεγκ | ||||||||||||||||
4. Ουλφ Γιαρλ | ||||||||||||||||
2. Σβεν Β΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
10. Σβεν Α΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
5. Έστριντ Σβέινσνταττερ | ||||||||||||||||
11. Σίγκριντ η Υψηλή | ||||||||||||||||
1. Ερρίκος Α΄ της Δανίας | ||||||||||||||||
3. (άγνωστη) | ||||||||||||||||
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Samuel Dunham, The cabinet cyclopaedia: History of Denmark, Sweden, and Norway Vol. 2, Longman, Orme, Brown, Green & Longmans and John Taylor (1839)
- ↑ Carl Sifakis, The dictionary of historic nicknames, Facts on File Publications (1984) ISBN 0-87196-561-5
- ↑ Magnússon Eiríkr, William Morris, The Saga Library, Vol. 6, B. Quaritch (1905)
- ↑ Guðbrandur Vigfússon, Edda Sæmunder, Frederick Powell, Corpus Poeticvm Boreale: The Poetry of the Old Northern Tongue, from the Earliest Times to the Thirteenth Century, Vol. 2, Clarendon Press (1883)
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2017.
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
Πηγές
Επεξεργασία- Sifakis, Carl (1984). The Dictionary of Historic Nicknames. Facts on File Publications.
- Dunham, Samuel (1839). The cabinet cyclopaedia: History of Denmark, Sweden, and Norway, Vol. 2. Longman, Orme, Brown, Green & Longmans and John Taylor.
- Eiríkr, Magnússon; Morris, William (1905). The Saga Library, Vol. 6. B. Quaritch.
- Vigfússon, Guðbrandur; Sæmunder, Edda; Powell, Frederick York (1883). Corpus Poeticvm Boreale: The Poetry of the Old Northern Tongue, from the Earliest Times to the Thirteenth Century, Vol. 2. Clarendon Press.
- Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Άρθρο του πρακτορείου REUTERS Αρχειοθετήθηκε 2016-10-05 στο Wayback Machine.