Ερρίκος Βερεγγάριος των Χοενστάουφεν
Ο Ερρίκος-Βερεγγάριος (γερμ.: Heinrich-Berengar[4], 1137 - 1150) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν ήταν με τον πατέρα του συμβασιλιάς της Γερμανίας.
| Ερρίκος Βερεγγάριος των Χοενστάουφεν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1137[1] |
| Θάνατος | 1150[1] Ρώμη |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Λορς |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας[3] και Γερτρούδη του Ζούλτσμπαχ[3] |
| Αδέλφια | Φρειδερίκος Δ΄ της Σουαβίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς των Ρωμαίων |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κορράδου Γ΄ της Γερμανίας και της Γερτρούδης, κόρης του Βερεγγάριου Β΄ κόμη του Ζούλτσμπαχ. Ο Κορράδος Γ΄ ήταν γιος της Αγνής, κόρης του Ερρίκου Δ΄ Σαλίων της Γερμανίας. Ο Ερρίκος-Βερεγγάριος πήρε το όνομα του προπάππου του Ερρίκου Δ΄ της Γερμανίας και του πάππου του Βερεγγάριου Β΄ του Ζούλτσμπαχ.
Ο πατέρας του έπεισε τους πρίγκιπες να ψηφίσουν τον 10ετή Ερρίκο-Βερεγγάριο ως συμβασιλιά της Γερμανίας, στη Συνέλευση (Diet) στο Ρέγκενσμπουργκ το 1147, πριν φύγει για τη Β΄ Σταυροφορία[5][6]. Ο Ερρίκος-Βερεγγάριος χρίστηκε και στέφθηκε στο Άαχεν.[6][7]. Κατά την απουσία τού πατέρα του 1147-49) ήταν υπό τη φροντίδα τού αββά Βίμπαλντ και του πρωτονοτάριου[6] Χάινριχ φον Βήζενμπεργκ[6][8]. Υπάρχουν 9 επιστολές του Ερρίκου ως συμβασιλιά[6].
Νίκησε στη μάχη του Φλόχμπεργκ (1150) εναντίον του Γουέλφου ΣΤ΄ μαργράβου της Τοσκάνης και του γιου του Γουέλφου Ζ΄[9]. Σε επιστολή του προς τον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό και τη σύζυγό του Μπέρτα (Ειρήνη) του Ζούλτσμπαχ, αδελφή της μητέρας του, τον ενημερώνει για τη νίκη και για τη στρατιωτική του νοοτροπία[10]. Απεβίωσε το ίδιο έτος και τάφηκε στη μονή του Λορχ[11][12].
Οικογένεια Επεξεργασία
Επρόκειτο να νυμφευτεί την Σοφία των Άρπαντ, κόρη του Μπέλα Β΄ της Ουγγαρίας. Η Σοφία μετέβη στη Γερμανία για να μάθει τη γλώσσα και τις συνήθειες της Αυλής. Όμως το 1141 ο πατέρας της απεβίωσε και οι σχέσεις των δύο χωρών ψυχράνθηκαν. Ο γάμος ακυρώθηκε, αλλά η Σοφία ζήτησε από τον αδελφό της Γκέζα Β΄ της Ουγγαρίας να μείνει στη Γερμανία στη μονή που ζούσε, πράγμα που έγινε και με την έγκριση των Κορράδου Γ΄ και Ερρίκου-Βερεγγάριου[13].
Πρόγονοι Επεξεργασία
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11426.htm#i114259. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ pantheon
.world /profile /person /Henry _Berengar. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Kindred Britain»
- ↑ Fuhrmann 1986, σελ. 202.
- ↑ Fuhrmann 1986, σελ. 130.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Hausmann 1969, σελ. 519.
- ↑ Waitz 1879, σελ. 37, Annales Aquenses, s.a. 1147: Heinricus puer 10 annorum, filius Conradi regis, in media quadragesima, scilicet 3. Kal. Aprilis, unctus est in regem Aquisgrani ("Henry, a boy of ten years, son of King Conrad, in the midst of Lent, that is 30 March, is anointed to the kingship at Aachen").
- ↑ Bumke 1991, σελ. 461.
- ↑ Reuter 2001, σελ. 153.
- ↑ Hausmann 1969, σελίδες 530–31, for Henry's letter (no. 10) to Manuel, and pp. 531–32 for his letter (no. 11) to Irene.
- ↑ Fuhrmann 1986, σελ. 132.
- ↑ Waitz 1879, σελ. 38, Annales Aquenses, s.a. 1150: Obiit Heinricus rex puer 13 annorum ("King Henry, a boy of thirteen years, died").
- ↑ Lyon 2013, σελίδες 236–37.
Πηγές Επεξεργασία
- Bumke, Joachim (1991). Courtly Culture: Literature and Society in the High Middle Ages. Berkeley: University of California Press.
- Fuhrmann, Horst (1986). Germany in the High Middle Ages: c.1050–1200. Translated by Timothy Reuter. Cambridge: Cambridge University Press.
- Hausmann, Friedrich, ed. (1969). "Die Urkunden Konrads III. und seines Sohnes Heinrich [Conradi III. et filii eius Heinrici Diplomata]". Monumenta Germaniae Historica. Diplomata. 21. Vienna.
- Lyon, Jonathan R. (2013). Princely Brothers and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250. Ithaca and London: Cornell University Press.
- Reuter, Timothy (2001). "The ‘Non-Crusade’ of 1149–50". In Phillips, Jonathan; Hoch, Martin. The Second Crusade: Scope and Consequences. Manchester: Manchester University Press. pp. 150–63.
- Waitz, Georg, ed. (1879). "Annales Aquenses". Monumenta Germaniae Historica. Scriptores. 24. Hanover. pp. 33–39.