Ερρίκος της Γερμανίας
Ο Ερρίκος, γερμ. Heinrich (1211 - 12 Φεβρουαρίου 1242) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν ήταν με τον πατέρα του Συμβασιλέας της Ιταλίας, Συμβασιλέας της Γερμανίας (1220 - 1235), Συμβασιλέας της Σικελίας (1212 - 1217) και Δούκας της Σουαβίας (1216 - 1235). Παλαιότερα είχε την αρίθμηση Ερρίκος (Ζ΄), όπου η παρένθεση δηλώνει συμβασιλεία και δεν πρέπει να συγχέεται με τον επόμενο Ερρίκο Ζ΄[6].
| Ερρίκος της Γερμανίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1211[1] Παλέρμο |
| Θάνατος | 12 Φεβρουαρίου 1242 ή 12 Μαρτίου 1242[1] Martirano |
| Αιτία θανάτου | λέπρα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια και αυτοκτονία |
| Τόπος ταφής | Κοζέντσα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ποιητής |
| Αξιοσημείωτο έργο | Statutum in favorem principum |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα της Αυστρίας, βασίλισσα της Βοημίας (από 1225)[3] |
| Γονείς | Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν[4][5] και Κωνσταντία της Αραγωνίας[4][5] |
| Αδέλφια | Άννα των Χοενστάουφεν Μαργαρίτα της Σικελίας Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας Μανφρέδος της Σικελίας Φρειδερίκος της Αντιόχειας Έντσο της Σαρδηνίας Λαδίσλαος Γ΄ της Ουγγαρίας Φρειδερίκος του Πεττοράνο |
| Οικογένεια | Οίκος των Χοενστάουφεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δούκας της Σουαβίας |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Σικελία και ήταν ο πρωτότοκος γιος του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ της Γερμανίας και της Κωνσταντίας της Αραγωνίας, μέλους του Οίκου της Βαρκελώνης και κόρης του Αλφόνσου Β΄ της Αραγωνίας.[7].
Υπό κηδεμονία Επεξεργασία
Το 1212 ο πατέρας του συμφώνησε με τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ να μην έχουν τον ίδιο μονάρχη η Γερμανία και η Σικελία[8]. Έτσι έστεψε τον Ερρίκο βασιλιά της Σικελίας με αντιβασίλισσα την Κωνσταντία, για να μπορέσει ο ίδιος να διεκδικήσει το στέμμα της Γερμανίας. Πράγματι αργότερα το ίδιο έτος ο Φρειδερίκος Β΄ έγινε βασιλιάς της Γερμανίας. Το 1216 ο Ιννοκέντιος Γ΄ απεβίωσε και ο Φρειδερίκος Β΄ κάλεσε τον Ερρίκο στη Γερμανία και τον έκανε δούκα της Σουαβίας ως Ερρίκο Β΄[9].
Το 1220 οι πρίγκιπες συγκεντρώθηκαν στη Φρανκφούρτη και εξέλεξαν τον Ερρίκο συμβασιλιά της Γερμανίας· για να τους ανταμείψει ο Φρειδερίκος Β΄ εξέδωσε τη Συμφωνία με τους εκκλησιαστικούς πρίγκιπες ευνοώντας τους[9]. Όμως ο πάπας Ονώριος Γ΄ δεν αναγνώρισε την εκλογή και του στέρησε το δικαίωμα στο βασίλειο της Σικελίας. Ο Φρειδερίκος άφησε τον γιο του στη Γερμανία υπό την επίβλεψη του αρχιεπισκόπου της Κολωνίας[9] και μετέβη στη Σικελία (1220). Ο αρχιεπίσκοπος έστεψε τον νεαρό βασιλιά της Γερμανίας στο Άαχεν (1222) και όταν απεβίωσε (1225) τον διαδέχθηκε ο Λουδοβίκος Α΄ Βίττελσμπαχ δούκας της Βαυαρίας. Τον βοηθούσαν υπουργοί (ministerialis).
Ήταν ένας ζωντανός, μορφωμένος κυβερνήτης και διατηρούσε τραγουδιστές (minnesänger) στην Αυλή του. Μάλλον έγραψε και ο ίδιος μερικά Αυλικά ποιήματα αγάπης. Είχε ύψος 1,66 μ. και αν και χωλός, ήταν σωματικά εύρωστος.
Εξέγερση εναντίον του πατέρα του Επεξεργασία
Υποπτεύθηκε τον Λουδοβίκο Α΄ για συνεργασία με τον πάπα Γρηγόριο Θ΄ και τον έδιωξε το 1228. Ανέλαβε μόνος του, αλλά η φιλική στις πόλεις πολιτική του έκανε τους πρίγκιπες, που ήταν οι βασικοί υποστηρικτές του Φρειδερίκου Β΄, να εκνευριστούν και να παραπονεθούν στον πατέρα του. Αργότερα ήρθε σε διαμάχη με τον Όθωνα Β΄ δούκα της Βαυαρίας (γιο του Λουδοβίκου Α΄). Ο πατέρας του διέταξε να ελευθερώσει τους αιχμαλώτους, φοβούμενος τη δυσαρέσκεια των Γερμανών πριγκίπων. Όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα Γρηγόριο Θ΄, ο πατέρας του θύμωσε και τον κήρυξε έκπτωτο[7].
Ο Ερρίκος στασίασε και συμμάχησε με μερικούς επισκόπους και ευγενείς, αλλά δεν μπόρεσε να βρει άλλους συμμάχους. Οι περισσότεροι περίμεναν να δουν την εξέλιξη των πραμάτων. Ο Φρειδερίκος Β΄ επέστρεψε στη Γερμανία και κέρδιζε ακολούθους. Ο Ερρίκος εγκταλείφθηκε από τους οπαδούς του και το 1235 στο κάστρο Βίμπφελ ο πατέρας του τον εκτόπισε από τα αξιώματά του. Ο δευτερότοκος Κορράδος έγινε στη θέση του Γ΄ δούκας της Σουαβίας και εκλέχθηκε ως Δ΄ συμβασιλιάς της Γερμανίας. Συγκλήθηκε Συνέλευση το 1235 στα Μάιντς.
Φυλάκιση και το τέλος του Επεξεργασία
Εγκλείστηκε σε διάφορα κάστρα της Γερμανίας και της Νότιας Ιταλίας. Όταν τον μετακίνησαν σε ένα νέο κάστρο, έπεσε με το άλογό του από γέφυρα και σκοτώθηκε (1242)[7]. Μερικοί είπαν ότι ήθελε να αυτοκτονήσει. Η ανάλυση του σκελετού του το 1998-99 βρήκε προχωρημένη λέπρα και μάλλον γι' αυτό το λόγο ο πατέρας του δεν τον επανέφερε στη θέση του, αλλά τον κράτησε απομονωμένο. Τάφηκε σε μία αρχαία, ρωμαϊκή σαρκοφάγο στην Κοζέντσα της Καλαβρίας, με βασιλικές τιμές.
Από τους γιους του ο Ερρίκος είχε αποβιώσει. Στον άλλο γιο Φρειδερίκο ο πάππος του Φρειδερίκος Β΄ κληροδότησε (1250) την Αυστρία, τη Στυρία και 10.000 ουγγιές, αλλά το επόμενο έτος απεβίωσε δηλητηριασμένος[10].
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1225 με διαταγή του πατέρα του, την 7 έτη μεγαλύτερή του Μαργαρίτα των Μπάμπενμπερκ, κόρη του Λεοπόλδου ΣΤ΄ δούκα της Αυστρίας[7] και είχε τέκνα:
- Ερρίκος και Φρειδερίκος, απεβίωσαν σε μικρή ηλικία ως το 1251.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Υποσημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 p11404.htm#i114032.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020.
- ↑ p11404.htm#i114032. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Kindred Britain»
- ↑ David Abulafia, Frederick II: A Medieval Emperor, (Oxford University Press, 1992), 229.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Steven Runciman, The Sicilian Vespers, (Cambridge University Press, 2000), 26.
- ↑ Welfs, Hohenstaufen and Habsburgs, Michael Toch, The New Cambridge Medieval History:c.1198-c.1300, Vol. 5, ed. David Abulafia, Rosamond McKitterick, (Cambridge University Press, 1999), 381.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Welfs, Hohenstaufen and Habsburgs, Michael Toch, 384.
- ↑ Matthæi Parisiensis Monachi Sancti Albani Chronica Majora, Vol. V, 1254, p. 448.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Henry (VII) of Germany της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
