Ευάγγελος Μαγκλιβέρας
Ο Ευάγγελος Μαγκλιβέρας (1909 – 16 Οκτωβρίου 1952) ήταν Έλληνας ηθοποιός και βαρύτονος πρωταγωνιστής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο οποίος και είχε εκλεγεί πρόεδρος του σωματείου Ελλήνων ηθοποιών (ΣΕΗ) το 1952.
Ευάγγελος Μαγκλιβέρας | |
---|---|
Γέννηση | 1909 Αθήνα |
Θάνατος | 16 Οκτωβρίου 1952 Αθήνα |
Εθνικότητα | Ελληνική |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
Ιδιότητα | ηθοποιός και τραγουδιστής |
Όργανα | φωνή |
Είδος τέχνης | ηθοποιός |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | Όπερα, βαρύτονος |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Ε. Μαγκλιβέρας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909 όπου συμπληρώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές το 1926 μετέβη στο Παρίσι. Εκεί γράφτηκε στη "Σκόλα Κοντόρουμ" όπου και έλαβε ιδιαίτερα μαθήματα από τον Μιγκουέλ Φοντέσσα και για λίγο διάστημα από τον Τίτο Ρούφο. Την πρώτη του εμφάνιση σε όπερα έκανε στη Νίκαια της Γαλλίας το 1931 με την Τόσκα στη συνέχεια εμφανίσθηκε και σε άλλες πόλεις και στο Παρίσι μέχρι το 1935 υποδυόμενος τον πρώτο βαρύτονο στα έργα Ριγολέτο, Ηρωδιάς, Τόσκα, "Κουρέα της Σεβίλλης", "Τραβιάτα", "Φάουστ", κ.λπ. Το 1934 εμφανισθηκε σε παράσταση Ριγολέτου μαζί με τον Ζαν Κιεπούρα και την Λιλή Πανς.
Από το 1935 περιόδευσε στο Βέλγιο και Ελβετία και το 1936 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και έλαβε μέρος σε σειρά παραστάσεων του ελληνικού μελοδράματος στο «Παλλάς» και τα "Ολύμπια". Το 1938 κλήθηκε στην Ιταλία και τραγούδησε Αΐντα, "Παλιάτσους" και "Ανδρέα Σενιέ", ενώ το 1939 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Φλωρεντίας και έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο για πρώτη φορά (παγκόσμια πρεμιέρα) στο μελόδραμα του Βίτο Φράτσι "Βασιλεύς Ληρ".
Με τη κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου επέστρεψε αμέσως στην Ελλάδα οπότε και παρέμεινε μετέχοντας σε όλες τις παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 1943 τραγούδησε με τη Μαρία Κάλλας στη παράσταση "Φιντέλιο". Το 1952 εμφανίσθηκε στο Βελιγράδι με το γιουγκοσλαβικό μελοδραματικό θίασο σε παραστάσεις του Ριγολέτου. Τον ίδιο χρόνο εκλέχθηκε και Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, σε αναγνώριση των αγώνων του υπέρ του καλλιτεχνικού κλάδου.
Ο Ευάγγελος Μαγκλιβέρας πέθανε στην Αθήνα το 1952 από ρήξη χολής και κηδεύθηκε από το ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας.[1] Την προτομή του φιλοτέχνησε ο γλύπτης Λάζαρος Λαμέρας.[2]
Πηγές
Επεξεργασία- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ. 12ος, σ. 710