Ευρυσθένης
| Αυτό το λήμμα τεκμηριώνεται κυρίως με πρωτογενείς πηγές. Παρακαλούμε βελτιώστε το προσθέτοντας δευτερογενείς ή τριτογενείς πηγές. |
Ο Ευρυσθένης ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης. Χρονικά κατατάσσεται στον 12ο αι. π.Χ., ενώ η γέννησή του χρονολογείται το 1104 π.Χ. [1]
| Ευρυσθένης | |
|---|---|
| Βασιλιάς των Λακεδαιμονίων 1ος από τον οίκο των Αγιαδών | |
| Προκάτοχος | (ως επίτροπος) Θήρας |
| Διάδοχος | Άγις Α΄ |
| Εθνικότητα | Έλληνας, Σπαρτιάτης |
| Οίκος/Γενεά | Αγιάδες |
| Πατέρας | Αριστόδημος |
| Μητέρα | Αργεία |
| Επίγονοι | Άγις Α΄ |
Ήταν γιος του Αριστόδημου, ο οποίος κατά την κάθοδο των Δωριέων στην Πελοπόννησο κατέλαβε τη Λακωνία, και της Αργείας, κόρης του Αυτεσίωνα. Είχε ένα δίδυμο αδελφό, τον Προκλή. [2] [3]
Ο Αριστόδημος μοίρασε την περιοχή που κατέκτησε στους δύο γιους του και ο Ευρυσθένης πήρε στην περιοχή Λίμνες, μια από τις μετέπειτα πέντε κώμες που αποτελούσαν το κράτος των Λακεδαιμονίων. Όντας ακόμη ανήλικοι, ο βασιλιάς Αριστόδημος πέθανε και έτσι επίτροπος των δυο αδελφών ανέλαβε ο θείος τους και αδελφός της Αργείας, ο Θήρας [1] [4] [3].
Παρόλο που ο Ευρυσθένης ήταν ο μεγαλύτερος από τους δυο, μετά την ενηλικίωση τους οι αδελφοί συμβασίλευσαν, όπως όριζε ο χρησμός της Πυθίας. [2] Σύμφωνα με την παράδοση, αυτή η συμβασιλεία καθιέρωσε το θεσμό της διπλής βασιλείας των Λακεδαιμονίων.
Γιος και διάδοχος του Ευρυσθένη ήταν ο Άγις Α΄, από τον οποίο πήρε και το όνομα της το γένος των Αγιαδών. [5] [6]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Karl Otfried Müller (1797-1840), μετάφραση George Cornewall Lewis (1806-1863) και Henry Tufnell (1805-1854), επιμ. (1839). The history and antiquities of the Doric race (στα Αγγλικά). Λονδίνο: Murray. σελίδες Τόμος Β'. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2009.
- ↑ 2,0 2,1 Ηροδότου «Ιστορίαι» - Βιβλίο ΣΤ΄ - Ερατώ, § 52.
- ↑ 3,0 3,1 Παυσανία «Ελλάδος Περιήγησις» - Βιβλίο Γ΄ - Λακωνικά, § 1.
- ↑ Ηροδότου «Ιστορίαι» - Βιβλίο Δ΄ - Μελπομένη, § 147.
- ↑ Παυσανία «Ελλάδος Περιήγησις» - Βιβλίο Γ΄ - Λακωνικά, § 2.
- ↑ Αρχαία Σπάρτη 1000 π.Χ. - 396 π.Χ., Διαμαντή Κούτουλα, Εκδόσεις Δίον, Θεσσαλονίκη 1999, σελίδα 22