Ευρωλίγκα ανδρών

Κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση καλαθοσφαίρισης στην Ευρώπη
(Ανακατεύθυνση από Ευρωλίγκα Ανδρών)

Η Ευρωλίγκα (αγγλικά: EuroLeague) είναι ημίκλειστη διασυλλογική διοργάνωση καλαθοσφαίρισης ανδρών στην Ευρώπη. Από την περίοδο 2000–01 μέχρι το 2004–05 η ευθύνη της διοργάνωσης ανήκει στην ιδιωτική εταιρεία Euroleague Basketball, καθώς και στις ομάδες που προέρχονται από μια πανευρωπαϊκή κοινοπραξία επαγγελματικών συλλόγων καλαθοσφαίρισης, που ονομάζεται Ένωση Ευρωπαϊκών Επαγγελματικών Ομάδων Καλαθοσφαίρισης (ULEB).[1] Ακόμα από την περίοδο 2004–05 μέχρι το 2010–11, η διοργάνωση ανήκε ιδιωτικά στη FIBA Europe.

EuroLeague
Τρέχουσα διοργάνωση:
Current sports event 2024–25
ΆθλημαΚαλαθοσφαίριση
Ίδρυση1957 (FIBA era)
2000 (σημερινή μορφή)
ΕπίτροποςΝτέγιαν Μποντιρόγκα
ΣύνθημαI Feel Devotion
Αριθμός ομάδων18
ΧώρεςΜέλη της FIBA Europe
ΈδραΒαρκελώνη
ΉπειροςΕυρώπη
Τελευταίος κάτοχος Παναθηναϊκός
(7ος τίτλος)
(2023–24)
Περισ. κατακτήσεις Ρεάλ Μαδρίτης
(11 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηΑνάλογα με κάθε χώρα
Επίπεδο1η βαθμίδα
Σχετικές διοργανώσειςEuroCup
Διηπειρωτικό Κύπελλο
Επίσημη ιστοσελίδαeuroleaguebasketball.net

Παλαιότερα η ονομασία της ήταν Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ή Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Συλλόγων και διοργανώτρια αρχή ήταν το ευρωπαϊκό τμήμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (FIBA Europe). Το 2000 μέχρι το 2004–05 επήλθε ρήξη ανάμεσα στη νεοϊδρυθείσα τότε εταιρεία Euroleague Basketball, η οποία εκπροσωπούσε τις περισσότερες μεγάλες ομάδες, και της FIBA που εκπροσωπούσε κυρίως τις εθνικές ομοσπονδίες. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, την περίοδο 2000–01 διεξήχθησαν δύο διοργανώσεις: μία υπό την αιγίδα της πρώτης (Ευρωλίγκα, νικήτρια η Βίρτους Μπολόνια) και μία υπό την αιγίδα της δεύτερης (Σουπρολίγκα, νικήτρια η Μακάμπι Τελ Αβίβ).

Αμέσως μετά η FIBA υπαναχώρησε και κατάργησε τη Σουπρολίγκα. Αργότερα δημιούργησε το Basketball Champions League. Από την περίοδο 2010–2011 ονομάζεται «Turkish Airlines Euroleague» λόγω της υφιστάμενης χορηγίας από την Turkish Airlines.

Η διοργάνωση ξεκίνησε την περίοδο 195758 (όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν το ημερολογιακό έτος 1958) με την ονομασία Κύπελλο Πρωταθλητριών, κατά τα πρότυπα της αντίστοιχης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της UEFA. Μέχρι το 199091 μετείχαν μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες της κάθε χώρας. Από την επόμενη σεζόν άρχισαν να προστίθενται δευτεραθλήτριες ή και τριταθλήτριες ομάδες από τις καλαθοσφαιρικά προηγμένες χώρες της και η διοργάνωση άλλαξε μορφή. Το 199697 καταργήθηκαν οι προκριματικοί νοκ - άουτ αγώνες και οι ομάδες ξεκινούν την πορεία τους από την αρχική φάση των ομίλων, ταυτόχρονα όμως έχασαν το δικαίωμα συμμετοχής οι χώρες όπου το άθλημα δε γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πρόσφατων διοργανώσεων, έχει να κάνει με τη δέσμευση κλειστών συμβολαίων ανάμεσα στη Euroleague Basketball και κάποιους συλλόγους που θεωρούνται ιδιαίτερα «εμπορικοί». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάποιες ομάδες έχουν δικαίωμα συμμετοχής ασχέτως των επιδόσεών τους στα εθνικά πρωταθλήματα. Κάτι τέτοιο έχει συμβεί και με ελληνικούς συλλόγους - Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχουν στο παρελθόν αγωνισθεί στην Ευρωλίγκα, μολονότι δεν είχαν καταταγεί σε υψηλή θέση στο εθνικό πρωτάθλημα της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου.

Την αγωνιστική περίοδο 1965-1966 δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η διαδικασία Final Four ανάμεσα στις τέσσερις ομάδες που θα έφταναν στη φάση των ημιτελικών, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού κολεγιακού πρωταθλήματος. Πολύ σύντομα η ιδέα εγκαταλείφθηκε, για να επανέλθει πολλά χρόνια αργότερα (198788) και να καθιερωθεί έως σήμερα. Μόνη εξαίρεση υπήρξε το 2001, όταν η διοργάνωση της FIBA περιελάμβανε φάιναλ φορ, ενώ η αντίστοιχη της Euroleague Basketball όχι.

Τον Νοέμβριο του 2015 η Euroleague Basketball και η πολυεθνική εταιρεία IMG, ειδικευμένη σε αθλητικά, μόδα και μάρκετινγκ υπέγραψαν δεκαετές συμβόλαιο συνεργασίας, αλλάζοντας τη δομή της διοργάνωσης προσφέροντας παράλληλα στις ομάδες περισσότερα έσοδα.[2] Στη νέα Ευρωλίγκα, λοιπόν, θα συμμετέχουν 16 ομάδες, όπου όλες θα τεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους σε μία κανονική περίοδο που θα διαρκεί 30 αγωνιστικές. Στη συνέχεια, οι οκτώ πρώτες θα συμμετέχουν στην προημιτελική φάση (1-8, 2-7, 3-6, 4-5) και ύστερα από μία σειρά πέντε αγώνων, όποιος δηλαδή φτάσει τις τρεις νίκες, θα προκριθεί στο Final 4.[3] Από τις 16 ομάδες οι 11 θα έχουν συμβόλαιο τύπου Α, δηλαδή σταθερή παρουσία στο θεσμό για τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτές οι ομάδες είναι ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα, η Μπασκόνια, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Φενέρμπαχτσε, η Ανατολού Εφές, η Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο, η Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Ζάλγκιρις Κάουνας. Οι υπόλοιπες πέντε άδειες που θα εξασφαλίζονται μέσω παρουσίας στις διοργανώσεις των χωρών, διανέμονται ως εξής: οι νικητές της Αδριατικής Λίγκα, και του πρωταθλήματος Γερμανίας, τη VTB League (ο φιναλίστ αν το πρωτάθλημα παίρνει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας), τον κάτοχο του Eurocup της περασμένης περιόδου καθώς και μια ομάδα από την Ισπανία.[4]

Από τη σεζόν 2019–20, οι ομάδες αυξήθηκαν σε 18, με το ισχύον καθεστώς των 11 ομάδων με συμβόλαιο τύπου Α, τις θέσεις των διοργανώσεων, αλλά και την προσθήκη 2 ομάδων, καθώς δόθηκαν δύο εγγυημένες wild cards (εξασφαλισμένη συμμετοχή για δύο συναπτές σεζόν (2019–20 και 2020–21) σε Μπάγερν και Βιλερμπάν. Τυπική wild card πήρε και η Ζενίτ, γιατί η θέση στην Ευρωλίγκα που δίνεται στη καλύτερη, εξαιρουμένων των 3 ισπανικών με συμβόλαιο τύπου Α, ομάδα του Ισπανικού Πρωταθλήματος ακυρώθηκε λόγω του νέου κανονισμού που απαγορεύει τη συμμετοχή 5 ομάδων από την ίδια χώρα σε συνδυασμό και με το ότι η ισπανική Βαλένθια ως κάτοχος του Γιούροκαπ είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στη διοργάνωση. Έτσι, προτιμήθηκε η κενή θέση που προέκυψε να καλυφθεί με μία wild card. [5]

Τη σεζόν 2019–20, το πρωτάθλημα ακυρώθηκε και δεν υπήρξε πρωταθλητής, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.[6] Η απόφαση πάρθηκε στις 25 Μαΐου 2020, μετά από συνέλευση των μετόχων τις διοργάνωσης (11 ομάδες με συμβόλαια τύπου Α) και του Διευθύνοντα συμβούλου Τζόρντι Μπερτομέου. Αρνητική στην επανέναρξη της διοργάνωσης ήταν και η Ένωση Παικτών (ELPA).[7] Τελευταία αγωνιστική της σεζόν ήταν στις 13 Μαρτίου 2020.


Ονομασίες της διοργάνωσης

Επεξεργασία

Οι ονομασίες της διοργάνωσης από την καθιέρωσή της ως σήμερα:

  • Εποχή FIBA (1958–2001)
    • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών - FIBA European Champions Cup: (1958–1991)
    • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα - FIBA European League, «FIBA Euro League»: (1991–1996)
    • Ευρωλίγκα - FIBA Euroleague: (1996–2000)
    • Σουπρολίγκα - FIBA SuproLeague: (2000–2001)
  • Εποχή Euroleague Basketball (2000–σήμερα)
    • Ευρωλίγκα - Euroleague: (2000–σήμερα)

*Υπήρχαν δύο ξεχωριστές διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της περιόδου 2000-01. Η Σουπρολίγκα (FIBA SuproLeague), η οποία διοργανώθηκε από τη FIBA και η Ευρωλίγκα (Euroleague), η οποία διοργανώθηκε από τη Euroleague Basketball.

Λογότυπο

Επεξεργασία

Το λογότυπο της διοργάνωσης άλλαξε το 2005.[8]

Οι τελικοί συνοπτικά

Επεξεργασία
Έτος Πόλη Τελικού Κυπελλούχος Φιναλίστ 1ος αγ. 2ος αγ. 3ος αγ. 4ος αγ. 5ος αγ.
1958 Ρίγα - Σόφια   ΑΣΚ Ρίγα   Ακαντέμικ Σόφιας 86–81 84–71
1959 Ρίγα - Σόφια   ΑΣΚ Ρίγα   Ακαντέμικ Σόφιας 79–58 69–67
1960 Τιφλίδα - Ρίγα   ΑΣΚ Ρίγα   Ντιναμό Τιφλίδας 61–51 69–62
1961 Μόσχα - Ρίγα   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   ΑΣΚ Ρίγα 87–62 61–66
1962 Γενεύη   Ντιναμό Τιφλίδας   Ρεάλ Μαδρίτης 90–83
1963 Μαδρίτη - Μόσχα (2)   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Ρεάλ Μαδρίτης 69–86 91–74 99–80
1964 Μπρνο - Μαδρίτη   Ρεάλ Μαδρίτης   Σπαρτάκ Μπρνο 99–110 84–64
1965 Μόσχα - Μαδρίτη   Ρεάλ Μαδρίτης   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 81–88 76–62
1966 Μπολόνια   Σιμεντάλ Μιλάνο   Σλάβια Πράγας 77–72
1967 Μαδρίτη   Ρεάλ Μαδρίτης   Σιμεντάλ Μιλάνο 91–83
1968 Λυών   Ρεάλ Μαδρίτης   Σπαρτάκ Μπρνο 98–95
1969 Βαρκελώνη   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Ρεάλ Μαδρίτης 103–99
1970 Σαράγεβο   Ίνις Βαρέζε   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 79–74
1971 Αμβέρσα   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Ίνις Βαρέζε 67–53
1972 Τελ Αβίβ   Ίνις Βαρέζε   Γιουγκοπλάστικα 70–69
1973 Λιέγη   Ίνις Βαρέζε   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 71–66
1974 Ναντ   Ρεάλ Μαδρίτης   Ίνις Βαρέζε 84–82
1975 Αμβέρσα   Ίνις Βαρέζε   Ρεάλ Μαδρίτης 79–66
1976 Γενεύη   Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε   Ρεάλ Μαδρίτης 81–74
1977 Βελιγράδι   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ   Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 78–77
1978 Μόναχο   Ρεάλ Μαδρίτης   Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 75–67
1979 Γκρενόμπλ   Μπόσνα   Έμερσον Βαρέζε 96–93
1980 Δυτικό Βερολίνο   Ρεάλ Μαδρίτης   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 89–85
1981 Στρασβούργο   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ   Σινούντινε Μπολόνια 80–79
1982 Κολωνία   Σκουίμπ Καντού   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 86–80
1983 Γκρενόμπλ   Φορντ Καντού   Μπίλι Μιλάνο 69–68
1984 Γενεύη   Μπάνκο ντι Ρόμα   Μπαρτσελόνα 79–73
1985 Πειραιάς   Τσιμπόνα   Ρεάλ Μαδρίτης 87–78
1986 Βουδαπέστη   Τσιμπόνα   Ζάλγκιρις 94–82
1987 Λωζάνη   Τρέισερ Μιλάνο   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 71–69
1988 Γάνδη   Τρέισερ Μιλάνο   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 90–84
1989 Μόναχο   Γιουγκοπλάστικα   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 75–69
1990 Σαραγόσα   Γιουγκοπλάστικα   Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 72–67
1991 Παρίσι   Ποπ '84   Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 70–65
1992 Κωνσταντινούπολη   Παρτίζαν   Μοντιγαλά Ζουβεντούτ 71–70
1993 Πειραιάς   Λιμόζ Σερκλ Σαιν-Πιερ   Μπενετόν Τρεβίζο 59–55
1994 Τελ Αβίβ   Σεβενάπ Ζουβεντούτ   Ολυμπιακός 59–57
1995 Σαραγόσα   Ρεάλ Μαδρίτης Τέκα   Ολυμπιακός 73–61
1996 Παρίσι   Παναθηναϊκός   Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 67–66
1997 Ρώμη   Ολυμπιακός   Μπαρτσελόνα Μπάνκα Καταλάνα 73–58
1998 Βαρκελώνη   Κίντερ Μπολόνια   ΑΕΚ 58–44
1999 Μόναχο   Ζάλγκιρις   Κίντερ Μπολόνια 82–74
2000 Θεσσαλονίκη   Παναθηναϊκός   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 73–67
2001
2001
Παρίσι   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ   Παναθηναϊκός 81–67
Μπολόνια (3) - Βιτόρια (2)   Κίντερ Μπολόνια   Τάου Θεράμικα 68–85 94–73 80–60 79–96 82–74
2002 Μπολόνια   Παναθηναϊκός   Κίντερ Μπολόνια 89–83
2003 Βαρκελώνη   Μπαρτσελόνα   Μπενετόν Τρεβίζο 76–65
2004 Τελ Αβίβ   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ   Σκίπερ Μπολόνια 118–74
2005 Μόσχα   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ   Τάου Θεράμικα 90–78
2006 Πράγα   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 73–69
2007 Αθήνα   Παναθηναϊκός   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93–91
2008 Μαδρίτη   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ 91–77
2009 Βερολίνο   Παναθηναϊκός   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73–71
2010 Παρίσι   Ρέγκαλ Μπαρτσελόνα   Ολυμπιακός 86–68
2011 Βαρκελώνη   Παναθηναϊκός   Μακάμπι Ηλέκτρα Τελ Αβίβ 78–70
2012 Κωνσταντινούπολη   Ολυμπιακός   ΤΣΣΚΑ Μόσχας 62–61
2013 Λονδίνο   Ολυμπιακός   Ρεάλ Μαδρίτης 100–88
2014 Μιλάνο   Μακάμπι Ηλέκτρα Τελ Αβίβ   Ρεάλ Μαδρίτης 98–86
2015 Μαδρίτη   Ρεάλ Μαδρίτης   Ολυμπιακός 78–59
2016 Βερολίνο   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Φενέρμπαχτσε 101–96
2017 Κωνσταντινούπολη   Φενέρμπαχτσε   Ολυμπιακός 80–64
2018 Βελιγράδι   Ρεάλ Μαδρίτης   Φενέρμπαχτσε Ντόγκους 85–80
2019 Βιτόρια   ΤΣΣΚΑ Μόσχας   Αναντολού Εφές 91–83
2020 Κολωνία Διακόπηκε οριστικά λόγω της πανδημίας κορονοϊού
2021 Κολωνία   Αναντολού Εφές   Μπαρτσελόνα 86–81
2022 Βελιγράδι   Αναντολού Εφές   Ρεάλ Μαδρίτης 58–57
2023 Κάουνας   Ρεάλ Μαδρίτης   Ολυμπιακός 79–78
2024 Βερολίνο   Παναθηναϊκός   Ρεάλ Μαδρίτης 95–80
  • Σημ.: Το 2001 υπήρξαν δύο νικητές λόγω διάσπασης και ύπαρξης δύο ξεχωριστών διοργανώσεων. Στη σειρά των αγώνων που κρίθηκαν στις 3 νίκες ανάμεσα στη Κίντερ Μπολόνια και την Τάου Θεράμικα, με μπλε χρώμα σημειώνονται οι αγώνες που διεξήχθησαν στη Μπολόνια και με κόκκινο στη Βιτόρια.
  • Σημ.: Το 2020 το πρωτάθλημα ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια ομάδα.

Τίτλοι και συμμετοχές σε τελικούς

Επεξεργασία

Ανά σύλλογο

Επεξεργασία
Ομάδα Κυπ. Φιν. Χρονιές κατάκτησης Χρονιές φιναλίστ
  Ρεάλ Μαδρίτης 11 10 1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995, 2015, 2018, 2023 1962, 1963, 1969, 1975, 1976, 1985, 2013, 2014, 2022, 2024
  ΤΣΣΚΑ Μόσχας 8 6 1961, 1963, 1969, 1971, 2006, 2008, 2016, 2019 1965, 1970, 1973, 2007, 2009, 2012
  Παναθηναϊκός 7 1 1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2024 2001
  Μακάμπι Τελ Αβίβ 6 9 1977, 1981, 2001, 2004, 2005, 2014 1980, 1982, 1987, 1988, 1989, 2000, 2006, 2008, 2011
  Παλακανέστρο Βαρέζε 5 5 1970, 1972, 1973, 1975, 1976 1971, 1974, 1977, 1978, 1979
  Ολυμπιακός 3 6 1997, 2012, 2013 1994, 1995, 2010, 2015, 2017, 2023
  Ολίμπια Μιλάνο 3 2 1966, 1987, 1988 1967, 1983
  Ρίγα ASK 3 1 1958, 1959, 1960 1961
  Σπλιτ 3 1 1989, 1990, 1991 1972
  Μπαρτσελόνα 2 6 2003, 2010 1984, 1990, 1991, 1996, 1997, 2021
  Βίρτους Μπολόνια 2 3 1998, 2001 1981, 1999, 2002
  Αναντολού Εφές 2 1 2021, 2022 2019
  Παλακανέστρο Καντού 2 1982, 1983
  Τσιμπόνα 2 1985, 1986
  Φενέρμπαχτσε 1 2 2017 2016, 2018
  Ντιναμό Τιφλίδας 1 1 1962 1960
  Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα 1 1 1994 1992
  Ζαλγκίρις 1 1 1999 1986
  Μπόσνα 1 1979
  Βίρτους Ρόμα 1 1984
  Παρτίζαν 1 1992
  Λιμόζ 1 1993
  Ακαντέμικ Σόφιας 2 1958, 1959
  Σπαρτάκ Μπρνο 2 1964, 1968
  Μπενετόν Τρεβίζο 2 1993, 2003
  Μπασκόνια 2 2001, 2005
  Σλάβια Πράγας 1 1966
  ΑΕΚ 1 1998
  Φορτιτούντο Μπολόνια 1 2004

Σε παρένθεση ο συνολικός αριθμός συμμετοχών σε τελικό της κάθε χώρας

Χώρα Ομάδα Κυπ. Φιν.
  Ισπανία (33) Ρεάλ Μαδρίτης 11 10
Μπαρτσελόνα 2 6
Ζουβεντούτ Μπαδαλόνα 1 1
Σάσκι Μπασκόνια 2
4 ομάδες 14 19
  Ιταλία (28)
Παλακανέστρο Βαρέζε 5 5
Ολίμπια Μιλάνο 3 2
Βίρτους Μπολόνια 2 3
Παλακανέστρο Καντού 2
Βίρτους Ρόμα 1 2
Μπενετόν Τρεβίζο 2
Φορτιτούντο Μπολόνια 1
7 ομάδες 13 15
  Ελλάδα (18) Παναθηναϊκός 7 1
Ολυμπιακός 3 6
ΑΕΚ 1
3 ομάδες 10 8
  Σοβιετική Ένωση (14) ΤΣΣΚΑ Μόσχας 4 3
ΑΣΚ Ρίγα 3 1
Ντιναμό Τιφλίδας 1 1
Ζάλγκιρις Κάουνας 1
4 ομάδες 8 6
  Γιουγκοσλαβία (8) Σπλιτ 3 1
Τσιμπόνα 2
Μπόσνα 1
Παρτίζαν 1
4 ομάδες 7 1
  Ισραήλ (15) Μακάμπι Τελ Αβίβ 6 9
  Ρωσία (7) ΤΣΣΚΑ Μόσχας 4 3
  Τουρκία (6) Αναντολού Εφές 2 1
Φενέρμπαχτσε 1 2
2 ομάδες 3 3
  Γαλλία (1) Λιμόζ Σερκλ Σαιν-Πιερ 1
  Λιθουανία (1) Ζάλγκιρις 1
  Τσεχοσλοβακία (3) Σπαρτάκ Μπρνο 2
Σλάβια Πράγας 1
2 ομάδες 3
  Βουλγαρία (2) Ακαντέμικ Σόφιας 2

Συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ (1988-2024)

Επεξεργασία

Ανά σύλλογο

Επεξεργασία
Ομάδα Συμμετοχές Χρονιές
  ΤΣΣΚΑ Μόσχας 19 1996, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2021
  Μπαρτσελόνα 17 1989, 1990, 1991, 1994, 1996, 1997, 2000, 2003, 2006, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2021, 2022, 2023
  Ρεάλ Μαδρίτης 13 1993, 1995, 1996, 2011, 2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023, 2024
  Ολυμπιακός 13 1994, 1995, 1997, 1999, 2009, 2010, 2012, 2013, 2015, 2017, 2022, 2023, 2024
  Παναθηναϊκός 12 1994, 1995, 1996, 2000, 2001, 2002, 2005, 2007, 2009, 2011, 2012, 2024
  Μακάμπι Τελ Αβίβ 12 1988, 1989, 1991, 2000, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2011, 2014
  Φενέρμπαχτσε 6 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2024
  Αναντολού Εφές 5 2000, 2001, 2019, 2021, 2022
  Μπασκόνια 5 2005, 2006, 2007, 2008, 2016
  Παρτίζαν 4 1988, 1992, 1998, 2010
  Μπενετόν Τρεβίζο 4 1993, 1998, 2002, 2003
  Μοντεπάσκι Σιένα 4 2003, 2004, 2008, 2011
  Ολίμπια Μιλάνο 3 1988, 1992, 2021
  Άρης 3 1988, 1989, 1990
  Σπλιτ 3 1989, 1990, 1991
  Λιμόζ 3 1990, 1993, 1995
  Βίρτους Μπολόνια 3 1998, 1999, 2002
  Μπανταλόνα 2 1992, 1994
  Φορτιτούντο Μπολόνια 2 1999, 2004
  Ζαλγκίρις 2 1999, 2018
  Σκαβολίνι Πέζαρο 1 1991
  Εστουδιάντες 1 1992
  ΠΑΟΚ 1 1993
  Ολίμπια Λιουμπλιάνας 1 1997
  Βιλερμπάν 1 1997
  ΑΕΚ 1 1998
  Ουνικάχα Μάλαγα 1 2007
  Λοκομοτίβ Κουμπάν 1 2016
  Μονακό 1 2023

Ρεκόρ - Σημειώσεις

Επεξεργασία
  • Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του θεσμού έχοντας κατακτήσει το τρόπαιο έντεκα φορές.
  • Η Σπλιτ είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα τρεις φορές στη σειρά από την ίδρυση του Final Four και έπειτα τη σεζόν 1987-88 (1989, 1990, 1991).
  • Η ΑΣΚ Ρίγα είναι η μόνη ομάδα που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα τρεις φορές στη σειρά (1958, 1959, 1960) στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Ρεάλ Μαδρίτης (1964, 1965 και 1967, 1968) και η Παλακανέστρο Βαρέζε (1972, 1973 και 1975, 1976) είναι οι μόνες ομάδες που έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση δυο φορές σε δυο συνεχόμενες χρονιές στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Παλακανέστρο Καντού (1982, 1983), η Τσιμπόνα (1985, 1986) και η Ολίμπια Μιλάνο (1987, 1988) είναι οι άλλες τρεις ομάδες που έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση δυο συνεχόμενες χρονιές στην εποχή πριν από την ίδρυση του Final Four.
  • Η Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005), ο Ολυμπιακός (2012, 2013) και η Αναντολού Εφές (2021, 2022) είναι οι μόνες ομάδες που κέρδισαν τη διοργάνωση δυο συνεχόμενες φορές από την εποχή ίδρυσης της Ευρωλίγκα (2000–01).
  • Ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη –και μέχρι σήμερα μοναδική– ομάδα που κερδίζει το πρωτάθλημα Ευρώπης στο παρκέ της έδρας των αντιπάλων του σε μονό τελικό, όταν το 2002 κέρδισε στο Παλαμαλαγκούτι την Κίντερ Μπολόνια 83–89. [9]
  • Η Αθήνα είναι η μόνη πόλη από την οποία αγωνίστηκαν στην Ευρωλίγκα έξι διαφορετικές ομάδες: Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Μαρούσι, Πανελλήνιος, Πανιώνιος και Περιστέρι.
  • Μολονότι το Ισραήλ ανήκει γεωγραφικά στη Μέση Ανατολή οι ομάδες του αγωνίζονται την Ευρωλίγκα καθώς η ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης της χώρας ανήκει στην FIBA Europe και το εθνικό της πρωτάθλημα στην ULEB.
  • Σε μια έκταση μικρότερη των 40 km² στο βόρειο Μιλάνο υπάρχουν τρεις ομάδες που έχουν κερδίσει συνολικά δέκα τρόπαια Ευρωλίγκα σε συνολικά δεκαέξι τελικούς: Ολίμπια Μιλάνο, Παλακανέστρο Καντού και Παλακανέστρο Βαρέζε.
  • Η μεγαλύτερη διαφορά νίκης σε τελικό πραγματοποιήθηκε από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2004 κόντρα στη Φορτιτούντο Μπολόνια (118–74, 44 πόντοι διαφοράς).
  • Ρεκόρ 22.567 θεατών πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2009 στο Βελιγράδι στον αγώνα μεταξύ της Παρτιζάν και του Παναθηναϊκού. [10] Το προηγούμενο ρεκόρ είχε επιτευχθεί στις 12 Απριλίου 2006 στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο και ήταν 19.700 σε αγώνα μεταξύ του Παναθηναϊκού και της Μπασκόνια.
  • Το μεγαλύτερο ρεκόρ πόντων από ένα αθλητή είναι 99 πόντοι και το πέτυχε ο Ραντιβόι Κόρατς στις 14 Ιανουαρίου 1965.
  • Η Ρεάλ Μαδρίτης (2023) έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης, η οποία επιστρέφει από το 2-0 εις βάρος της σκορ σε μια σειρά των Playoffs, αφού επικράτησε τρεις διαδοχικές φορές επί της Παρτιζάν, για να βρεθεί στο Final Four του Κάουνας κι εν τέλει, να στεφθεί Πρωταθλήτρια Ευρώπης, νικώντας με 79-78 στον τελικό τον Ολυμπιακό.
  • Η Γκραν Κανάρια αρνήθηκε να αγωνιστεί στην διοργάνωση για την σεζόν 2023-2024, επικαλούμενη οικονομικούς λόγους. Η ομάδα είχε κερδίσει το Eurocup 2023, επικρατώντας με 71-67 της Τουρκ Τέλεκομ.
  • Το 2024, ακολουθώντας τα πρότυπα του NBA, η Ευρωλίγκα θεσπίζει τους πρώτους αγώνες Play-In στην ιστορία της, θέλοντας να κάνει ακόμη πιο ανταγωνιστικό το προϊόν της. Για την ιστορία, οι πρώτες ομάδες που συμμετείχαν στο Play-In ήταν η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Μπασκόνια, η Αναντολού Εφές και η Βίρτους Μπολόνια. Οι νικήτριες ομάδες ήταν η Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Μπασκόνια, οι οποίες τερμάτισαν στην 7η και 8η θέση αντίστοιχα, του βαθμολογικού πίνακα και αντιμετώπισαν τον Παναθηναϊκό και τη Ρεάλ Μαδρίτης, για μια θέση στο Final Four του Βερολίνου.
  • Στα Playoffs του 2024, έσπασε η παράδοση που βλέπει τον νικητή του 5ου αγώνα μιας σειράς, να είναι γηπεδούχος. Αυτό μάλιστα, συνέβη δύο φορές, ενώ στο παρελθόν δεν είχε συμβεί ούτε μία, σε δεκαεννιά απόπειρες. Η ομάδα που άλλαξε την ιστορία ήταν η Φενέρμπαχτσε νικώντας την Μονακό στη Γαλλία με 79-80 στην παράταση. Λίγες ώρες αργότερα, συνέβη ξανά, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί στην Ισπανία της Μπαρτσελόνα με 59-63.
  • Ο Μάικ Τζέιμς (2024) έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης, ο οποίος ανακηρύσσεται MVP της σεζόν, αλλά δεν καταφέρνει να φτάσει με την ομάδα του στο Final Four, καθώς η Μονακό αποκλείστηκε στα Playoffs με 3-2 νίκες από τη Φενέρμπαχτσε.

Κορυφαία Στατιστικά

Επεξεργασία
Μέσος όρος Σύνολο
Συμμετοχές -   Κάιλ Χάινς 425
Πόντοι   Αλφόνσο Φορντ 22,22   Μάικ Τζέιμς 4.623
Ριμπάουντ   Τζόσεφ Μπλερ 10,05   Παούλιους Γιανκούνας 2.010
Ασίστ   Νικ Καλάθης 5,8   Νικ Καλάθης 2.085
Κλεψίματα   Μανού Τζινόμπιλι 2,77   Νικ Καλάθης 449
Κοψίματα   Έντι Ταβάρες 1,8   Έντι Ταβάρες 424
Αξιολόγηση   Άντονι Πάρκερ 21,41   Ναντό ντε Κολό 5.054

Μέχρι και 8 Ιουνίου 2024

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Πανέτοιμη η ULEB για το νέο πρωτάθλημα in.gr
  2. «Η Euroleague της δεκαετίας!». euroleague.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. «Αυτή θα είναι η νέα Ευρωλίγκα». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  4. «Η νέα... Euroleague». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  5. «Γνωστές οι 18 ομάδες της νέας σεζόν στην Euroleague!». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. «Ευρωλίγκα: Οριστικό φινάλε στη σεζόν χωρίς πρωταθλητή!». Eurohoops. 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 
  7. ««Όχι» στην επανέναρξη της Euroleague από την ELPA: «Μεγάλο το ρίσκο των τραυματισμών»». SDNA. 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2020. 
  8. euroleague.net 2004–05 Euroleague Final Four
  9. «20 Years Rewind: Greens make history, 2002». Welcome to EUROLEAGUE BASKETBALL (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  10. «Η Arena των ρεκόρ!». euroleague.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε [http://euroleague.sport24.gr/article/3121465/h-arena-twn-rekor.html https://www.sport24.gr/basket/i-gkran-kanaria-arnithike-tin-thesi-stin-euroleague-2023-24.10077488.html από το πρωτότυπο] Check |url= value (βοήθεια) στις 30 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016.  line feed character in |url= at position 68 (βοήθεια)

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία