Βικιπαίδεια

Εύα Μπέντναϊ

Ουγγαρέζα ζωγράφος

Η Εύα Μπέντναϊ (επίσης γνωστή ως Εύα Μπάι, 1 Μαΐου 1927 - 21 Ιουνίου 2017) ήταν μια ουγγαρέζα ζωγράφος, γνωστή για τη δουλειά της ανάμεικτων μέσων, όπου χρησιμοποίησε στρώματα βαφής και βερνικιού, που συχνά ενσωματώνουν κομμάτια μετάλλου, πλαστικών και υφασμάτων. Εκπαιδεύτηκε στη Βουδαπέστη, έζησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πριν εγκατασταθεί στη Βόννη της Γερμανίας. Το 2009 μια έκθεση του έργου της ζωής της φιλοξενήθηκε στο προάστιο Βάσεναρ στο παλάτι Ντε Πάου δίπλα στις πρεσβείες της Ουγγαρίας και της Γερμανίας. Την επόμενη χρονιά, το Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Ινστιτούτο στη Βουδαπέστη φιλοξένησε την πρώτη αναδρομική έκθεση των έργων της στη χώρα της από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει έργα σε δημόσιες συλλογές στη Γερμανία και την Ολλανδία, καθώς και έργα ζωγραφικής σε ιδιωτικές συλλογές.

Εύα Μπέντναϊ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Bednay Éva (Ουγγρικά)
Γέννηση1  Μαΐου 1927[1][2]
Βουδαπέστη[3]
Θάνατος21  Ιουνίου 2017[4]
Βόννη
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Τεχνών και Σχεδίου Μοχόγκυ-Νάγκυ (έως 1946)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
Περίοδος ακμής1946
Οικογένεια
ΣύζυγοςDezső Bednay
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Η Μπέντναϊ γεννήθηκε την 1η Μαΐου 1927, στη Βουδαπέστη στο Βασίλειο της Ουγγαρίας. [5] Το 1946, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Εφαρμοσμένων Τεχνών στη Βουδαπέστη, έχοντας εκπαιδευτεί με τον Εντρέ Ντομανόφσκι [hu], Κατσιάνι Αλαντάρ [hu] και Ερζιμπέτ Παρίς . [6] [7] Παντρεύτηκε τον Ντεσό Μπέντναϊ , ο οποίος λειτουργούσε έκθεση επίπλων στη λεωφόρο Ιστβάν, από το οποίο αυτός σχεδίασε έπιπλα, εσωτερικούς χώρους και έργα τέχνης με σμάλτο.[8] Στην αρχή της καριέρας της, αυτή και ο σύζυγός της δίδαξαν τέχνη στο Κρατικό Ινστιτούτο Ατόμων με Αναπηρία, εκπαιδεύοντας τους νέους να αποκτήσουν εμπορεύσιμες δεξιότητες στην τέχνη. [8]

Στη δεκαετία του 1950, καθώς ο σύζυγός της στράφηκε περισσότερο στις καλές τέχνες, [8] το ύφος της Bednay άλλαξε από το Αρ Νουβό (Art Nouveau) σε πιο μοντέρνα μέσα έκφρασης, αγκαλιάζοντας ένα αφηρημένο στυλ, επηρεασμένο από τα έργα των Μαρκ Σαγκάλ, Ανρί Ματίς, Αμεντέο Μοντιλιάνι και Πικάσο, αν και δεν ενσωμάτωσε τις δυτικές τάσεις προς τον εξπρεσιονισμό ή την ποπ αρτ (pop art) "Για να ενισχύσει τη σχέση μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού", [9] το έργο της αγνόησε τις τάσεις των διαφόρων καλλιτεχνικών κινημάτων, ακολουθώντας τη φιλοσοφική πορεία του αυστηρού αισθητικού κονστρουκτιβισμού, διατηρώντας τη διαχρονικότητα της τέχνης και προσαρμοζόμενη με τις κανονικές αρχές της. [9] [10]

Όπως και άλλοι καλλιτέχνες της εποχής της, η Μπέντναϊ υποχρεώθηκε να συμμετάσχει στο Ίδρυμα Καλών Τεχνών, το οποίο με τη σειρά του, αφού έκρινε τα έργα θα τα αγόραζε σε ελάχιστες τιμές και θα τα εμπορεύονταν στο εξωτερικό. Αυτό περιόρισε την αυτονομία των καλλιτεχνών στις δικές τους παραγωγές και τους στερούσε ένα κοινό με τους συναδέλφους τους και τους πολίτες της Ουγγαρίας. Παρά τους περιορισμούς, [11] η Μπέντναϊ διοργάνωσε μια ατομική έκθεση το 1968 στη Βουδαπέστη. [7] Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αυτή και ο σύζυγός της αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ουγγαρία αναζητώντας καλλιτεχνική ελευθερία και μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη το 1972. [6] [12] Το 1973, η Μπέντναϊ φιλοξένησε μια ατομική έκθεση στο Μανχάταν στην Πινακοθήκη Ζαλαβάρι και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στο Κλίβελαντ και τη Νέα Υόρκη. [7] [12] Το 1974, το ζευγάρι μετεγκαταστάθηκε στη Βόννη της Γερμανίας, αλλά συνέχισε να συμμετέχει σε παραστάσεις τέχνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη το 1974 και το 1977. [6] Εκτός από τα εκθέματα, που πραγματοποιήθηκαν στη Βόννη το 1978, 1983 και 1987, η Μπέντναϊ παρήγαγε ατομικά εκθέματα στις Κολωνία (1980), Ζυρίχη (1984), Μπέργκχαϊμ (1992) και Μύνστερ (1998), μεταξύ άλλων ομαδικών συμμετοχών σε διάφορες τοποθεσίες. [6] [7]

Στυλ Επεξεργασία

Καθώς οι εικαστικές τέχνες κέρδισαν τη θέση τους στη δεκαετία του 1950, η Μπέντναϊ άρχισε να πειραματίζεται με νέα υλικά και τεχνικές. Στη δεκαετία του 1960, ανέπτυξε ένα στυλ ρουστίκ κολάζ, χρησιμοποιώντας στρώματα βαφής και βερνικιού στα οποία έβαλε κομμάτια μετάλλου, πλαστικού και υφάσματος. Μετά τη μετακόμισή της στη Γερμανία, η Μπέντναϊ ενσωμάτωσε περισσότερα υφάσματα, χρησιμοποιώντας τα χρώματα και τα σχέδια του υφάσματος στα έργα της. Εξερεύνησε πολλούς διαφορετικούς τύπους τεχνικών και ιδιαίτερα συχνά συνδυασμένα μέσα, όπως γραφικά, λαδομπογιά, λαδοπαστέλ και υφάσματα, για να δημιουργήσει τα κομμάτια της. [9] Στη δεκαετία του 1980, άρχισε να δημιουργεί πορτρέτα και φανταστικά τοπία χρησιμοποιώντας μετάξι και λαδοπαστέλ. [7]

Το 1981, η Μπέντναϊ συμμετείχε σε μια έκθεση Tisztelet a szülőföldnek (Σεβασμός στην Πατρίδα) στην Αίθουσα Τέχνης της Βουδαπέστης Μούτσαρνοκ (Műcsarnok), στην οποία παρουσιάστηκαν έργα τέχνης από την ουγγρική διασπορά. [9] [12] Τα έργα της δεν θα εμφανίζονταν ξανά στην Ουγγαρία για δεκαετίες, αν και ο Τύπος κάλυπτε συχνά τις εκδηλώσεις της στο εξωτερικό. [9] Το 2009, μια έκθεση διάρκειας ενός μήνα [9] του έργου της ζωής της φιλοξενήθηκε στο προάστιο Βάσεναρ στο παλάτι Ντε Πάου από τις πρεσβείες της Ουγγαρίας και της Γερμανίας. Η έκθεση ήταν μέρος των εορτασμών για την 20ή επέτειο της επανένωσης της Ευρώπης και έδειξε τον σημαντικό ρόλο, που έπαιξε η τέχνη στη γεφύρωση των πολιτικών διχασμών της εποχής της. [13] Μια άλλη παράσταση, Βουδαπέστη - Νέα Υόρκη - Βόννη - Βουδαπέστη φιλοξενήθηκε το 2010 στη Βουδαπέστη στο Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Ινστιτούτο. [14]Ο Χάιγιο Κλάιν, ιστορικός τέχνης, ο οποίος είναι επικεφαλής του Στούντιο Εικαστικών Τεχνών στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, δημοσίευσε μια μονογραφία για την έκθεση Μπέντναϊ στα Αγγλικά, Γερμανικά και Ουγγρικά αξιολογώντας τον αντίκτυπο του εργασία. [9] [14]

Θάνατος και κληρονομιά Επεξεργασία

Η Μπέντναϊ πέθανε στις 21 Ιουνίου 2017 στη Βόννη της Γερμανίας. [9] [6] Έργα της Μπέντναϊ βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές στο κρατικό μουσείο του Μπέργκχαϊμ, στο Κρατικό Μουσείο Σίγκμπουργκ (Stadtmuseum Siegburg) [de], το Πανεπιστήμιο της Βόννης, το Πανεπιστήμιο του Μύνστερ και την Πρεσβεία της Ουγγαρίας στη Χάγη, μεταξύ άλλων, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές. [6]

Έργα της Εύας Μπέντναϊ Επεξεργασία

  •  
    Γυναίκα με πέπλο
  •  
  •  
    Απώλεια
  •  
    πνεύμα
  •  
    μαγικό δάσος

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 375304. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 10112665.
  3. ↑ PIM identifier. resolver.pim.hu/auth/PIM45723. Ανακτήθηκε στις 2  Ιουνίου 2020.
  4. ↑ «Gondolatok Bednay Éva emlékére».
  5. ↑ Enciklopédia Kiadó 2003.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 East Art Mags 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Blahó 2009.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 East Art Mags 2013.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 Gyebnár 2017.
  10. ↑ Detels 1999.
  11. ↑ Gyebnár 2009, σελ. 24.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Gyebnár 2009, σελ. 25.
  13. ↑ Lovas 2009.
  14. ↑ 14,0 14,1 East Art Mags 2010.

 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Blahó, Miklós Brüsszel (19 Ιανουαρίου 2009). "Összegzés és búcsú" (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: Népszabadság. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 1 Φεβρουαρίου 2017.
  • Detels, Claire Janice (1999). Smith, Ralph Alexander (ed.). Soft Boundaries: Re-visioning the Arts and Aesthetics in American Education. Westport, Connecticut: Bergin & Garvey. ISBN 978-0-89789-666-5.
  • Gyebnár, István (Φεβρουάριος 2009). "Bednay Éva – Művészet és történelem: Éva Bednay – Art and history" (PDF). Diplomata Magazin. Βουδαπέστη, Ουγγαρία: Diplomata Magazin K. pp. 24–25. ISSN 1419-1733. Αρχειοθετημένο από το αρχικό (PDF) στις 18 Μαΐου 2019.
  • Gyebnár, István (12 Σεπτεμβρίου 2017). "Gondolatok Bednay Éva emlékére"[Reflections on the memory of Éva Bednay]. Kultura.hu (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: Υπουργείο Ανθρωπίνων Πόρων. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 29 Μαρτίου 2019.
  • Lovas, István (13 Ιανουαρίου 2009). "Bednay Éva kiállítása Hollandiában" [έκθεση της Εύας Μπέντναϊ στην Ολλανδία] (στα Ουγγρικά).Βουδαπέστη, Ουγγαρία: Magyar Nemzet. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 24 Ιανουαρίου 2009.
  • "Bednay Éva" [Εύα Μπέντναϊ]. Artportal.hu (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: East Art Mags. 2018. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 13 Φεβρουαρίου 2018.
  • ""Budapest – New York – Bonn – Budapest" – Bednay Éva festőművész életműkiállítása" ["Βουδαπέστη– Νέα Υόρκη – Βόννη– Βουδαπέστη" – έκθεση της ζωγράφου Εύας Μπέντναϊ]. Artportal.hu (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: East Art Mags. 3 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 18 Μαΐου 2019.
  • "Elhunyt Bednay Dezső" [ο Ντεσό Μπέντναϊ πέθανε]. Artportal.hu (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: East Art Mags. 27 Ιουλίου 2013. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις18 Μαΐου 2019.
  • "Lexikon Műveszek: Bednay, Éva" [Εγκυκλοπαίδεια των Καλλιτεχνών: Εύα Μπέντναϊ]. Artportal.hu (στα Ουγγρικά). Βουδαπέστη, Ουγγαρία: Enciklopédia Kiadó. 2003.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εύα_Μπέντναϊ&oldid=10010659"