Ζήνων (αυτοκράτορας)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ζήνων (περ. 425 - 9 Απριλίου 491) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 474 έως το 475 και πάλι από το 476 έως το 491. Ονομαζόταν Καίσαρ Φλάβιος Ζήνων Αύγουστος, αλλά το αρχικό του όνομα ήταν Ταρασικοδίσσας ή Τρασκαλισσαίος.
| Ζήνων | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα |
Ζήνων (Ελληνικά) και Flavius Zeno (Λατινικά) |
| Γέννηση |
425 Ζηνόπολις |
| Θάνατος |
9 Απριλίου 491 Κωνσταντινούπολη |
| Αιτία θανάτου | δυσεντερία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες |
Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα Ισαυριανή γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα |
πολιτικός μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αριάδνη |
| Τέκνα | Λέων Β΄ |
| Αδέλφια | Φλάβιος Λογγίνος |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Λεόντων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα |
Βυζαντινός αυτοκράτορας (474–475) Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Βυζαντινός αυτοκράτορας (476–491) |
| δεδομένα (π) | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Καταγόταν από την Ισαυρία. Κλήθηκε από τον αυτοκράτορα Λέοντα Α' στην Κωνσταντινούπολη για να δημιουργήσει στρατό από πολεμιστές της Ισαυρίας, ώστε ν' απαλλαγεί το κράτος από τους Γότθους απ' τους οποίους εξαρτιόταν στρατιωτικά. Το 474 πέθανε ο Λέων Α΄ και όρισε ως διάδοχό του τον εξαετή γιο του Ζήνωνα. Ο Ζήνωνας ανακηρύχτηκε συμβασιλέας και μετά το θάνατο του γιου του έγινε απόλυτος μονάρχης. Όμως η πεθερά του, Βηρίνα, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το θρόνο και να φύγει στην Ισαυρία. Τότε στο θρόνο ανέβηκε ο αδελφός της Βηρίνας Βασιλίσκος. Στην Ισαυρία ο Ζήνων ετοίμασε στρατό και, με τη βοήθεια του στρατηγού Αρμάτου, τον οποίο έστειλαν εναντίον του, έδιωξε τη Βηρίνα και τον Βασιλίσκο και ξαναπήρε τον θρόνο.
Ο Ζήνων ήταν αυτοκράτορας από τις 9 Φεβρουαρίου 474 ως τις 9 Απριλίου 491. Παντρεύτηκε την Αριάδνη. Στη βασιλεία του αντιμετώπισε και άλλες εσωτερικές επαναστάσεις, τις οποίες και κατέπνιξε. Πολέμησε με τον αρχηγό των Οστρογότθων Θευδέριχο, με τον οποίο υπέγραψε ειρήνη, επιτρέποντας σ' αυτόν να κατέχει τις επαρχίες της Δακίας και της Μυσίας. Αργότερα του υπέδειξε να καταλάβει την Ιταλία και έτσι απαλλάχτηκε απ' αυτόν.
Το 478, όταν βρέθηκε στην Κύπρο το λείψανο του Αποστόλου Βαρνάβα, ο Ζήνων επιβεβαίωσε το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου το οποίο είχε ψηφιστεί το 431 στη Σύνοδο της Εφέσου. Επιπρόσθετα, παραχώρησε τρία προνόμια στον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου: Να υπογράφει με κιννάβαρι (κόκκινο μελάνι), να φορά πορφυρό ράσο, και να βαστά βασιλικό σκήπτρο αντί το κανονικό επισκοπικό.
Ο Ζήνων απέφευγε να συναριθμήσει τη σύνοδο της Χαλκηδόνας στις προγενέστερες τρεις Οικουμενικές συνόδους και τελικά παραμέρισε δια διαταγμάτων την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία πλέον δεν μνημονευόταν ως υποχρεωτική. Έτσι, προσπάθησε να ενώσει τους Ορθοδόξους και τους Μονοφυσίτες με διάταγμα, το γνωστό ως «Ενωτικόν». Ο Πάπας Φήλιξ όμως δε δέχτηκε και έτσι άρχισαν οι πρώτες αντιθέσεις ανάμεσα στις δυο Εκκλησίες. Ο Φήλιξ μάλιστα αφόρισε τον Πατριάρχη Ακάκιο, θεωρώντας ότι αυτός είχε εμπνεύσει το «Ενωτικόν»[1].
Ο Ζήνων απεβίωσε στις 9 Απριλίου 491 χωρίς να αφήσει διάδοχο.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος, σελ. 48. ISBN 9607217225.
| Προηγούμενος Λέων Β' |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου 474-475 |
Επόμενος Βασιλίσκος |
| Προηγούμενος Βασιλίσκος |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου 476-491 |
Επόμενος Αναστάσιος Α' |