Ζήσης Παπαλαζάρου
Ο Ζήσης Παπαλαζάρου (4 Νοεμβρίου 1905 - 2 Νοεμβρίου 1997)[2] ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής και υπουργός το 1965.
| Ζήσης Παπαλαζάρου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4 Νοεμβρίου 1905 Αθήνα |
| Θάνατος | 2 Νοεμβρίου 1997 Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ένωσις Κέντρου και Νέα Δημοκρατία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Βορείου Ελλάδος μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Καστοριάς) αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1966–1967)[1] εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1975–1976)[1] |
Σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από το Γάβρο Καστοριάς. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και στη συνέχεια Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.[3]. Ήταν υποψήφιος βουλευτής Φλωρίνης με τον Συνδυασμό Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) και έλαβε 372 ψήφους, αποτυγχάνοντας να εκλεγεί στις εκλογές του 1946.[4] Εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Καστοριάς με την Ένωση Κέντρου τα έτη 1961,1963 και 1964. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν υπουργός Βορείου Ελλάδος από τις 6 Ιανουαρίου ως τις 15 Ιουλίου 1965.[5] Μεταπολιτευτικά προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, με την οποία εξελέγη βουλευτής Καστοριάς με 16.117 ψήφους το 1974 και επανεξελέγη το 1977.[6] Πέθανε από έμφραγμα στο Ιπποκράτειο (Αθήνα) το 1997 σε ηλικία 92 ετών και με τη διαθήκη του άφησε σημαντικά περιουσιακά στοιχεία στο Δήμο Καστοριάς συμπεριλαμβανομένης της βιβλιοθήκης του και εξέφρασε την υποστήριξη να συσταθεί κοινωφελές ίδρυμα που φέρει το όνομά του.[2] Η κηδεία του έγινε στις 13 Νοεμβρίου 1997 από τον ιερό ναό Αγίου Λαζάρου του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.[7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 www
.assembly .coe .int /nw /xml /AssemblyList /MP-Details-EN .asp?MemberID=1206. - ↑ 2,0 2,1 «Η Διαθήκη του Ζήση Παπαλαζάρου». Καστοριανή Εστία. 12 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Κούλα Παπαδάκη-Κάκαρη, Προσωπικότητες από τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας:αρχηγοί κομμάτων- υπουργοί - υφυπουργοί- γενικοί γραμματείς- νομάρχες και δήμαρχοι, τ. 2, Αθήνα 1975, σελ. 197.
- ↑ «Εκλογές 1946-Οι 1.538 πολιτευτές». Αέρα. 7 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Kυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου Από 19.2.1964 έως 15.7.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Θητεία στο Κοινοβούλιο μετά τη Μεταπολίτευση». ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων. 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Καθημερινή, Κοινωνικά, φύλλο 13ης Νοεμβρίου 1997, σελ. 18.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Φωτογραφία του Παπαλαζάρου[νεκρός σύνδεσμος] στην Πλατεία Ομονοίας