Ζακ Τατί
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ζακ Τατί (Jacques Tati, 9 Οκτωβρίου 1907 - 4 Νοεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε ως Jacques Tatischeff από Ρώσο πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα στο Παρίσι. Σήμερα θεωρείται από τους πρωτοπόρους του σύγχρονου κινηματογράφου.
| Ζακ Τατί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacques Tati (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 9 Οκτωβρίου 1907[1][2][3] Λε Πεκ[4][5][6] |
| Θάνατος | 4 Νοεμβρίου 1982[1][2][6] 10ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6] |
| Αιτία θανάτου | πνευμονική εμβολή |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Saint Germain-en-Laye Old Communal Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών ηθοποιός σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων σεναριογράφος κωμικός[8] παραγωγός ταινιών[9] μίμος ηθοποιός τηλεόρασης |
| Αξιοσημείωτο έργο | Ο θείος μου |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Sophie Tatischeff |
| Γονείς | George Emmanuel Tatischeff και Marcelle Claire van Hoof[10] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Λουί Ντελούκ (1953) Jury Prize (1958) τιμητικό βραβείο Σεζάρ (1977) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΈργοΕπεξεργασία
Ο Τατί γύρισε συνολικά μονό έξι μεγάλες ταινίες, σε πέντε από τις οποίες παίζει το ρόλο του Κυρίου Ιλό (Monsieur Hulot). Η μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται η ταινία Mon Oncle στη οποία ο Monsieur Hulot είναι ο αγαθός συμπέθερος σε μια οικογένεια βιομηχάνων. Σε μια κοινωνία παριστάνει το άτομο μιας παλαιάς εποχής και η άγνοιά του των νέων συνθηκών κρίνει με πολύ χιούμορ τις νέες καταστάσεις. Η ταινία ενεργεί ως συμπαραδηλούμενη κριτική προς την αναπτυσσόμενη μοντερνιστική αρχιτεκτονική που στα τέλη τις δεκαετίας του 1950 αποτελούσε την προδιαγεγραμμένη δομική σύνθεση των προαστίων του Παρισιού. Έχει συνεπώς υποτεθεί ότι η ταινία είναι και μια μεταφορική αντίδραση στη σχολή του γλωσσολογικού δομισμού, που εκείνη την εποχή γνώριζε μεγάλη άνθηση χωρίς να διασπά του σημαινόμενο του γέλιου, όσο θα ήθελε ο Τατί.
Η μεγάλη επιτυχία τον παροτρύνει στην ταινία Playtime που περιγράφει τη ζωή στο Παρίσι του μέλλοντος. Όλα είναι πλέον σύγχρονα και ανώνυμα. Η κοινωνική κριτική υπερτερεί και τα αστεία είναι ελάχιστα. Σήμερα αυτή η ταινία θεωρείται από ειδικούς η καλύτερη ταινία του Τατί, αν και μνημονεύεται συνήθως μόνο για την άριστη σκηνοθεσία της (και όχι για κοινωνικούς λόγους). Η κοινωνική κριτική άλλωστε διέφευγε από το μεταστρουκτουραλιστικό μοντέλο του 1960, το οποίο καταστρατηγούσε την κλασσική μαρξιστική θεωρία του κοινωνικού προτσές (Prozess) και συνήγαγε στην εξωιστορική αποκείμενη συνείδηση του προ-αλλοτριωμένου υποκειμένου. Κατά τον γνωστό κριτικό Dickie αυτό το σημείο αποτελεί και την αφομοίωση του νιτσεϊκού στοιχείου από τον Τατί δίνοντας μια ξεχωριστή οντότητα στο μη-είναι της "αποδομημένης επαρχίας". Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα έργο που κηρύσσει όχι μόνο την προ-νεοτερικότητα αλλά και αυτό που η σύγχρονη αποδόμηση στην αρχιτεκτονική ερμηνεύει ως αστική έξοδο.
Το τελευταίο του μεγάλο έργο ήταν η πολύ κωμική ταινία Traffic. Ο πρωταγωνιστής Hulot είναι ένας βιομηχανικός σχεδιαστής που δουλεύει για μια εταιρία οχημάτων, και κατά την διάρκεια της οργάνωσης μιας έκθεσης κάποια πράγματα πάνε στραβά. Η μεγάλη επιτυχία όμως δεν κάλυψε τα χρέη της προηγούμενης.
ΤαινίεςΕπεξεργασία
| 1932 | Oscar, champion de tennis | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1934 | On demande une brute | Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1935 | Gai dimanche | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1936 | Soigne ton gauche | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1938 | Retour à la terre | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1945 | Sylvie et le fantôme | Ταινία | Σκηνοθεσία |
| 1946 | Le Diable au corps | Ταινία | Σκηνοθεσία |
| 1947 | L'École des facteurs | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1949 | Jour de fête (Μέρα Γιορτής) |
Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1953 | Les Vacances de Monsieur Hulot (Οι διακοπές του κυρίου Υλό) |
Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1958 | Mon oncle (Ο Θείος μου) |
Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1967 | Playtime | Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1967 | Cours du soir | Ταινία μικρού μήκους | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1968 | Baisers volés | Ταινία | Σκηνοθεσία |
| 1971 | Trafic (Ο κύριος Ιλό στο χάος της κυκλοφορίας) |
Ταινία | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1972 | Obraz uz obraz | Τηλεοπτική σειρά | Σκηνοθεσία |
| 1974 | Parade | Τηλεοπτική παραγωγή | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
| 1978 | Forza Bastia 78 ou l'île en fête | Ντοκιμαντέρ | Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής |
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12039341n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 416049. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.biography .com /people /jacques-tati-9502490. - ↑ www
.theyshootpictures .com /tatijacques .htm. - ↑ 6,0 6,1 6,2 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2021.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /416049. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. - ↑ www
.tandfonline .com /doi /pdf /10 .1080 /17409292 .2013 .790632. - ↑ www
.reelz .com /person /239263 /jacques-tati /filmography /. - ↑ 10,0 10,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Ζακ Τατί στην IMDb (Αγγλικά)
- Playtime.com.gr Αρχειοθετήθηκε 2007-09-18 στο Wayback Machine.
- Kathimerini.gr "Ο γελοιογράφος των μοντέρνων καιρών, Ζακ Τατί"
- Tovima.gr "Το φαινόμενο Ζακ Τατί"
- Naftemporiki.gr για την ταινια "Playtime"[νεκρός σύνδεσμος]