Ζευγολατιό Κορινθίας
Συντεταγμένες: 37°56′N 22°48′E / 37.933°N 22.800°E
Το Ζευγολατιό είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Βέλου - Βόχας στην Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας και υπάχρει συνολικός πληθυσμός 3.998, σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2021. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, ενώ υπάρχουν στο χωριό πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες τυποποίησης γεωργικών προϊόντων, οξοποιίας και άλλες.
| Ζευγολατιό | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Δημοτική Ενότητα | Βόχας |
| Δημοτική Κοινότητα | Ζευγολατιού |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Κορινθίας |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 3.998 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Τρανοζευγολατείο[1] |
| Ταχ. κώδικας | 200 01 |
Ονομασία
ΕπεξεργασίαΗ λέξη «ζευγολατιό» σημαίνει τον σπαρμένο αγρό.[2] Το τοπωνύμιο, έχει υποστηριχτεί, ότι προέρχεται από το προσηγορικό ζευγηλατείον. Η λέξη είναι βυζαντινή (αρχ. ζευγηλάτης, ζευγολατώ) και σημαίνει το αγρόκτημα το οποίο έχει οίκηματα πολλά. [3]
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΤο Ζευγολατιό είναι κτισμένο επάνω στην εύφορη παραλιακή πεδιάδα της Βόχας που διατρέχει την ακτογραμμή μεταξύ Κιάτου και Κορίνθου. Πρόκειται για ένα πεδινό χωριό χωρίς ιδιαίτερο ανάγλυφο. Το χωριό διατρέχεται από τον χείμαρρο Ζαπάντι (ή Ζαπάντη). Οι πηγές του βρίσκονται στο Ηράκλειο, πλησίον της αρχαίας Νεμέας και καταλήγει στο Βραχάτι. Μόνο το πάνω τμήμα του έχει νερό καθόλη τη διάρκεια του έτους.[4]
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με βενετικό έγγραφο του έτους 1311 το οποίο βρίσκεται στην υπηρεσία των Γ.Α.Κ. αναφέρονται στην Κορινθία, ανάμεσα σε άλλα, δύο χωριά: το Ζευγολατιό, που καταγράφεται ως Τρανοζευγολατειό,[1] και το Χαλκείον. Στο ίδιο αυτό έγγραφο αναφέρεται ότι το μεν Χαλκείον ήταν γνωστό για τα ορυχεία χαλκού που διέθετε και για το ισχυρό φράγκικο κάστρο[5] της περιοχής (πιθανότατα το μικρό κάστρο - φρούριο στην κορυφή του όρους Φουκάς), το δε Τρανοζευγολατειό επειδή γίνονταν εκεί μεγάλες εμποροπανήγυρεις.
Το επίθετο «Τρανός», σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει η πρώτη ελληνική εγκυκλοπαίδεια, εκδόσεων Ηλίου - 1953, σημαίνει τον τόπο εκείνο που έχει πλούτο, φήμη, δύναμη ή ισχύ. Επιπλέον, σύμφωνα με την καταλογογράφηση των ΦΕΚ της περιόδου 1833-1843,[6] το Τρανοζευγολατειό την περίοδο 1833 - 1840 ήταν έδρα του Δήμου Αιγιαλείας και είχε ειρηνοδικείο και εμποροδικείο. Το έτος 1840 ο Δήμος Αιγιαλείας καταργείται και συγχωνεύεται στο Δήμο Κορίνθου.
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Έτος | Πληθ. | ±% |
|---|---|---|
| 1879 | 684 | — |
| 1889 | 868 | +26.9% |
| 1896 | 963 | +10.9% |
| 1907 | 1.114 | +15.7% |
| 1920 | 1.389 | +24.7% |
| 1928 | 1.767 | +27.2% |
| 1940 | 2.552 | +44.4% |
| 1951 | 2.639 | +3.4% |
| 1961 | 2.843 | +7.7% |
| 1971 | 2.828 | −0.5% |
| 1981 | 3.533 | +24.9% |
| 1991 | 3.604 | +2.0% |
| 2001 | 4.119 | +14.3% |
| 2011 | 4.363 | +5.9% |
| 2021 | 3.998 | −8.4% |
Το Ζευγολατιό έχει γνωρίσει σημαντική πληθυσμιακή αύξηση σε όλες σχεδόν τις απογραφές από το 1879 (με εξαίρεση του 1971 και 2021). Ιδιαίτερη σημαντική υπήρξε η ανάπτυξη του κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Αθλητισμός
ΕπεξεργασίαΣτο Ζευγολατιό δραστηριοποιούνται τα εξής αθλητικά σωματεία:
- Α.Γ.Σ. Άπις Ζευγολατιού (Στίβος - Βόλει)
- Α.Ο. Ζευγολατιού (Ποδόσφαιρο)
- Ε.Α. Βόχας (Πινγκ Πονγκ)
Προσωπικότητες
Επεξεργασία- Παναγής Δ. Ζούβας (1910-1992). Ιστορικός - συγγραφέας, λογοτέχνης, επίτιμος δρ Φιλοσοφίας, δημοσιογράφος.[7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Πανδέκτης: Οικονόμου Κωνσταντίνος Α
- ↑ Βλ. «ζευγολατιό -ού (το)». Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν. 6. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Ελευθερουδάκη. 1929. σελ. 197.
- ↑ Δικαίος Βαγιακάκος, «Καταγωγή ονομάτων και τοπωνυμιών: Ζευγολατειό», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.76 (Οκτώβριος 1974), σελ. 143
- ↑ Βλ. Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών - Ινστιτούτο Εσωτερικών Υδάτων, Απειλούμενα ενδημικά είδη ψαριών της Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου[νεκρός σύνδεσμος], Μάρτιος 1999, σελ. 41.
- ↑ Παπαθανασίου, Μανώλης. «Κάστρο Φωκά». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τα ΦΕΚ αυτά, όπως και όλα τα ΦΕΚ, είναι διαθέσιμα διαδικτυακά Αρχειοθετήθηκε 2018-03-12 στο Wayback Machine. στη σελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου.
- ↑ Κωνσταντίνος Σχοινοχωρίτης, «Παναγής Δ. Ζούβας (1910-1992)», εφημ. Γνώμη Πολιτών, αρ.φ. 163 (4 Δεκεμβρίου 2018), μέρος α΄, σελ. 20.