Ζιλ της Βρετάνης
Ο Ζιλ, γαλλ. Gilles de Bretagne (1420 - 25 Απριλίου 1450) από τον Οίκο του Ντρε ήταν πρίγκιπας της Βρετάνης, κύριος του Σαντοσέ.
| Αιγίδιος της Βρετάνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gilles de Bretagne (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1420 ή 1425[1] |
| Θάνατος | 1450 |
| Τόπος ταφής | Αββαείο Νοτρ-Νταμ ντε Μποκέν |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φρανσουάζ ντε Ντινάν |
| Γονείς | Ιωάννης E΄ της Βρετάνης και Ιωάννα της Γαλλίας (1391-1433) |
| Αδέλφια | Ισαβέλλα της Βρετάνης Πέτρος Β΄ της Βρετάνης Φραγκίσκος Α΄ της Βρετάνης Λευκή της Βρετάνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος γιος του Ιωάννη Ε΄ δούκα της Βρετάνης και της Ιωάννας των Βαλουά, κόρης του Καρόλου Στ΄ της Γαλλίας. Αδέλφια του ήταν ο Φραγκίσκος Α΄ της Βρετάνης και ο Πέτρος Β΄ της Βρετάνης.
Έλαβε μία μικρή κτήση ως εισόδημα (appanage). Μόλις έγινε δούκας ο αδελφός του Φραγκίσκος Α΄, τον έστειλε σε πρεσβεία στον Ερρίκο ΣΤ΄ της Αγγλίας, όπου του χορηγήθηκε σύνταξη. Το 1444, έπειτα από την επιστροφή του στη Βρετάνη, ο Ζιλ απήγαγε και νυμφεύτηκε την 8ετή Φραγκίσκη ντε Ντινάν, μία πλούσια κληρονόμο. Έτσι έλαβε τη βαρονία του Σατωμπριάν και πολλά άλλα μέρη στη Βρετάνη, περιλαμβανομένου του κάστρου Γκυιλντό, που βρίσκεται στο Κρεέν, στο διαμέρισμα Κοτ-ντ'Αρμόρ.
Η αυξανόμενη δύναμη του Ζιλ τον έκανε να ζητήσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο της πατρικής περιουσίας από τον αδελφό του, αντιμετώπισε όμως την άρνηση εκείνου. Τότε πλησίασε τον βασιλιά της Αγγλίας και του πρόσφερε τις υπηρεσίες του. Μία επιστολή της 5ης Ιουλίου 1445 πιάστηκε από πράκτορες του δούκα, που αρνήθηκε να τον συγχωρέσει, ώσπου επενέβη ο θείος του Αρθούρος κοννετάμπλ ντε Ρισμόν.
Η άφιξη Άγγλων τοξοτών στο κάστρο Γκυιλντό προκάλεσε τη "Γαλλική μερίδα", που καθοδηγούσε ο Αρτύρ ντε Μοντωμπάν στην Αυλή του αδελφού του δούκα, να κανονίσει τη σύλληψη του Ζιλ από τον Πριζάν ντε Κετιβύ στις 26 Ιουνίου 1446 με διαταγή του βασιλιά της Γαλλίας. Τον πήγαν στο Ντινάν, μετά στη Ρενν, όπου ο αδελφός του αρνήθηκε να τον δει, και τελικά στο Σατωμπριάν. Η περιουσία του και αυτής της συζύγου του Φραγκίσκης ντε Ντινάν, η οποία κρατήθηκε κοντά στη δούκισσα της Βρετάνης, κατασχέθηκαν.
Παρά την παρέμβαση του θείου του, του κοννετάμπλ ντε Ρισεμόν, η δίκη για προδοσία και προσβολή κατά του ηγεμόνα, υπό την επίβλεψη του Γενικού Δικηγόρου Ολιβιέ ντυ Μπράιγ, ξεκίνησε στο Ρέντον στις 31 Ιουλίου 1446 μπροστά από τη Συνέλευση της Βρετάνης. Τα μέλη της αρνήθηκαν να δικάσουν τον Ζιλ, που έμεινε στη φυλακή με διαταγή του αδελφού του. Το 1447 ο Ολιβιέ ντυ Μπράιγ αρνήθηκε να ακούσει για άλλη δίκη, ενώ ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας απείλησε να παρέμβει στρατιωτικά για να τον ελευθερώσει.
Ο Ζιλ μεταφέρθηκε στο κάστρο Μονκοντούρ τον Οκτώβριο του 1448, υπό τη φύλαξη του Ολιβιέ ντε Μεέλ. Του συμπεριφερόταν φτωχά, έτσι έγραψε τον Δεκέμβριο στον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας, που έστειλε τον ναύαρχο Πριζάν ντε Κετινύ στον δούκα της Βρετάνης, για να ζητήσει την απελευθέρωσή του. Ο Κετινύ έφθασε στο Βάνν τον Μάιο του 1449 και επέτυχε την ελευθέρωση του Ζιλ, όταν ο δούκας έλαβε ένα πλαστό γράμμα από τον βασιλιά της Αγγλίας, γραμμένο από τον Πιέρ Λα Ροζ, που ζητούσε να ελευθερώσει τον Ζιλ. Ως αποτέλεσμα η απελευθέρωσή του ανεστάλη, μετά από την οργή που έφερε η ψευδής επιστολή.
Ο Ζιλ μεταφέρθηκε στο Τουφού, μετά στο κάστρο Αρντουιναιέ. Οι φύλακές του Ολιβιέ ντε Μεέλ, Ζαν Ραζεάρ, Ρουσέλ Μαλεστούς, Ζαν ντε λα Σεζ και Ορέιγ-Πελύ προσπάθησαν να τον κάνουν να πεθάνει της πείνας, αλλά έλαβε βοήθεια από μία φτωχή γυναίκα. Στις 25 Απριλίου 1460 οι φύλακές του τον στραγγάλισαν στο κελί του. Ο Ολιβιέ ντε Μεέλ και οι ακόλουθοί του εκτελέστηκαν με διαταγή του Πέτρου Γ΄ της Βρετάνης στο Βανν στις 8 Ιουνίου 1451.
Το λείψανο του Ζιλ μεταφέρθηκε στο Μποκυάν και τάφηκε στο αββαείο. Το ομοίωμά του από ξύλο δρυός, που κείτεται επάνω στον τάφο, διατηρήθηκε στο Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας του Σαιν-Μπριέκ.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε το 1444 τη Φρανσουάζ ντε Ντινάν, κόρη του Ιακώβου κυρίου του Μπωμανουάρ, αρχιθαλαμηπόλου στην Αυλή της Βρετάνης και της Αικατερίνης ντε Ροάν.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
Πηγές Επεξεργασία
- Maryvonne Jouve-Quémarrec, L'ambassadeur de la paix : Gilles de Bretagne. Éditeur: Cheminements, 2003.
- Gabory Emile., Le meurtre de Gilles de Bretagne, 1450, Figures d’Histoire tragiques ou mystérieuses, Librairie académique Perrin et Compagnie, Paris, 1929, p. 110 à 118.
- Alain Bouchart, Grandes Croniques de Bretagne, chapitres 210, 211, 214, 281 et 219.
- Abbé Ch. Goudé, Histoire de Châteaubriant, Baronnie, ville et paroisse, Rennes, 1870.