Ζλατοούστ

Πόλη της Ρωσίας

Συντεταγμένες: 55°10′N 59°40′E / 55.167°N 59.667°E / 55.167; 59.667

Το Ζλατοούστ (ρωσικά: Златоуст‎‎) είναι πόλη στο όμπλαστ Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, που βρίσκεται στον ποταμό Άι (στη λεκάνη του ποταμού Κάμα), 160 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Τσελιάμπινσκ.

Ζλατοούστ
Златоуст
Σύμβολα
ΧώραΡωσία
Ομοσπονδιακό υποκείμενοΌμπλαστ του Τσελιάμπινσκ
ΔήμαρχοςΜαξίμ Πεκάρσκι
Άλλες πληροφορίες
Πληθυσμός174.962 κάτοικοι (2010)
Τηλεφωνικός κωδικός+3513
Ταχυδρομικός κώδικας456200
Ιστότοποςhttp://www.zlatoust.info/

Πληθυσμός Επεξεργασία

Έτος απογραφής Κάτοικοι
2010 174.962
2002 194.551
1989 207.794
1971 181.000
1959 161.000
1939 99.000
1926 48.000
1910 21.000

Ετυμολογία Επεξεργασία

Το όνομα της πόλης προφανώς είναι η ρωσική απόδοση του ελληνικού ονόματος "Χρυσόστομος" ως προδιοριστικό της ευγλωττίας του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου[1] (στα ρωσσικά Иоанн Златоуст· από τo золота, που σημαίνει χρυσός, χρυσάφι), καθόσον ή πόλη ιδρύθηκε κοντά σε μια εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο.

Ιστορία Επεξεργασία

 
Άποψη του Ζλατοούστ περίπου το 1910. Φωτογραφία από τον Σεργκέι Προκουντίν-Γκόρσκι.
 
Πανόραμα του Ζλατοούστ, περίπου το 2011

Η πόλη Ζλατοούστ ιδρύθηκε το 1754 λόγω της κατασκευής σιδηρουργείων[2]. Το 1774–76, οι εργάτες του εργοστασίου έλαβαν μέρος στην εξέγερση με επικεφαλής τον Γεμελιάν Πουγκάτσεφ.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Πάβελ Ανόσοφ έφτιαξε τις πρώτες ρωσικές λεπίδες χάλυβα μπουλάτ στο Ζλατοούστ. Του χορηγήθηκε καθεστώς πόλης το 1865.

Από το 1865 έως το 1919, το Ζλατοούστ ήταν μέλος του Κυβερνείου της Ούφα. Η πόλη είναι επίσης γνωστή για τα πρώτα κανόνια από ρωσικό ατσάλι. Το 1903, οι τσαρικές αρχές κατέστειλαν βάναυσα μια απεργία, που οργανώθηκε από τους εργάτες του Ζλατοούστ.

Το 1815, κατασκευάστηκε ένα εργοστάσιο όπλων, το οποίο άρχισε να παράγει σπάθες και σπαθιά[3]. Για να ενισχυθεί η παραγωγή, προσκλήθηκαν περισσότεροι από εκατό εμπειρογνώμονες από γνωστά κέντρα όπλων στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των Ζόλινγκεν και Κλίνγκενταλ της Γερμανίας. Το καλοκαίρι του 1816, η πρώτη παρτίδα λεπίδων Ζλατοούστ στάλθηκε στην Αγία Πετρούπολη, και όπλα μάχης και διακοσμημένα δείγματα. Οι διάσημοι καλλιτέχνες Ιβάν Μπουσούγιεφ και Ιβάν Μπογιάρσινοφ δημιούργησαν μοναδικά μοτίβα διακοσμημένα με χαρακτικά. Τα σπαθιά των Μπουσούγιεφ και του Μπογιάρσινοφ είναι πολύ σπάνια. Πιστεύεται ότι, ως τις μέρες μας, δε σώζονται περισσότερα από 24 δείγματα, όλα σε ρωσικά κρατικά μουσεία και συλλογές εύπορων Ρώσων (σπάνιο δημοσιευμένο παράδειγμα).

Το ιπτάμενο φτερωτό άλογο ήταν ένα αγαπημένο στοιχείο πολλών χαρακτικών του Μπουσούγιεφ, οπότε του δόθηκε το παρατσούκλι "Ιβάν ο Φτερωτός" (Ivanko Krylatko). Από τότε, ο Πήγασος αποτελεί έμβλημα της πόλης.

Οι Σοβιετικοί απέκτησαν τον έλεγχο του Ζλατοούστ τον Μάρτιο του 1918. Η πόλη καταλήφθηκε από το Λευκό Στρατό μεταξύ Ιουνίου 1918 και Ιουλίου 1919. Στις 13 Ιουλίου 1919, το Ζλατοούστ καταλήφθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.

Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου, το Ζλατοούστ έγινε βιομηχανική πόλη, η οποία εξειδικεύτηκε στη μεταλλουργία, τη μηχανολογία, τη δημιουργία εργαλείων, την παραγωγή τροφίμων και άλλες βιομηχανίες. Το Ζλατοούστ είναι ένα από τα κέντρα καλλιτεχνικής χαρακτικής στο μέταλλο στη Ρωσία. Παραδοσιακά, τέτοια χαρακτικά έγιναν σε όπλα, όπως μαχαίρια και σπαθιά. Ωστόσο, κατά τη σοβιετική περίοδο, η χαρακτική μετατοπίστηκε σε διακοσμητικές μεταλλικές πλάκες. Σήμερα η χαρακτική όπλων είναι ξανά δημοφιλής.

Διοικητικό και δημοτικό καθεστώς Επεξεργασία

Στο πλαίσιο των διοικητικών διαιρέσεων, ενσωματώνεται, μαζί με εννέα αγροτικές περιοχές, ως Πόλη του Ζλατοούστ, μια διοικητική μονάδα με καθεστώς ίσο με αυτό των περιφερειών.[4] Ως δημοτική διαίρεση, η πόλη του Ζλατοούστ ενσωματώνεται ως Αστικό Οκρούγκ Ζλατοουστόφσκι.

Αξιοσημείωτοι ντόπιοι ή κάτοικοι της πόλης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «St. John Chrysostom». The Catholic Encyclopedia. New Advent. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2017. 
  2. «Weapons Cabinet in the Arsenal Museum of the Zlatoust Plant». www.wdl.org (στα Αγγλικά). 1910. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020. 
  3. «HISTORY». Pegasus Leaders (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020. 
  4. Resolution #161

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία