Ζυλ Μπαρμπέ ντ’ Ωρεβιγύ

Γάλλος συγγραφέας

Ο Ζυλ Μπαρμπέ ντ’ Ωρεβιγύ (Jules Barbey d’ Aurevilly, 2 Νοεμβρίου 180823 Απριλίου 1889) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος.

Ζυλ Μπαρμπέ ντ’ Ωρεβιγύ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jules Barbey d'Aurevilly (Γαλλικά)
Γέννηση2  Νοεμβρίου 1808[1][2][3]
Σαιν-Σωβέρ-λε-Βικόντ
Θάνατος23  Απριλίου 1889[1][2][3]
Παρίσι[4]
Τόπος ταφήςΣαιν-Σωβέρ-λε-Βικόντ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΣπουδέςΚολλέγιο Στανισλάς και Πανεπιστήμιο της Καέν
Ιδιότηταδημοσιογράφος, δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, ποιητής[5], κριτικός λογοτεχνίας[5], συγγραφέας[5][6] και ιστορικός[5]
ΓονείςThéophile Barbey d'Aurevilly
ΑδέλφιαLéon Barbey d'Aurevilly
ΣυγγενείςEdelestand du Méril (πρωτοξάδερφος)
ΚίνημαΡεαλισμός, d:Q3441127, υπερφυσικό και δανδής
Καλλιτεχνικά ρεύματαΡεαλισμός, d:Q3441127, υπερφυσικό και δανδής
Σημαντικά έργαΟι διαβολικές, Une vieille maîtresse, The Bewitched και The Story Without a Name
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γεννήθηκε στο Σαιν-Σωβέρ-λε-Βικόντ της Νορμανδίας, σε οικογένεια μικροευγενών, και σπούδασε στο κολλέγιο Στανισλάς του Παρισιού και στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Καέν.

Κατά την πρώτη νεότητά του υπήρξε δημοκρατικός και άθεος αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1840 άρχισε να συναναστρέφεται με κύκλους καθολικών και λεζιτιμιστών (οπαδών του πρεσβύτερου κλάδου των Βουρβόνων). Το 1846 επανήλθε στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, δεν υπήρξε όμως απόλυτα ορθόδοξο μέλος της.

Το 1852 ανέλαβε την φιλολογική κριτική της βοναπαρτικής εφημερίδας Le Pays και το 1868 του Constitutionnel, στις στήλες του οποίου εναλλασσόταν με τον Σαιντ-Μπεβ. Μετά τον θάνατο του τελευταίου το 1869, έμεινε παντοδύναμος φιλολογικός κριτής, επονομαζόμενος «ο κοντόσταυλος των γραμμάτων». Εκτός από τις φιλολογικές τάσεις, υπαγόρευε και την μόδα όντας περίφημος δανδής, και, παρά τον καθολικισμό του, πραγματευόταν θέματα αρκετά τολμηρά.

Στις κρίσεις του ήταν ιδιαίτερα οξύς. Επιτέθηκε σε μεγάλα ονόματα : Ουγκώ, Μισελέ, Μεριμέ, Ρενάν (Ernest Renan) και ιδίως στον Ζολά και στον νατουραλισμό.

Από την άλλη μεριά όμως συνετέλεσε αποφασιστικά στην καθιέρωση του Σταντάλ και στην θετική επανεκτίμηση του Μπαλζάκ, καθώς και στην αναγνώριση του έργου του Φλωμπέρ και του Μπωντλαίρ, όταν το κλίμα ήταν δυσμενές για τους δύο τελευταίους.

Τα έργα του είναι ιστορίες μυστηρίου και φρίκης, με ανάλυση ψυχολογικών κινήτρων περισσότερο, χωρίς τίποτα το υπερφυσικό. Δύο από τα καλύτερα αναφέρονται στην περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, προς την οποία ο συγγραφέας διέκειτο εχθρικά : Le Chevalier Des Touches (Ο ιππότης των πλήκτρων, 1863), με θέμα την αντεπαναστατική δραστηριότητα των Σουάνων στη Νορμανδία, και Un Prêtre Marié (Ένας έγγαμος ιερέας, 1864) με θέμα τα δεινά ενός ιερέα υπό το νέο καθεστώς. Καλύτερο έργο του θεωρείται η συλλογή έξι διηγημάτων Οι Διαβολικές (1874), καθένα από τα οποία αφηγείται μια εγκληματική ή ανόσια πράξη που έκανε μια γυναίκα.

Έργα Επεξεργασία

  • Le Cachet d’Onyx, 1831
  • Léa, 1832
  • La Bague d’Annibal, 1842
  • Une Vieille maîtresse, 1851
  • L'Ensorcelée, 1854
  • Le Chevalier Des Touches, 1863
  • Un Prêtre marié, 1864
  • Les Diaboliques, 1874 (Οι Διαβολικές)
  • Une Histoire sans nom, 1882
  • Ce qui ne meurt pas

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118901433. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6030b00. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 7370. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/60399. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Ελληνικές μεταφράσεις Επεξεργασία

Τις Διαβολικές μετέφρασε ο Γιώργος Παρλαλόγλου ("Γνώση"). Ένα διήγημα από την συλλογή αυτή (La vengeance d'une femme - Η εκδίκηση μιας γυναίκας) μετέφρασε και ο Μιχ. Στασινόπουλος ως Η εκδίκηση μιας Ισπανίδας ("Ηριδανός")