Θέονταρντ του Μάαστριχτ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Θέονταρντ (Theodard, Diethardt ή Dodart, περ. 618 - περ. 670) από τον Οίκο των Μεροβιγγείων ήταν χριστιανός επίσκοπος Μάαστριχτ-Λιέγης, που σήμερα βρίσκονται σε Ολλανδία και Βέλγιο αντίστοιχα. Καθώς πήγαινε να διαμαρτυρηθεί για τη λεηλασία της επισκοπής του από τους Φράγκους ευγενείς, δολοφονήθηκε και θεωρείται μάρτυρας. Εορτάζεται στις 10 Σεπτεμβρίου. Τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Λάμπερτ.
| Θέονταρντ του Μάαστριχτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 620 (περίπου) Ακουιτανία |
| Θάνατος | 670 (περίπου) Σπάιερ |
| Τόπος ταφής | Λιέγη |
| Eορτασμός αγίου | 10 Σεπτεμβρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Roman Catholic Bishop of Maastricht[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος του Λάμπερτ Α΄ κόμη του Εσμπαί και της Χρότλιντ. Αδελφός του (ή γαμπρός του) ήταν ο Χρόντμπερτ Β΄, παλατινός κόμης της Νευστρίας.
Γνωρίζουμε λίγα για τη ζωή του[εκκρεμεί παραπομπή]. Υπάρχει μία βιογραφία του 7ου αι., γραμμένη μάλλον από τον Χέριγκερ, ηγούμενο του αββαείου τού Λόμπες. Επίσης μια μεταγενέστερη βιογραφία του γράφτηκε από τον Άνσελμο, επίσκοπο Λιέγης.
Θεωρείται μαθητής τού Ρέμακλους στη μονή τού Στάβελοτ στο Βέλγιο. Όταν ο διδάσκαλός του έγινε επίσκοπος τού Τόνγκερεν-Μάαστριχτ περ. το 653, ο Θέονταρντ τον διαδέχθηκε ως ηγούμενος της διπλής μονής Στάβελοτ-Μάλμεντυ. Το 663 ο Ρέμακλους αποσύρθηκε στο Στάβελοτ και ο Θέονταρντ τον διαδέχθηκε ως επίσκοπος του Μάαστριχτ. Οι βιογράφοι του τον περιγράφουν ως εύθυμο και αξιαγάπητο άνδρα, που εκτέλεσε τον ρόλο του επισκόπου με πολύ ενεργητικότητα και ποιμενική φροντίδα. Ως επίσκοπος το 664 προήδρευσε στην αφιέρωση των αββαείων Τρούντο (Σαιν-Τρον) στο Σαιν-Κεντέν και του Αγ. Ρεμίγιου στο Ρενς.
Δολοφονήθηκε περ. το 670, καθώς ταξίδευε διαμέσου του δρυμού του Μπίνβαλντ κοντά στο Σπάιερ με σκοπό να ζητήσει δικαιοσύνη από τον Χιλπέριχο Β΄ της Αυστρασίας σε μια νομική διαμάχη, που αφορούσε τη λεηλασία της επισκοπής από ευγενείς των Φράγκων. Γενικά πιστεύεται ότι ο φόνος εκτελέστηκε για λογαριασμό των ευγενών αυτών.
Αρχικά τάφηκε στο Ρύλτσχαϊμ. Μετά η σορός του μεταφέρθηκε στη Λιέγη από τον ανιψιό του Λάμπερτ, που τον διαδέχθηκε στην επισκοπή τού Μάαστριχτ.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Paul Burns, Butler's Lives of the Saints, September (2000), pp. 90–1.