Βικιπαίδεια

Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1936

διεθνής αθλητική διοργάνωση
Αγώνες της 11ης Ολυμπιάδας
Τόπος διεξαγωγής Βερολίνο Flag of Germany (1935–1945).svg(Γερμανία)
Συμμετέχουσες χώρες 49
Συμμετέχοντες αθλητές
-Άντρες αθλητές
-Γυναίκες αθλητές
3.961
3.633
328
Αγωνίσματα 129 αγωνίσματα από 19 αθλήματα
Τελετή έναρξης 1 Αυγούστου 1936
Τελετή λήξης 16 Αυγούστου 1936
Κήρυξη της έναρξης Αδόλφος Χίτλερ
(Καγκελάριος)
Άναμα Βωμού της Φλόγας Φριτς Σίλγκεν
Ολυμπιακός Όρκος
-αθλητών
-κριτών
Ρούντολφ Ίσμαϋρ
-

Οι Αγώνες της 11ης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1936 διοργανώθηκαν στο Βερολίνο από την 1 Αυγούστου έως τις 16 Αυγούστου 1936. Η συμμετοχή 49 εθνών και 3.961 αθλητών στους αγώνες του Βερολίνου αποτέλεσε νέο ρεκόρ συμμετοχής.

ΙστορικόΕπεξεργασία

Για την επιλογή της πόλης έγινε ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) το 1931.[1] Από τις άλλες υποψήφιες, μόνο η Βαρκελώνη πήρε ψήφους, ενώ οι άλλες υποψήφιες πόλεις αποσύρθηκαν. Μετά την άνοδο στην εξουσία των Εθνικοσοσιαλιστών τον Ιανουάριο του 1933, με τη γνωστή αντισημιτική πολιτική, η ΔΟΕ συζήτησε αν θα έπρεπε να αλλάξει γνώμη για την πόλη που θα φιλοξενούσε τους αγώνες. Το καθεστώς του Χίτλερ έδωσε διαβεβαιώσεις ότι οι Εβραίοι αθλητές θα γίνονταν δεκτοί στη γερμανική ολυμπιακή ομάδα. Τον Σεπτέμβριο του 1934 η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ δέχθηκε την πρόσκληση για τους αγώνες και σταμάτησε κάθε περαιτέρω προσπάθειες της ΔΟΕ να αλλάξουν απόφαση.[2]

Η κυβέρνηση του Εθνοσοσιαλιστικού Κόμματος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να βελτιώσει την εικόνα της ναζιστικής Γερμανίας στο εξωτερικό. Με πρωτοβουλία της Γερμανίας οργανώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων η αφή (άναμμα) της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ολυμπία και η λαμπαδηδρομία μέχρι το Βερολίνο. Το Υπουργείο Προπαγάνδας έστειλε στην Ελλάδα ειδικό όχημα με εξοπλισμό για ραδιοφωνική μετάδοση του γεγονότος και την σκηνοθέτρια Λένι Ρίφενσταλ.[3]

Για πρώτη φορά, επίσης, έγινε μετάδοση των αθλητικών γεγονότων και μέσω τηλεόρασης, η οποία είχε ιδρυθεί στη Γερμανία το 1935, και η μετάδοση πραγματοποιήθηκε με εξοπλισμό της Telefunken, αν και το τηλεοπτικό σήμα μεταδιδόταν μόνο στο Βερολίνο και στο γειτονικό Πότσδαμ (26 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Βερολίνου). Η συνολική ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση των Αγώνων ξεπέρασε τις 70 ώρες. Παράλληλα, υπήρξε και ραδιοφωνική μετάδοση των Αγώνων σε 41 χώρες διεθνώς.[4] Επίσης, μέχρι σήμερα η σχετική ταινία Ολυμπία της Ρίφενσταλ του 1938 θεωρείται δείγμα αθλητικής προβολής, αλλά, παράλληλα, και προπαγάνδας.

Γνωστοί αθλητέςΕπεξεργασία

Ο μεγάλος νικητής του αγώνων ήταν ο Αμερικανός Τζέσε Όουενς, ο οποίος κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια στον στίβο. Επιτυχέστερος των Γερμανών αθλητών ήταν ο Κόνραντ Φρέυ με τρία χρυσά, ένα αργυρό και δύο χάλκινα μετάλλια στην ενόργανη γυμναστική. Ο Σον Κη-Τσονκ ήταν ο πρώτος Κορεάτης ολυμπιονίκης που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο ως μέλος της ιαπωνικής αντιπροσωπείας.

Η ελληνική αποστολήΕπεξεργασία

Μέλος της ελληνικής αποστολής ήταν και ο Σπύρος Λούης, μεταφέροντας συμβολικά έναν κότινο από δάφνη και ελιά, τον οποίο προσέφερε στον Χίτλερ κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων.[5][6] Έγινε δεκτός με ιδιαίτερες τιμές από τον "Κρατικό Οδηγητή των Σπορ" (Reichssportführer) Χανς φον Τσάμμερ - Όστεν, και του χορηγήθηκε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις του. Στις δημόσιες εμφανίσεις του (με φουστανέλα) συγκεντρωνόταν πλήθος που του ζητούσε αυτόγραφα.[7] Στην τελετή έναρξης, η ελληνική ομάδα παρέλασε πρώτη, τιμής ένεκεν. Περνώντας μπροστά από τους επισήμους απέδωσε χαιρετισμό με κλίση της σημαίας και "δι' υψώσεως της δεξιάς χειρός προς τα πλάγια και εμπρός" (ολυμπιακός χαιρετισμός).[8] Μεταξύ των αθλητών ήταν και η Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου. Στους αγώνες διακρίθηκαν ο Χρήστος Μάντικας ως 6ος Ολυμπιονίκης και 1ος μεταξύ των Ευρωπαίων στον τελικό των 400 μ. με εμπόδια. Επίσης ο Στέλιος Κυριακίδης που τερμάτισε 11ος στον Μαραθώνιο. Μεταξύ των Ελλήνων επισήμων που συνόδευσαν την ομάδα ήταν και ο τότε Διάδοχος, Βασιλιάς Παύλος.[9]

Πίνακας μεταλλίωνΕπεξεργασία

 
Η επίσημη αφίσα των Αγώνων της XI Ολυμπιάδας.
Πίνακας μεταλλίων των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 1936  
Κατάταξη Ονομασία ΕΟΕ       Σύνολο
1   Γερμανία 33 26 30 89
2   ΗΠΑ 24 20 12 56
3   Ουγγαρία 10 1 5 16
4   Ιταλία 8 9 5 22
5   Φινλανδία 7 6 6 19
  Γαλλία 7 6 6 19
7   Σουηδία 6 5 9 20
8   Ιαπωνία [10] 6 4 8 18
9   Ολλανδία 6 4 7 17
10   Ηνωμένο Βασίλειο 4 7 3 14
11   Αυστρία 4 6 3 13
12   Τσεχοσλοβακία 3 5 0 8
13   Αργεντινή 2 2 3 7
  Εσθονία 2 2 3 7
15   Αίγυπτος 2 1 2 5
16   Ελβετία 1 9 5 15
17   Καναδάς 1 3 5 9
18   Νορβηγία 1 3 2 6
19   Τουρκία 1 0 1 2
20   Ινδία 1 0 0 1
  Νέα Ζηλανδία 1 0 0 1
22   Πολωνία 0 3 3 6
23   Δανία 0 2 3 5
24   Λιθουανία 0 1 1 2
25   Ρουμανία 0 1 0 1
  Νότια Αφρική 0 1 0 1
  Γιουγκοσλαβία 0 1 0 1
28   Μεξικό 0 0 3 3
29   Βέλγιο 0 0 2 2
30   Αυστραλία 0 0 1 1
  Φιλιππίνες 0 0 1 1
  Πορτογαλία 0 0 1 1
130 128 130 388

ΣημειώσειςΕπεξεργασία

  1. ↑ «Olympic Vote History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2008. 
  2. ↑ Keßler, Mario (2011). «Berlin 1936 – nur Spiele der Nazis? Olympia zwischen Sport und Politik». Jahrbuch für Forschungen zur Geschichte der Arbeiterbewegung II. 
  3. ↑ Εφημερίδα "Αθλητική Ημέρα", 13 Ιουλίου 1936, σ. 4
  4. ↑ Rader, Benjamin G. «American Sports: From the Age of Folk Games to the Age of Televised Sports» --5th Edition.
  5. ↑ «Σπύρος Λούης». Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2017. 
  6. ↑ "Αθλητική Ημέρα", 3-08-1936, σ. 3.
  7. ↑ Εφημ. "Αθλητική Ημέρα", 30-7-1936. Ρεπορτάζ Τάκη Σακελλαρίου.
  8. ↑ "Αθλητική Ημέρα", 3-08-1936, σ. 3.
  9. ↑ Αθλητική Ημέρα, 6 και 13 Αυγ. 1936.
  10. ↑ Μετάλλια της πρώην ανεξάρτητης Κορέας συνυπολογίζονται στα ιαπωνικά μετάλλια.

Δείτε επίσηςΕπεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θερινοί_Ολυμπιακοί_Αγώνες_1936&oldid=9973988"