Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1936
| |
| Τόπος διεξαγωγής | Βερολίνο .svg){kind=small} (Γερμανία)
|
| Συμμετέχουσες χωρες | 49 |
| Συμμετέχοντες αθλητές -Άντρες αθλητές -Γυναίκες αθλητές |
3961 3633 328 |
| Αγωνίσματα | 129 αγωνίσματα από 19 αθλήματα |
| Τελετή έναρξης | 1 Αυγούστου 1936 |
| Τελετή λήξης | 16 Αυγούστου 1936 |
| Κήρυξη της έναρξης | Αδόλφος Χίτλερ (Καγκελάριος) |
| Άναμα Βωμού της Φλόγας | Φριτς Σίλγκεν |
| Ολυμπιακός Όρκος -αθλητών -κριτών |
Ρούντολφ Ίσμαϋρ - |
Οι Αγώνες της 11ης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1936 διοργανώθηκαν στο Βερολίνο από την 1 Αυγούστου έως τις 16 Αυγούστου 1936. Η συμμετοχή 49 εθνών και 3961 αθλητών στους αγώνες του Βερολίνου αποτέλεσε νέο ρεκόρ συμμετοχής.
ΙστορικόΕπεξεργασία
Για την επιλογή της πόλης έγινε ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) το 1931.[1] Από τις άλλες υποψήφιες μόνο η Βαρκελώνη πήρε ψήφους. Μετά την άνοδο στην εξουσία των Εθνικοσοσιαλιστών με τη γνωστή αντισημιτική πολιτική, η ΔΟΕ συζήτησε αν θα έπρεπε να αλλάξει γνώμη για την πόλη που θα φιλοξενούσε τους αγώνες. Το καθεστώς Χίτλερ έδωσε διαβεβαιώσεις ότι οι Εβραίοι αθλητές θα γίνονταν δεκτοί στην γερμανική ολυμπιακή ομάδα. Τον Σεπτέμβριο του 1934 η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ δέχθηκε την πρόσκληση για τους αγώνες και σταμάτησε κάθε περαιτέρω προσπάθειες της ΔΟΕ να αλλάξουν απόφαση.[2]
Η κυβέρνηση του Εθνοσοσιαλιστικού Κόμματος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να βελτιώσει την εικόνα της ναζιστικής Γερμανίας στο εξωτερικό. Με πρωτοβουλία της Γερμανίας οργανώθηκε για πρώτη φορά η αφή (άναμμα) της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ολυμπία και η λαμπαδηδρομία μέχρι το Βερολίνο. Το Υπουργείο Προπαγάνδας έστειλε στην Ελλάδα ειδικό όχημα με εξοπλισμό για ραδιοφωνική μετάδοση του γεγονότος και την σκηνοθέτρια Λένι Ρίφενσταλ.[3]
Για πρώτη φορά επίσης έγινε μετάδοση των αθλητικών γεγονότων μέσω τηλεόρασης. Μέχρι σήμερα η ταινία Ολυμπία της Ρίφενσταλ θεωρείται δείγμα αθλητικής προβολής, αλλά, παράλληλα, και προπαγάνδας.
Γνωστοί αθλητέςΕπεξεργασία
Ο μεγάλος νικητής του αγώνων ήταν ο Τζέσε Όουενς, ο οποίος κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια. Επιτυχέστερος των Γερμανών αθλητών ήταν ο Κόνραντ Φρέυ με τρία χρυσά, ένα αργυρό και δύο χάλκινα μετάλλια. Ο Σον Κη-Τσονκ ήταν ο πρώτος Κορεάτης ολυμπιονίκης που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο ως μέλος της ιαπωνικής αντιπροσωπείας.
Η ελληνική αποστολήΕπεξεργασία
Μέλος της ελληνικής αποστολής ήταν και ο Σπύρος Λούης, μεταφέροντας συμβολικά έναν κότινο από δάφνη και ελιά, τον οποίο προσέφερε στον Χίτλερ κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων.[4][5] Έγινε δεκτός με ιδιαίτερες τιμές από τον "Κρατικό Οδηγητή των Σπορ" (Reichssportführer) Χανς φον Τσάμμερ - Όστεν, και του χορηγήθηκε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις του. Στις δημόσιες εμφανίσεις του (με φουστανέλα) συγκεντρωνόταν πλήθος που του ζητούσε αυτόγραφα.[6] Στην τελετή έναρξης η ελληνική ομάδα παρέλασε πρώτη, τιμής ένεκεν. Περνώντας μπροστά από τους επισήμους απέδωσε χαιρετισμό με κλίση της σημαίας και "δι' υψώσεως της δεξιάς χειρός προς τα πλάγια και εμπρός" (ολυμπιακός χαιρετισμός).[7] Μεταξύ των αθλητών ήταν και η Δομνίτσα Λανίτου - Καβουνίδου. Στους αγώνες διακρίθηκαν ο Χρήστος Μάντικας ως 6ος Ολυμπιονίκης και 1ος μεταξύ των Ευρωπαίων στον τελικό των 400 μ. με εμπόδια. Επίσης ο Στέλιος Κυριακίδης που τερμάτισε 11ος στον Μαραθώνιο. Μεταξύ των Ελλήνων επισήμων που συνόδευσαν την ομάδα ήταν ο τότε Διάδοχος Παύλος.[8]
Πίνακας μεταλλίωνΕπεξεργασία
| Πίνακας μεταλλίων των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 1936 | 
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Κατάτ | Ονομασία ΕΟΕ | 
|
|
|
Σύνολο |
| 1 | Γερμανία
|
33 | 26 | 30 | 89 |
| 2 | .svg){kind=small} ΗΠΑ
|
24 | 20 | 12 | 56 |
| 3 | .svg){kind=small} Ουγγαρία
|
10 | 1 | 5 | 16 |
| 4 | .svg){kind=small} Ιταλία
|
8 | 9 | 5 | 22 |
| 5 |  Φινλανδία
|
7 | 6 | 6 | 19 |
 Γαλλία
|
7 | 6 | 6 | 19 | |
| 7 |  Σουηδία
|
6 | 5 | 9 | 20 |
| 8 |  Ιαπωνία [9] |
6 | 4 | 8 | 18 |
| 9 |  Ολλανδία
|
6 | 4 | 7 | 17 |
| 10 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
4 | 7 | 3 | 14 |
| 11 |  Αυστρία
|
4 | 6 | 3 | 13 |
| 12 |  Τσεχοσλοβακία
|
3 | 5 | 0 | 8 |
| 13 |  Αργεντινή
|
2 | 2 | 3 | 7 |
 Εσθονία
|
2 | 2 | 3 | 7 | |
| 15 | .svg){kind=small} Αίγυπτος
|
2 | 1 | 2 | 5 |
| 16 |  Ελβετία
|
1 | 9 | 5 | 15 |
| 17 | .svg){kind=small} Καναδάς
|
1 | 3 | 5 | 9 |
| 18 |  Νορβηγία
|
1 | 3 | 2 | 6 |
| 19 |  Τουρκία
|
1 | 0 | 1 | 2 |
| 20 | Ινδία
|
1 | 0 | 0 | 1 |
 Νέα Ζηλανδία
|
1 | 0 | 0 | 1 | |
| 22 |  Πολωνία
|
0 | 3 | 3 | 6 |
| 23 |  Δανία
|
0 | 2 | 3 | 5 |
| 24 |  Λιθουανία
|
0 | 1 | 1 | 2 |
| 25 |  Ρουμανία
|
0 | 1 | 0 | 1 |
.svg){kind=small} Νότια Αφρική
|
0 | 1 | 0 | 1 | |
.svg){kind=small} Γιουγκοσλαβία
|
0 | 1 | 0 | 1 | |
| 28 |  Μεξικό
|
0 | 0 | 3 | 3 |
| 29 |  Βέλγιο
|
0 | 0 | 2 | 2 |
| 30 |  Αυστραλία
|
0 | 0 | 1 | 1 |
 Φιλιππίνες
|
0 | 0 | 1 | 1 | |
 Πορτογαλία
|
0 | 0 | 1 | 1 | |
| 130 | 128 | 130 | 388 | ||
ΣημειώσειςΕπεξεργασία
- ↑ «Olympic Vote History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2008.
- ↑ Keßler, Mario (2011). «Berlin 1936 – nur Spiele der Nazis? Olympia zwischen Sport und Politik». Jahrbuch für Forschungen zur Geschichte der Arbeiterbewegung II.
- ↑ Εφημερίδα "Αθλητική Ημέρα", 13 Ιουλίου 1936, σ. 4
- ↑ «Σπύρος Λούης». Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2017.
- ↑ "Αθλητική Ημέρα", 3-08-1936, σ. 3.
- ↑ Εφημ. "Αθλητική Ημέρα", 30-7-1936. Ρεπορτάζ Τάκη Σακελλαρίου.
- ↑ "Αθλητική Ημέρα", 3-08-1936, σ. 3.
- ↑ Αθλητική Ημέρα, 6 και 13 Αυγ. 1936
- ↑ Μετάλλια της πρώην ανεξάρτητης Κορέας συνυπολογίζονται στα ιαπωνικά μετάλλια.
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Σελίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής με θέμα τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936
- United States Holocaust Memorial Museum - Online Exhibition: Nazi Olympics: Berlin 1936
- United States Holocaust Memorial Museum - Library Bibliography: 1936 Olympics
- Τελετή αφής και μεταφοράς ολυμπιακής φλόγας στην Ελλάδα. Εφημερίδα "Αθλητική Ημέρα", 20-7-1936. (σελ. 238 του φυλλομετρητή)