Θευδεβέρτος Α΄
Ο Θευδεβέρτος Α΄ (Γαλλική γλώσσα : Thibert Ier, περί το 500 - 548) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς της Αυστρασίας, περιοχής που περιείχε τις πόλεις Μετς και Ρενς και Βασιλιάς της βόρειας Βουργουνδίας (534 - 548). Ο Θευδεβέρτος Α΄ ήταν γιος και διάδοχος του Θευδερίχου Α΄ βασιλιά της Αυστρασίας και της Σουαβεγκόθας, κόρης του Σιγισμούνδου, ηγεμόνα των Βουργουνδών. Οι πληροφορίες για τη ζωή του προέρχονται από την "Ιστορία των Φράγκων" που έγραψε ο Γρηγόριος Τουρώνης το δεύτερο ήμισυ τού 6ου αιώνα. Επιπλέον έχουμε τις "Αυστρασιανές επιστολές", αλληλογραφία που συντάχθηκε στην Αυλή της Αυστρασίας, τα ποιήματα του Βενάντιου Φορτουνάτου, έναν κατάλογο από έργο του Προκοπίου και έναν μικρό αριθμό άλλων πηγών.[7]
| Θευδεβέρτος Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Theudebert I (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 500 (περίπου) |
| Θάνατος | 548[1] |
| Αιτία θανάτου | Επίθεση Ζώου |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Φραγκία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Δευτερία[3] Βισιγκάρδη[2][4] |
| Τέκνα | Θευδεβάλδος[5] Berthoara[6] |
| Γονείς | Θευδέριχος Α´[2] και Ne[2] |
| Αδέλφια | Théodechilde[2] |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βασιλεία Επεξεργασία
Από την εποχή του πατέρα του έδειξε ότι ήταν ικανός πολεμιστής, νίκησε τον Χυγκελάκ ηγεμόνα των Δανών που είχε λεηλατήσει τη βόρεια Γαλατία (516).[8] Έπειτα από μία σειρά εκστρατειών στη Σεπτιμανία εναντίον των Βησιγότθων η φήμη του αυξήθηκε.[9] Όταν απεβίωσε ο πατέρας του οι θείοι του Χιλδεβέρτος Α΄ που κυβερνούσε το Παρίσι και Χλωτάριος Α΄ που κυβερνούσε το Σουασόν διεκδίκησαν την κληρονομιά, ο Θευδεβέρτος Α΄ αντιστάθηκε. Η στρατιωτική ανδρεία του Θευδεβέρτου Α΄ έπεισε τον Χιλδεβέρτο Α΄ να εγκαταλείψει τη διαμάχη και να τον ορίσει κληρονόμο του.[10] Εκστράτευσαν μαζί εναντίον τού Κλοθαρίου Α΄, όταν οι στρατοί τους χτυπήθηκαν από καταιγίδα ζήτησαν ειρήνη.
Μετά την ειρήνευση ανάμεσα στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και τους Φράγκους ο Θευδεβέρτος Α΄ ενεπλάκη στον Γοτθικό Πόλεμο (535-554), ο Ιουστινιανός Α´ ήθελε για την υποταγή των Οστρογότθων στην Ιταλία. Ο Αυτοκράτορας των Ρωμαίων είδε τον Θευδεβέρτο Α΄ σαν τον ιδανικό σύμμαχο καθώς η Αυστρασία συνόρευε με τους Οστρογότθους της βόρειας Ιταλίας. Αν και ο Ιουστινιανός Α΄ πλήρωσε τον Θευδεβέρτο Α΄ αυτός αποδείχθηκε άπιστος σύμμαχος, είδε τη σύγκρουση ως ευκαιρία λεηλασίας και διεκδίκησης της βόρειας Ιταλίας. Οι Ρωμαίοι τελικά υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν τους Οστρογότθους όσο και τους Φράγκους. Ο Θευδεβέρτος Α΄ έβαλε από την πρώτη στιγμή στόχο να γίνει πανίσχυρος ηγεμόνας στην Ευρώπη, στις επιστολές του έδειξε ότι κατείχε πολλές περιοχές γύρω από την Αυστρασία και πρώην Βυζαντινά εδάφη.[11] Όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όλοι οι Φράγκοι ηγεμόνες έδειξαν μεγάλο σεβασμό στον Βυζαντινό αυτοκράτορα, συμπεριφερόντουσαν σαν υποτελείς του και έκοβαν χρυσά νομίσματα με την εικόνα του.[12] Ο Θευδεβέρτος Α΄ αρνήθηκε να ακολουθήσει την ίδια τακτική, δεν έκοψε νομίσματα με την μορφή του αυτοκράτορα. Ο συγγραφέας Αγαθίας ο Σχολαστικός την ίδια εποχή έγραψε ότι κυκλοφορούσαν φήμες στην Κωνσταντινούπολη για εισβολή του Θευδεβέρτου Α΄ στην Θράκη.
Οικογένεια Επεξεργασία
Όπως και άλλοι Φράγκοι ηγεμόνες της εποχής του ο Θευδεβέρτος Α΄ είχε αρκετές συζύγους. Ο πατέρας του τον είχε μνηστεύσει με τη Βισιγκάρδη, κόρη τού Βάχο ηγεμόνα των Λομβαρδών για να τον έχει σύμμαχο.[13] Ωστόσο ο Θευδεβέρτος Α΄ την εγκατέλειψε για την Δευτερία, Γαλατο-Ρωμαία που συνάντησε κατά την εκστρατεία του στη νότιο Γαλατία. Οι υποστηρικτές του δυσαρεστήθηκαν, που άφησε τη Βισιγκάρδη και τον έπεισαν να την λάβει πίσω. Η Βισιγκάρδη σύντομα απεβίωσε και έτσι ο Θευδεβέρτος Α΄ νυμφεύτηκε πάλι την Δευτερία με την οποία είχε τέκνο:
- Θευδεβάλδος π. 535-555, βασιλιάς της Αυστρασίας (Μετς, Ρενς).
Το θάρρος και η πολεμική ανδρεία του Θευδεβέρτου Α΄ υμνήθηκαν έντονα από όλους τους συγγραφείς της εποχής του όπως ο Γρηγόριος Τουρώνης. Ο Θευδεβέρτος Α΄ πέθανε τον 14ο χρόνο της βασιλείας του από ατύχημα όταν χτυπήθηκε σε κυνήγι από έναν βίσονα, ο γιος του Θευδεβάλδος τον διαδέχθηκε ειρηνικά.[14]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p67179.htm#i671788.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 63-65. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 64. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ p67179.htm#i671788. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 65. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ https://web.archive.org/web/20021119094645/http://www.geocities.com/vortigernstudies/fabio/app4.htm
- ↑ Robert Flierman, Saxon Identities, AD 150–900, (Bloomsbury Academic, 2017), σ. 60
- ↑ von Pflugk-Harttung, Julius Albert G. and Wright, John Henry. The Early Middle Ages, Τόμος. 7, Lea brothers, 1905
- ↑ von Pflugk-Harttung, Julius Albert G. and Wright, John Henry. The Early Middle Ages, Τόμος. 7, Lea brothers, 1905
- ↑ Epistolae Austrasicae XX
- ↑ Oman, Charles. The Dark Ages, 476-918, Rivingtons, 1908, σ. 117
- ↑ Bonnie Effros, Merovingian Mortuary Archaeology and the Making of the Early Middle Ages, (University of California Press, 2003), σ. 124
- ↑ Oman 1908, σ. 118
Πηγές Επεξεργασία
- Vortigen Studies: Procopius and Britain
- Oman, Charles. The Dark Ages, 476-918, Rivingtons, 1908
- von Pflugk-Harttung, Julius Albert G. and Wright, John Henry. The Early Middle Ages, Vol. 7, Lea brothers, 1905
- Epistolae Austrasicae XX
