Θεός το Φρούριον Ημών

Το «Θεός το Φρούριον ημών» ή «Θεός είναι το Φρούριο» (γερμ.: Ein' feste Burg ist unser Gott) είναι ο πιο γνωστός από τους ύμνους που έγραψε ο Μαρτίνος Λούθηρος. Ο Λούθηρος έγραψε τους στίχους και συνέθεσε τη μουσική του ύμνου μεταξύ του 1527 και του 1529. Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά (το λιγότερο εβδομήντα φορές), στα ελληνικά και σε πολλές άλλες γλώσσες . Οι στίχοι είναι μια διασκευή του Ψαλμού 46 της Αγίας Γραφής. Στα ελληνικά η κλασσική μεταφορά του ύμνου είναι το Θεός το Φρούριον Ημών στην καθαρεύουσα, ενώ στη δημοτική απαντάται με τον τίτλο Θεός είναι το Φρούριο.

To Ein' Feste Burg με την υπογραφή του Λούθηρου

Το Φρούριο ημών είναι ένας από πιο αγαπημένους ύμνους της Λουθηρανικής και Προτεσταντικής παράδοσης. Έχει χαρακτηριστεί Πολεμικός Ύμνος της Μεταρρύθμισης για την επίδραση που είχε στην αύξηση της υποστήριξης προς τη Μεταρρύθμιση. Επίσης έχει προταθεί η χρησιμοποίησή του στις Ρωμαικαθολικές λειτουργίες.

Στα ελληνικά μεταφράστηκε από τον Ξενοφώντα Μόσχου.

Στίχοι

Οι αυθεντικοί Γερμανικοί στίχοι του Λούθηρου

1. Ein' feste Burg ist unser Gott, Ein' gute Wehr und Waffen; Er hilft uns frei aus aller Not, Die uns jetzt hat betroffen. Der alt' böse Feind, Mit Ernst er's jetzt meint, Groß' Macht und viel List Sein' grausam' Rüstung ist, Auf Erd' ist nicht seins Gleichen.	3. Und wenn die Welt voll Teufel wär' Und wollt' uns gar verschlingen, So fürchten wir uns nicht so sehr, Es soll uns doch gelingen. Der Fürst dieser Welt, Wie sau'r er sich stellt, Tut er uns doch nicht, Das macht, er ist gericht't, Ein Wörtlein kann ihn fällen.
2. Mit unsrer Macht ist nichts getan, Wir sind gar bald verloren; Es streit't für uns der rechte Mann, Den Gott hat selbst erkoren. Fragst du, wer der ist? Er heißt Jesus Christ, Der Herr Zebaoth, Und ist kein andrer Gott, Das Feld muss er behalten.	4. Das Wort sie sollen lassen stahn Und kein'n Dank dazu haben; Er ist bei uns wohl auf dem Plan Mit seinem Geist und Gaben. Nehmen sie den Leib, Gut, Ehr', Kind und Weib: Lass fahren dahin, Sie haben's kein'n Gewinn, Das Reich muss uns doch bleiben.

Οι ελληνικοί στίχοι

1. Θεός το φρούριον ημών, Ασπίς εν τοις κινδύνοις. Και βοηθός παντός πιστού, Εν ώρα της οδύνης. Κατά του πονηρού, Του των ψυχών εχθρού, Προπύργιον ημών, Ο πάντα κυβερνών, Ο Άρχων της ειρήνης.	3. Εάν ο κόσμος εγερθεί, Ημάς να αφανίσει. Δεν θέλωμεν θορυβηθεί, Μη όντως κατισχύσει. Ταχέως ο Θεός, Θα έλθει αρωγός, Εν τη δυναμει του, Της αληθείας του, Το κράτος θα ιδρύσει.
2. Εάν ημείς εις εαυτούς, Έχωμεν την ελπίδα. Ματαίως θέλωμεν ζητεί, Ουράνιον πατρίδα. Αλλ' είναι μεθ' ημών, Ο μέγας Ηγεμών, Χριστός ο Λυτρωτής, Εχθρού του της ψυχής, Συντρίψας την παγίδα.