Ιζαμπέλ Υπέρ

Γαλλίδα ηθοποιός

Η Ιζαμπέλ Αν Μαντλέν Υπέρ, ευρέως γνωστή ως Ιζαμπέλ Ιπέρ[1][2][3][4][5] (γαλλικά: Isabelle Anne Madeleine Huppert, 16 Μαρτίου 1953) είναι Γαλλίδα ηθοποιός. Από την πρώτη της εμφάνιση το 1971, έχει παίξει σε περισσότερες από 100 ταινίες.

Ιζαμπέλ Ιπέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Isabelle Huppert (Γαλλικά)
Γέννηση16  Μαρτίου 1953
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Ιουδαϊσμός
Ύψος1,6 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Αγγλικά
Ρωσικά
Ιταλικά
ΣπουδέςΕθνικό Ωδείο Δραματικής Τέχνης του Παρισιού
Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών
Conservatoire à rayonnement régional de Versailles
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών
ηθοποιός θεάτρου
παραγωγός ταινιών
Περίοδος ακμής1971
Οικογένεια
ΣύζυγοςRonald Chammah
ΤέκναΛολίτα Τσαμά
ΑδέλφιαCaroline Huppert
Élisabeth Huppert
Rémi Huppert
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών
President of the Jury at the Venice International Film Festival
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (31  Δεκεμβρίου 2008)
βραβείο Ντονόστια (2003)
Βραβείο Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Καννών (1978)
BAFTA Award for Most Promising Newcomer to Leading Film Roles (1978)
David di Donatello for Best Foreign Actress (1980)
βραβείο Σεζάρ καλύτερης γυναίκας ηθοποιού (1996)
Βραβείο Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Καννών (2001)
Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο Α' γυναικείου ρόλου (2002)
Chlotrudis Award for Best Supporting Actress (2003)
Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία (2017)
Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (15  Μαΐου 2015)
Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Α' γυναικείου ρόλου (2001)
Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Α' γυναικείου ρόλου (2002)
European Film Academy Achievement in World Cinema Award (2009)
βραβείο Σεζάρ καλύτερης γυναίκας ηθοποιού (2017)
Chlotrudis Award for Best Actress (2003)
Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Volpi Cup for Best Actress (1988)
Silver Bear for Outstanding Artistic Contribution (2002)
Volpi Cup for Best Actress (1995)
Βραβείο Λουμιέρ για την καλύτερη ηθοποιό (1996)
Βραβείο Λουμιέρ για την καλύτερη ηθοποιό (2001)
Βραβείο Λουμιέρ για την καλύτερη ηθοποιό (2006)
Βραβείο Λουμιέρ για την καλύτερη ηθοποιό (2017)
Golden Lion for Lifetime Achievement (2005)
Τιμητική Χρυσή Άρκτος (2022)
d:Q3319528 (2017)
Ανεξάρτητο Βραβείο Spirit Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου (2017)
Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου (2017)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Μαρτίου 1953. Η Υπέρ είναι κόρη της Ανίκ Μπο, καθηγήτριας αγγλικών, και του Ραϊμόν Υπέρ, κατασκευαστή χρηματοκιβωτίων. Έχει τρεις αδελφές και έναν αδελφό. Ο πατέρας της κατάγεται από Εβραίους της Ουγγαρίας αλλά είχε προσηλυτιστεί στον Καθολικισμό. Η Υπέρ γεννήθηκε στο Παρίσι και πέρασε την παιδική της ηλικία στο δυτικό προάστιο της πόλης Βιλ Νταρβέ. Η μητέρα της την ενθάρρυνε να γίνει ηθοποιός από νεαρή ηλικία. Φοίτησε στο Ωδείο των Βερσαλλιών καθώς επίσης και στο Εθνικό Ωδείο Δραματικής Τέχνης του Παρισιού. Σπούδασε σλαβικές και ανατολικές γλώσσες στη σχολή του Κλισί, από όπου πήρε πτυχίο στη ρωσική γλώσσα.

Έκανε πρώτα το ντεμπούτο της στην τηλεόραση το 1971 και μετά ένα χρόνο στον κινηματογράφο, με την ταινία Οι πειρασμοί μιας δεκαεξάχρονης. Για την ερμηνεία της στην ταινία Για μια νύχτα αγάπης κέρδισε το Βραβείο BAFTA, ως πρωτοεμφανιζόμενη πρωταγωνίστρια κι έτσι άρχισε η διεθνής αναγνώριση. Συνεργάστηκε με μερικούς από τους σπουδαιότερους Γάλλους σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Λικ Γκοντάρ, ο Αντρέ Τεσινέ, ο Μπερτράν Μπλιέ, ο Μπερτράν Ταβερνιέ και ο Κλοντ Σαμπρόλ. Με τον Σαμπρόλ μάλιστα συνεργάστηκε τακτικά και στα 35 χρόνια γνωριμίας τους πρωταγωνίστησε σε 7 ταινίες του.

Η Υπέρ συνηθίζει να ενσαρκώνει αινιγματικούς και συναισθηματικά απόμακρους χαρακτήρες. Έχει υπηρετήσει όλα τα είδη της Έβδομης Τέχνης, από την κωμωδία, στο κοινωνικό δράμα και από τη λογοτεχνική μεταφορά στο φιλμ νουάρ. Διακρίνεται για τον επαγγελματισμό της και τις τολμηρές και αντισυμβατικές επιλογές της όσον αφορά ασυνήθιστες συνεργασίες με ανεξάρτητους σκηνοθέτες και δύσκολους ρόλους. Ο Τύπος την έχει συχνά χαρακτηρίσει εγκεφαλική ηθοποιό και διανοούμενη αλλά η ίδια αρνείται αυτούς τους χαρακτηρισμούς[6]. Δεν είναι λίγες και οι συνεργασίες της σε διεθνείς παραγωγές με καταξιωμένους σκηνοθέτες, όπως ο Μάουρο Μπολονίνι, οι αδελφοί Ταβιάνι, ο Αντρέι Βάιντα, ο Μίχαελ Χάνεκε κ.ά.

Η Υπέρ ήταν η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του 62ου Φεστιβάλ των Καννών το 2009[7] ενώ είχε υπάρξει και στο παρελθόν μέλος της επιτροπής αρκετές φορές.

Σημαντική είναι και η ενασχόλησή της με το θέατρο. Έχει προταθεί 5 φορές για τα θεατρικά βραβεία «Μολιέρος» για την ερμηνεία της σε κλασικά έργα όπως η Μήδεια (2001), η Έντα Γκάμπλερ[8] (2005) του Χένρικ Ίψεν κ.ά. Το 2013 συμπρωταγωνίστησε με την Κέιτ Μπλάνσετ στο έργο του Ζαν Ζενέ Οι δούλες[9], σε μια παραγωγή του Θεατρικού Θιάσου του Σίδνεϊ.

Έχει ανέβει το θεατρικό σανίδι και στην Αθήνα, αρχικά το 2008 με το Κουαρτέτο του Χάινερ Μίλερ, στη συνέχεια το 2010 με το Ένα λεωφορείο, διασκευή του Λεωφορείου ο Πόθος του Ουίλιαμς και το 2014 με τις Ψευδοεξομολογήσεις του Μαριβώ.[10]

Το 1999 χρίστηκε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[11].

Το 2017 βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία[12] και με Βραβείο Σεζάρ Α' Γυναικείου ρόλου για το Εκείνη, ενώ έλαβε υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.[13]

Φιλμογραφία

Επεξεργασία
Έτος Επίσημος τίτλος της ταινίας Ελληνικός τίτλος Ρόλος Σκηνοθέτης
1972 Faustine et le bel été Οι πειρασμοί μιας δεκαεξάχρονης φοιτήτρια Νίνα Κομπανέζ
Le bar de la fourche Άνι Σμιθ Αλέν Λεβάν
César et Rosalie Σεζάρ και Ροζαλί Μαρίτ Κλοντ Σοτέ
1974 Glissements progressifs du plaisir φοιτήτρια Αλέν Ρομπ-Γκριγιέ
Les Valseuses Ο χορός των διεφθαρμένων Ζακλίν Μπερτράν Μπλιέ
L'ampélopède κοντέσσα Ρέιτσελ Βάινμπεργκ
1975 Sérieux comme le plaisir κοπέλα Ρομπέρ Μπεναγιούν
Dupont Lajoie Μπριζίτ Κολέν Ιβ Μπουασέ
Rosebud Επιχείρηση: Μαύρος Σεπτέμβρης Ελέν Νικόλαος Ότο Πρέμινγκερ
Aloïse Αλοΐζ Αλοΐζ Λιλιάν ντε Κερμαντέκ
Le grand délire Μαρί Ντένις Μπέρι
1976 Docteur Françoise Gailland Δρ Φρανσουάζ Γκαλάντ Ελιζαμπέτ Γκαϊγιάν Ζαν-Λουί Μπερτουτσελί
Le juge et l'assassin Ο ανακριτής και ο δολοφόνος Ρόουζ Μπερτράν Ταβερνιέ
Le petit Marcel Ιβέτ Ζακ Φανστέν
Je suis Pierre Rivière Εγώ, ο Πιερ Ριβιέρ Εμέ Κριστίν Λιπινσκά
1977 La dentellière Για μια νύχτα αγάπης Μπεατρίς Πομ Κλοντ Γκορετά
Les indiens sont encore loin Τζένυ Κερν Πατρίσια Μοράζ
Des enfants gâtés γραμματέας Μπερτράν Ταβερνιέ
1978 Violette Nozière Βιολέτ Νοζιέρ Βιολέτ Νοζιέρ Κλοντ Σαμπρόλ
1979 Les soeurs Brontë Οι αδελφές Μπροντέ Αν Μπροντέ Αντρέ Τεσινέ
Retour à la bien-aimée Ζαν Κερν Ζαν Φρανσουά Αντάμ
1980 Sauve qui peut (la vie) Ο σώζων εαυτόν σωθήτω Ιζαμπέλ Ριβιέρ Ζαν Λικ Γκοντάρ
Loulou Το αγόρι που αγαπούσαν τα κορίτσια Νέλι Μορίς Πιαλά
Örökség Οι κληρονόμοι ιρέν Μάρτα Μεζάρος
Heaven's Gate Η πύλη της Δύσεως Έλλα Μάικλ Τσιμίνο
1981 Les ailes de la colombe Οι αντίζηλες Μαρί Μπενουά Ζακό
Coup de torchon Το ξεκαθάρισμα Ροζ Μαρκεγιού Μπερτράν Ταβερνιέ
La storia vera della signora dalle camelie Η αληθινή ιστορία μιας ελεύθερης γυναίκας Αλφονσίν Πλεσί Μάουρο Μπολονίνι
Eaux profondes Μελανί Μισέλ Ντεβίλ
1982 La truite Η πέστροφα Φρεντερίκ Ζοζέφ Λοζέ
Passion Το πάθος Ιζαμπέλ Ζαν Λικ Γκοντάρ
1983 La femme de mon pote Βιβιάν Μπερτράν Μπλιέ
Coup de foudre Λίνα Βέμπερ Νταϊάν Κουρί
Storia di Piera Η ιστορία της Πιέρα Marco Ferreri
1984 La garce Αλίν Καμινκέ Κριστίν Πασκάλ
1985 Sac de noeuds Ροζμαρί Μαρτίν Ζοζιάν Μπαλασκό
Signé Charlotte Σαρλότ Καρολίν Ιπέρ
1986 Cactus Κολό Πολ Κοξ
1987 The Bedroom Window Παράθυρο στην κρεβατοκάμαρα Σίλβια Γουέντγουορθ Κέρτις Χάνσον
1988 Les possédés Οι δαιμονισμένοι Μαρία Σάτοβ Αντρέι Βάιντα
Milan noir Σάρα Ρολάν Σαμά
Une affaire de femmes Μια υπόθεση γυναικών Μαρί Κλοντ Σαμπρόλ
1989 Seobe Μεταναστεύσεις Νταφίνα Αλεξαντάρ Πέτροβιτς
1990 La vengeance d'une femme Σεσίλ Ζακ Ντοϊγιόν
1991 Malina Μαλίνα Κυρία Βέρνερ Σρέτερ
Madame Bovary Μαντάμ Μποβαρί Έμα Μποβαρί Κλοντ Σαμπρόλ
1992 Après l'amour Λόλα Νταϊάν Κουρί
1994 La séparation Αν Κριστιάν Βινσάν
Amateur Ιζαμπέλ Χαλ Χάρτλεϊ
Navodneniye Σοφία Ιγκόρ Μιναγιέβ
1995 La cérémonie Η τελετή Ζαν Κλοντ Σαμπρόλ
1996 Le affinità elettive Εκλεκτικές συγγένειες Καρλότα Αδερφοί Ταβιάνι
1997 Les palmes de M. Schutz Τα βραβεία του κυρίου Σουλτς Μαρία Κιουρί Κλοντ Πινοτό
Rien ne va plus Τέρμα τ' αστεία Ελιζαμπέτ / Μπετί Κλοντ Σαμπρόλ
1998 L'école de la chair Η σχολή της σάρκας Μπενουά Ζακό
1999 Pas de scandale Ανιές Ζανκούρ Μπενουά Ζακό
2000 La vie moderne Κλερ Λοράνς Φερέιρα Μπαρμπόζα
La fausse suivante κοντέσσα Μπενουά Ζακό
Saint-Cyr Φρανσουάζ Ντομπινιέ Πατρισιά Μαζουί
Les destinées sentimentales Ναταλί Μπαρνερί Ολιβιέ Ασαγιάς
Merci pour le chocolat Μερσί για τη σοκολάτα Μαρί Κλερ (Μίκα) Κλοντ Σαμπρόλ
Comédie de l'innocence Η κωμωδία της αθωότητας Αριάν Ραούλ Ρουίς
2001 La pianiste Η δασκάλα του πιάνου Έρικα Κοχούτ Μίχαελ Χάνεκε
2002 8 femmes 8 γυναίκες Ογκαστίν Φρανσουά Οζόν
La vie promise Χωρίς ελπίδα Σιλβιά Ολιβιέ Νταχάν
Deux Μαγκνταλένα / Μαρία Βέρνερ Σρέτερ
2003 Le Temps du loup Η ώρα του λύκου Αν Λοράν Μίχαελ Χάνεκε
2004 Ma mère Η μητέρα μου Ελέν Κριστόφ Ονορέ
Les soeurs fâchées Οι τσακωμένες αδελφές Μαρτίν Ντεμουτί Αλεξάντρα Λεκλέρ
I Heart Huckabees Το νόημα της ζωής και πώς να το χάσετε Κατερίν Βομπάν Ντέιβιντ Ο. Ράσελ
2005 Gabrielle Γκαμπριέλ Γκαμπριέλ Πατρίς Σερό
2006 L'ivresse du pouvoir Η γοητεία της εξουσίας Ζαν Σαρμάν-Κίλμαν Κλοντ Σαμπρόλ
Nue propriété Η ιδιοκτησία Πασκάλ Ζοακίμ Λαφός
2007 Médée miracle Ιρέν / Μήδεια Τορίνο ντε Μπερνάρντι
2007 L'amore nascosto Ντανιέλ Αλεσάντρο Καπόνε
2008 Un barrage contre le Pacifique Ένα φράγμα στον Ειρηνικό μητέρα Ρίτι Παν
Home Σπίτι με θέα Μαρτ Ούρσουλα Μάγιερ
2009 Villa Amalia Νέα ζωή Αν Μπενουά Ζακό
White Material Λευκή υπεροχή Μαρία Βιάλ Κλερ Ντενί
2010 Copacabana Κοπακαμπάνα Ελιζαμπέτ Ντελμό Μαρκ Φιτουσί
Sans queue ni tête Αλίς / ψυχολόγος Ζαν Λαμπρίν
2011 My Little Princess Η μικρή μου πριγκίπισσα Χάνα Γκιούργκιου Εύα Ιονέσκο
Mon pire cauchemar Ούτε στον εχθρό μου Αγκάτ Νόβιτς Αν Φοντέν
2012 Captive Σε κατάσταση ομηρίας Τερέζ Μπουρζουάν Μπριγιάντ Μεντόζα
Amour Αγάπη Εύα Μίχαελ Χάνεκε
In Another Country Στη χώρα των άλλων Αν Χονγκ Σανγκ Σου
Linhas de Wellington Κόζιμα Πία Βαλέρια Σαρμιέντο
Bella addormentata Η ωραία κοιμωμένη μητέρα Μάρκο Μπελόκκιο
2013 The Nun Η μοναχή ηγουμένη Γκιγιόμ Νικλού
Dead Man Down Νιλς Άρντεν Όπλεβ
Tip Top Εστέρ Λαφάρζ Σερζ Μποζόν
Abus de faiblesse Μοντ Κατρίν Μπρεγιά
The Disappearance of Eleanor Rigby Η εξαφάνιση της Έλενορ Ρίγκμπι Μαίρη Ρίγκμπι Νεντ Μπένσον
2014 La ritournelle Μπριζίτ Λεκανού Μαρκ Φιτουσί
2015 Louder Than Bombs Ο ήχος της σιωπής Ιζαμπέλ Ζοακίμ Τριέρ
The Valley of Love Η κοιλάδα της αγάπης Ιζαμπέλ Γκιγιόμ Νικλού
Asphalte Άσφαλτος Ζαν Μεγιέ Σαμουέλ Μπενσετρί
2016 L'Avenir Το μέλλον Ναταλί Σαζό Μία Χάνσεν-Λεβ
Elle Εκείνη Μισέλ Πολ Βερχόφεν
Tout de suite maintenant Σολβάιγκ Πασκάλ Μπονιτζέρ
Souvenir Σουβενίρ Λιλιάν Σεβερνί Μπαβό Ντεφίρν
2017 Happy End Αν Λοράν Μίχαελ Χάνεκε
Barrage Ελιζαμπέτ Λόρα Σρέντερ
La caméra de Claire Κλερ Σανγκ-σου Χονγκ
Madame Hyde Κυρία Χάιντ Μαρί Ζεκίλ / κυρία Χάιντ Σερζ Μποζόν
Marvin ou la belle éducation Ιζαμπέλ Ιπέρ Αν Φοντέν
2018 Eva Εύα Εύα Μπενουά Ζακό
Greta Η χήρα Γκρέτα Χίντεγκ Νιλ Τζόρνταν
2019 Une jeunesse dorée Λουσίλ Εύα Ιονέσκο
Blanche comme neige Λευκή σαν το χιόνι Μοντ Αν Φοντέν
Frankie Φράνκι Φράνκι Άιρα Σακς
2020 La daronne Η νονά της νύχτας Πασιάνς Πορτφό Ζαν Πολ Σαλομέ
2021 Les promesses Υποσχέσεις Κλεμάνς Κολομπέ Τομάς Κρουτόφ
2022 À propos de Joan Τζόαν Βέρα Λοράν Λατριβιέρ
κοντέσσα Γιέρζι Σκολιμόφσκι
Mrs. Harris Goes to Paris Η κυρία Χάρις πάει στο Παρίσι Κλοντίν Κολμπέρ Άντονι Φάμπιαν
La syndicaliste Εύκολος στόχος Μορίν Κίρνι Ζαν Πολ Σαλομέ
L'ombra di Caravaggio Στη σκιά του Καραβάτζιο Κοστάντσα Σφόρτσα Κολόνα Μικέλε Πλασίντο
2023 Mon crime Το έγκλημά μου Οντέτ Σομέτ Φρανσουά Οζόν
Sidonie au Japon Η Σιντονί στην Ιαπωνία Σιντονί Περσεβάλ Ελίζ Ζιράρ
Marianne Μαριάν Μαριάν Μίχαελ Ρόζεν
2024 Les gens d'à côté Λισί Αντρέ Τεσινέ
Yeohaengjaui Pilyo Χονγκ Σανγκ-Σου

Βραβεία και υποψηφιότητες

Επεξεργασία

Κινηματογραφικά φεστιβάλ

Επεξεργασία
Έτος Φεστιβάλ Ταινία Βραβείο
1978 Κάννες Violette Nozière Καλύτερης ηθοποιού
1988 Βενετία Μια υπόθεση γυναικών Καλύτερης ηθοποιού (Bραβείο Volpi)
1991 Μόσχα[14] Η κυρία Μποβαρύ Καλύτερης ηθοποιού
1995 Βενετία Η τελετή Καλύτερης ηθοποιού (Bραβείο Volpi)
2001 Κάννες Η δασκάλα του πιάνου Καλύτερης ηθοποιού
2002 Βερολίνο 8 γυναίκες Αργυρή Άρκτος στο σύνολο του γυναικείου καστ

Βραβεία César

Επεξεργασία
Έτος Ταινία
1976 Aloïse (Β΄Γυναικείου ρόλου) Προτάθηκε
1978 Για μια νύχτα αγάπης Προτάθηκε
1979 Violette Nozière Προτάθηκε
1981 Το αγόρι που αγαπούσαν τα κορίτσια Προτάθηκε
1982 Το ξεκαθάρισμα Προτάθηκε
1989 Μια υπόθεση γυναικών Προτάθηκε
1995 La Séparation Προτάθηκε
1996 Η τελετή Βραβεύτηκε
1999 Η σχολή της σάρκας Προτάθηκε
2001 Saint-Cyr Προτάθηκε
2002 Η δασκάλα του πιάνου Προτάθηκε
2003 8 γυναίκες Προτάθηκε
2006 Γκαμπριέλ Προτάθηκε
2013 Αγάπη (Β΄Γυναικείου ρόλου) Προτάθηκε
2017 Εκείνη (Α' Γυναικείου ρόλου) Βραβεύτηκε

Διεθνή βραβεία

Επεξεργασία
Έτος Θεσμός Βραβείο Ταινία Result
1978 Βραβεία BAFTA Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού Για μια νύχτα αγάπης Βραβεύτηκε [15]
1978 Βραβεία Ιταλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου David di Donatello Καλύτερης ηθοποιού Για μια νύχτα αγάπης Βραβεύτηκε
1989 Βραβεία Ιταλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου David di Donatello Καλύτερης ηθοποιού Μια υπόθεση γυναικών Προτάθηκε
1991 Βραβεία Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Καλύτερης ηθοποιού Malina Βραβεύτηκε
2001 Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερης ηθοποιού Η δασκάλα του πιάνου Βραβεύτηκε
2002 Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Καλύτερης ηθοποιού 8 γυναίκες Βραβεύτηκε
2002 Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες Καλύτερης ηθοποιού Η δασκάλα του πιάνου Προτάθηκε
2002 Αμερικανική Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Καλύτερης ηθοποιού Η δασκάλα του πιάνου Προτάθηκε
2003 Βραβεία Ιταλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου David di Donatello Βραβείο για το σύνολο της καριέρας της
2005 Φεστιβάλ Βενετίας Χρυσός Λέων για το σύνολο της καριέρας της
2008 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας Βραβείο Στανισλάφσκι για το σύνολο της καριέρας της
2012 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μαρακές Βραβείο για το σύνολο της καριέρας της
2014 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου Βραβείο για το σύνολο της καριέρας της
2017 Χρυσές Σφαίρες Καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία Εκείνη Βραβεύτηκε

Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Επεξεργασία

Το 2004, το 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκανε μίνι αφιέρωμα στην Ιζαμπέλ Υπέρ με τίτλο Οι μεταμορφώσεις μίας σταρ. Στο πλαίσιο αυτού του αφιερώματος, προβλήθηκαν οι ταινίες Οι τσακωμένες αδελφές (2004), Η μητέρα μου (2004). [16]

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Η Υπέρ είναι παντρεμένη με τον παραγωγό και σκηνοθέτη Ρονάλ Τσαμά από το 1982. Απέκτησαν μαζί δυο γιους και μια κόρη, την ηθοποιό Λολίτα Τσαμά, η οποία έπαιξε μαζί με την μητέρα της στην ταινία Κοπακαμπάνα.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Ιζαμπέλ Ιπέρ ταινίες και θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχει πάρει μέρος». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  2. Καπράνος, Άκης (7 Σεπτεμβρίου 2023). «Η ήρεμη δύναμη της Ιζαμπέλ Ιπέρ». Η Ναυτεμπορική. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  3. Πατσαβός, Θανάσης (26 Φεβρουαρίου 2017). «Ολοι οι λόγοι για να λατρεύει κανείς την Ιζαμπέλ Ιπέρ σε ένα βίντεο!». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  4. Νικολίτσα, Φωτεινή (16 Μαρτίου 2024). «Ιζαμπέλ Ιπέρ: Οι ρόλοι - σταθμοί της Γαλλίδας σταρ με την αξεπέραστη καριέρα». monopoli.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  5. Αλαμάνη, Ελένη-Μαρία (2020-08-27). Ο ελληνικός κινηματογράφος και η πολιτιστική πολιτική της Ελλάδας. Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, σελ. 46. https://kypseli.ouc.ac.cy/handle/11128/4649. 
  6. Le Journal du dimanche « Isabelle Huppert : Attention, fragile Αρχειοθετήθηκε 2013-08-01 στο Wayback Machine. », ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2012.
  7. Jury 2009 Αρχειοθετήθηκε 2012-01-19 στο Wayback Machine. sur le site du Festival de Cannes, ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2015
  8. "Théâtre – Hedda Gabler" Αρχειοθετήθηκε 2015-01-02 στο Wayback Machine., interview, Arte TV, 29 January 2005
  9. Rooney, David (8 Ιανουαρίου 2014). «Cate Blanchett Returns to New York Stage in 'The Maids'». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2024. 
  10. Κατερίνα Λυμπεροπούλου (10 Ιουνίου 2014). «Ιζαμπέλ Ιπέρ: η σταρ και η γυναίκα». The Toc. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2015. 
  11. «Décret du 31 décembre 2008 portant promotion et nomination». Journal Officiel de la République Française 2009 (1): 15. 1 January 2009. PREX0828237D. http://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnTexteDeJorf?numjo=PREX0828237D. Ανακτήθηκε στις 5 April 2009. 
  12. «Isabelle Huppert». www.goldenglobes.com. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2017. 
  13. «Isabelle Huppert - Oscar nomination». 
  14. «17th Moscow International Film Festival (2001)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2015. 
  15. "Most Promising Newcomer to Leading Film Roles 1977", BAFTA database page.
  16. Κιτροέφ, Μ. (2004). 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 217-219.