Ιμπραχίμ του Γκαζνί
Ο Ιμπραχίμ του Γκαζνί (1033 – π. 1099) ήταν σουλτάνος της αυτοκρατορίας των Γκαζναβιδών από τον Απρίλιο του 1059 μέχρι το τέλος του το 1099 [2] Έχοντας φυλακιστεί στο φρούριο Μπαργκούντ, ήταν ένας από τους πρίγκιπες των Γκαζναβιδών που διέφυγαν από τη σφαγή του σφετεριστή Toγκρούλ το 1052. [3] Όταν ο αδελφός του Φαρούχ-Ζαντ ανέλαβε την εξουσία, ο Ιμπραχίμ στάλθηκε στο φρούριο του Νάυ, [4] στο ίδιο φρούριο όπου αργότερα θα φυλακιζόταν για δέκα χρόνια ο ποιητής Μασούντ Σαντ Σαλμάν. [5]
| Ιμπραχίμ του Γκαζνί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ابراهیم غزنوی (Περσικά) |
| Γέννηση | 1032 ή 1033 Αφγανιστάν |
| Θάνατος | 25 Αυγούστου 1099 Αφγανιστάν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαζναβίδες |
| Θρησκεία | Ισλάμ Σουνιτισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μασούντ Γ΄ του Γκαζνί |
| Γονείς | Μασούντ Α΄ |
| Αδέλφια | Farrukh-Zad of Ghazna |
| Οικογένεια | Γαζναβίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Sultan of the Ghaznavid Empire (1059–1099) |
.jpg)
Μετά το τέλος τού Φαρούκ, ο Iμπραχίμ αναγνωρίστηκε ως ο τελευταίος επιζών άρρην Γκαζναβίδης. Μια στρατιωτική συνοδεία στάλθηκε για να τον φέρει από το Nάυ, και μπήκε στο Γκαζνί στις 6 Απριλίου 1059 [4] Η βασιλεία του Ιμπραχίμ θεωρήθηκε χρυσή εποχή για την αυτοκρατορία των Γκαζναβιδών, λόγω των συνθηκών και των πολιτιστικών ανταλλαγών με την αυτοκρατορία των Σελτζούκων. [6]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Ιμπραήμ γεννήθηκε κατά την εκστρατεία του πατέρα του στο Γκουργκάν και στο Ταμπαριστάν (περί το 1033). [7] Σύμφωνα με πληροφορίες, είχε 40 γιους και 36 κόρες. Μία από αυτές τις κόρες παντρεύτηκε τον προ-προπάππου τού ιστορικού Τζουζτζανί. [8]
Ο γιος του Ιμπραήμ, Μασούντ, νυμφεύτηκε την Γκαουάρ Χατούν, κόρη του Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, ως προϋπόθεση ειρήνης μεταξύ της αυτοκρατορίας των Σελτζούκων και της αυτοκρατορίας των Γκαζναβιδών. [2]
Κάθε χρόνο ο Ιμπραήμ αντέγραφε το Κοράνι με το χέρι και το έστελνε στον χαλίφη στη Μέκκα. [9]
Η βασιλεία του
ΕπεξεργασίαΟ Ιμπραχίμ ανοικοδόμησε πόλεις και οικισμούς, και θέσπισε μια σθεναρή πολιτική για την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης και της οικονομικής ευημερίας στην αυτοκρατορία των Γκαζναβιδών, την οποία είχε ξεκινήσει ο αδελφός του Φαρούχ-Ζαντ. [8] Σε άγνωστη στιγμή, ο Ιμπραχίμ συνέλαβε και τον βεζίρη του Aμπού Σαχλ Χουτζαντί για άγνωστους λόγους. Το 1060, κατόπιν αιτήματος των ευγενών του Γκουρ, ο Ιμπραχίμ εισέβαλε στην περιοχή, και καθαίρεσε τον ηγεμόνα της Aμπάς ιμπν Σιθ. Στη συνέχεια έβαλε τον γιο του τελευταίου Μοχάμεντ ιμπν Αμπάς στον θρόνο των Γκουριδών. [10]
Ο Ιμπραχίμ έστειλε τον γιο του, Μαχμούντ, με στρατό γαζήδων αποτελούμενο από 40.000 ιππείς για να επιδράμουν στη Ντοάμπα στο ανατολικό Παντζάμπ, μεταξύ 1063 και 1070. [11] Μετά τις επιτυχημένες εκστρατείες του Μαχμούντ στην Ινδία, ο Ιμπραχίμ τον διόρισε αρχικά κυβερνήτη της Ινδίας. Κατέλαβε προσωρινά τις πόλεις Άγκρα και Καναούτζ. Επιτέθηκε επίσης και κατέλαβε τη Mάλβα. [12] Ωστόσο, για άγνωστους λόγους, ο Μαχμούντ έπεσε σε δυσμένεια, φυλακίστηκε στο φρούριο Nάυ και ο αδελφός του, Mασούντ, πήρε τη θέση του ως κυβερνήτης της Ινδίας. [13] Αποκομμένη από τη δυτική γη του, συντηρούνταν όλο και περισσότερο από τα πλούτη που συγκεντρώνονταν από επιδρομές στη Βόρεια Ινδία, όπου αντιμετώπισε σκληρή αντίσταση από Ινδούς ηγεμόνες όπως ο Παραμάρα της Mάλβα και ο Γκαχαντβάλα του Kαναούτζ. [14]
Μετά από 14 χρόνια ειρήνης με τους Σελτζούκους, ο Ιμπραχίμ, τον Ιανουάριο του 1073 έστειλε στρατό στο Σακαλκάντ. Ο στρατός του γνώρισε αρχική επιτυχία, αιχμαλωτίζοντας τον θείο τού Σελτζούκου σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, Ουσμάν Τσαγκρί Μπεγκ, ο οποίος στάλθηκε στο Γκαζνί. Ωστόσο ένας στρατός με επικεφαλής τον Σελτζούκο αμίρ Γκουμουστεγκίν Μπιλγκέ Μπεγκ και τον Aμουστεγκίν Γκαρτσάι, έδιωξε τον στρατό των Γκαζναβιδών, που είχε καταστρέψει το Σακαλκάντ. [15] [16] Το 1077/8 ο Ιμπραήμ διόρισε βεζίρη του τον Aμπντ αλ-Χαμίντ Σιραζί. [17]
Το 1079 ο Ιμπραχίμ οδήγησε μια εκστρατεία στην Ινδία, πολιορκώντας ένα φρούριο στο Πακπατάν 120 παρασάνγκ (480 μίλια) από τη Λαχόρη, καταλαμβάνοντάς το στις 13 Αυγούστου 1079. Ο στρατιωτικός διοικητής στη Λαχόρη, Aμπντούλ Ναζάμ Ζαρίρ Σαϋμπανί, πραγματοποίησε επιτυχείς επιδρομές εναντίον των ινδουιστικών πόλεων Μπεναρές, Θανεσάρ και Kαναούτζ. Ένα άλλο βασικό επίτευγμα της βασιλείας του Ιμπραχίμ ήταν η ανάδειξη της Λαχόρης ως μεγάλου πολιτιστικού κέντρου υπό την αντιβασιλεία του εγγονού του Σιρζάντ.
Το τέλος
ΕπεξεργασίαΟ Ιμπραχίμ απεβίωσε στις 25 Αυγούστου 1099 τερματίζοντας μια βασιλεία 40 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα τού μεσαιωνικού Γκαζνί, κοντά στον τάφο του Σαΐχ Ραντί ντ-Ντιν Αλί Λαλά, στο παλάτι του σουλτάνου Μασούντ Γ'. [18] [19]
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Alya Karame. «Qur'ans from the Eastern Islamic World between the 4 th /10 th and 6 th /12 th Centuries» (PDF). The University of Edinburgh (στα Αγγλικά). σελ. 109.
- ↑ 2,0 2,1 Dames 1993, σελ. 157.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 46.
- ↑ 4,0 4,1 Bosworth 1977, σελ. 50.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 66.
- ↑ Ziad 2006, σελ. 294.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 50-51.
- ↑ 8,0 8,1 Bosworth 1977, σελ. 51.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 74.
- ↑ Bosworth 1968, σελ. 157.
- ↑ Wink 1997, σελ. 134.
- ↑ Bakshi, Gajrani & Singh 1997, σελ. 371.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 66-67.
- ↑ Bosworth 2007.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 53.
- ↑ Ibn al-Athir 2002, σελ. 180.
- ↑ Bosworth 2011.
- ↑ Bosworth 1977, σελ. 81.
- ↑ «Qasr-i Mas'ud-i Sivvum». Archnet. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2021.
Πηγές
Επεξεργασία- Bakshi, S.R.· Gajrani, S. (1997). Early Aryans to Swaraj. II. Brill.
- Bosworth, C.E. (1968). «The Iranian World». Στο: Boyle, John Andrew. The Cambridge History of Iran. 5. Cambridge University Press.
- Bosworth, C.E. (1977). The Later Ghaznavids. Columbia University Press.
- Bosworth, C.E. (2007). «Ghaznavids». Encyclopedia Iranica. http://www.iranicaonline.org/articles/ghaznavids.
- Bosworth, C.E. (2011). «ʿAbd-Al-Ḥamid b. Ahmad b. ʿAbd-Al-Ṣamad Širazi». Encyclopaedia Iranica. http://www.iranicaonline.org/articles/abd-al-hamid-samad-shirazi.
- Dames, M. Longworth (1993). Houtsma, M. Th., επιμ. E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913-1936. Brill.
- Ibn al-Athir (2002). The Annal of the Saljuq Turks. Routledge.
- Wink, André (1997). Al-Hind the Making of the Indo-Islamic World: The Slave Kings and the Islamic Conquests 11th-13th centuries. II. Brill.
- Ziad, Homayra (2006). «Ghaznavids». Στο: Meri, Josef W. Medieval Islamic Civilization. I. Taylor & Francis.