Ινδουστάν

ιστορική ονομασία της ινδικής υποηπείρου

Το Ινδουστάν (Χίντι: हिन्दुस्तान, Hindustān, Ουρντού: ہندوستان, Hindustān), που σημαίνει κυριολεκτικά "Γη του Ινδού", υπήρξε για αιώνες το διάσημο όνομα της ινδικής υποηπείρου.

Χάρτης του Ινδουστάν (Ινδίας), 1831

Ετυμολογία Επεξεργασία

Η λέξη Ινδουστάν προέρχεται από την παλαιά περσική λέξη "Χίντου", που με τη σειρά της προέρχεται από τη λέξη "Σίντου", τη σανσκριτική αντίστοιχη για τον Ινδό ποταμό. Στα Παλαιά Περσικά, οι άνθρωποι που ζούσαν πέρα από τον Ινδό ποταμό αναφέροντο ως Χίντους. Αυτό, συνδυαζόμενο με το αβεστανικό πρόσφυμα -σταν (συγγενές με το σανσκριτικό "-σταν", και τα δύο σημαίνουν "μέρος", "τόπος"), σχηματίζουν τη λέξη Ινδουστάν (Hindustan), που αναφέρεται στη γη στην άλλη πλευρά του Ινδού (την απέναντι πλευρά από την περσική πλευρά του ποταμού). Ο όρος εισήχθη σε ευρεία χρήση τον καιρό της μογγολικής κυριαρχίας στην Ινδία, αναφερόμενος στην επικράτειά τους με κέντρο το Δελχί, ως Χιντουστάν. Ένας παρόμοιος όρος, Ινδοστάν, ήταν σε χρήση κατά τη διάρκεια του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα για να δηλώσει τις χώρες της Νότιας Ασίας. Σήμερα η λέξη Ινδοστάν θεωρείται ως αρχαϊσμός.

Γεωγραφία Επεξεργασία

Ιστορικώς, ο όρος Ινδουστάν αναφέρεται στην πεδιάδα του Γάγγη της βόρειας Ινδίας, ανάμεσα στα Ιμαλάια και την οροσειρά Βίντγια. Περαιτέρω, μπορεί να αναφέρεται σε πολυάριθμα μέρη που ανήκουν σε τρεις γεωγραφικές περιοχές: τη σημερινή Δημοκρατία της Ινδίας, την ινδική υποήπειρο κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών περιόδων, και την περιοχή στη βόρεια Ινδία, ανατολικά και νότια του ποταμού Γιαμούνα, ανάμεσα στην οροσειρά Βίντγια και την οροσειρά των Ιμαλαΐων, όπου μιλιούνται οι ινδουιστικές γλώσσες.

Στα σύγχρονα Περσικά, Ουρντού και Χίντι, το Ινδουστάν και η συντομευμένη μορφή του, Χιντ, συνήθως αναφέρονται στη σύγχρονη Δημοκρατία της Ινδίας. Η συντομευμένη μορφή Χιντ εμφανίζεται στον κοινό εθνικιστικό χαιρετισμό της Ινδίας, Τζάι Χιντ. Σήμερα, είναι γνωστός ως χαιρετισμός και πολεμική κραυγή των Ινδικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συχνά επίσης χρησιμοποιείται για να σημάνει το τέλος σε μείζονος σημασίας ομιλίες-λόγους.