Βικιπαίδεια

Ιουδήθ της Φλάνδρας (απεβ. 1095)

Η Ιουδήθ', αγγλ. Judith of Flanders (1030-35 - 5 Μαρτίου 1095) [7] από τον Οίκο της Φλάνδρας ήταν κόρη του κόμη της Φλάνδρας και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα της Νορθούμπρια και μετά δούκισσα της Βαυαρίας.

Ιουδήθ της Φλάνδρας (απεβ. 1095)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Judith (Παλαιά Αγγλικά)
Γέννηση1033[1]
Μπρυζ
Θάνατος5  Μαρτίου 1094[2][3]
Βαινγκάρτεν
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤόστικ Γκόντουινσον (από 1051)[4][5]
Γουέλφος Α΄ της Βαυαρίας (από 1071)[5]
ΤέκναΓουέλφος Β΄ της Βαυαρίας[6]
Ερρίκος Θ΄ της Βαυαρίας
Adelheid of Bavaria[6]
Skuli Tostisson Kongsfostre[6]
Ketel (?)[6]
ΓονείςΒαλδουίνος Δ΄ της Φλάνδρας[4] και Ελεονώρα της Νορμανδίας[4]
ΑδέλφιαΒαλδουίνος Ε΄ της Φλάνδρας
ΟικογένειαΟίκος της Φλάνδρας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ήταν ιδιοκτήτρια πολλών βιβλίων και εικονογραφημένων χειρογράφων, τα οποία κληροδότησε στο αβαείο Βάινγκαρτεν (δύο από τα οποία βρίσκονται τώρα στη βιβλιοθήκη Πίερποντ Μόργαν). [8]

Βιογραφία Επεξεργασία

Η Ιουδήθ γεννήθηκε μεταξύ 1030 και 1035 στη Μπρυζ, το μόνο παιδί του Βαλδουίνου Δ΄ κόμη της Φλάνδρας από της δεύτερης συζύγου του Ελεονώρας, κόρη του Ριχάρδου Β΄ δούκα της Νορμανδίας. [9] Ο Ιουδήθ είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Βαλδουίνο Ε΄ κόμη της Φλάνδρας (γιο από τον πρώτο γάμο του πατέρα τους), ο οποίος διαδέχθηκε τον Βαλδουίνο Δ΄ μετά το τέλος εκείνου, που συνέβη όταν η Ιουδήθ ήταν περίπου δύο ετών. (Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι ο πατέρας της Ιουδήθ ήταν ο Βαλδουίνος Ε΄, και όχι ο Βαλδουίνος Δ΄ [10]). Η ανιψιά της Ματθίλδη τής Φλάνδρας παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Α΄, τον πρώτο Νορμανδό βασιλιά της Αγγλίας, γνωστό στην ιστορία ως Κατακτητή. Ο Γουλιέλμος Α΄ ήταν εξάδελφος της Ιουδήθ, ως γιος του εκ μητρός θείου της Ροβέρτου Α΄ δούκα της Νορμανδίας.

Πρώτος γάμος Επεξεργασία

Κάποια στιγμή πριν από το Σεπτέμβριο του 1051, παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγό της, τον Τόστικ Γκόντουινσον, αδελφό του Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας. Τον Σεπτέμβριο του 1051 η Ιουδήθ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αγγλία για την Μπρυζ, μαζί με τον σύζυγό της και τους συγγενείς του, αφού ο Τόστικ εντάχθηκε στην ένοπλη εξέγερση τού πατέρα του Γκόντουιν εναντίον του βασιλιά Εδουάρδου του Ομολογητή. Ωστόσο επέστρεψαν στο σπίτι τους τον επόμενο χρόνο.

Ο Τόστικ έγινε δούκας της Νορθούμπρια το 1055, έτσι η Ιουδήθ έγινε κόμισσα της Νορθούμπρια από εκείνη την ημερομηνία και μετά. Ο διακεκριμένος γάμος του με την Ιουδήθ είχε βοηθήσει τον Τόστικ να εξασφαλίσει την κομητεία. [11]

Μαζί είχαν παιδιά, των οποίων τα ονόματα και ο αριθμός δεν καταγράφονται. Περιγράφονται στο Vita Ædwardi Regis ως «νήπια» τη στιγμή του τέλους του πατέρα τους. Ο Τόστικ είχε τουλάχιστον τρεις νόθους γιους από άγνωστες ερωμένες.

Η Ιουδήθ περιγράφεται ως «ευσεβής και εξεταστική γυναίκα». Η ευσέβειά της εκφράστηκε στα πολλά δώρα και χορηγίες που έκανε στην εκκλησία του Αγίου Κάθμπερτ στο Ντάραμ, τα οποία περιελάμβαναν ιδιοκτησίες κτημάτων και έναν διακεκοσμημένο σταυρό. Ο τελευταίος φέρεται να ήταν δώρο για να κατευνάσει τον άγιο, όταν η Ιουδήθ αμφισβήτησε την απόφαση του Αγίου Κάθμπερτ, που απαγόρευε στις γυναίκες να μπουν στον καθεδρικό ναό που στεγάζει τα λείψανά του. Ο Ιουδήθ, εξοργισμένη που δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να μπουν μέσα στην εκκλησία, αν και επιθυμούν να προσευχηθούν στον τάφο του, είχε αποφασίσει να θέσει σε δοκιμασία την απαγόρευση του Κάθμπερτ, διατάσσοντας την υπηρέτριά της να πάει μέσα, για να δει ποιες συνέπειες θα είχε η ρήξη του ιερού διατάγματος. Η Ιουδήθ είχε προγραμματίσει να πάει η ίδια, έπειτα από την ασφαλή επιστροφή της υπηρέτριας. Όταν η γυναίκα επρόκειτο να μπει στο προαύλιο της εκκλησίας, χτυπήθηκε από μία ξαφνική, βίαιη ριπή ανέμου, που την άφησε αδύναμη και τελικά τη σκότωσε. Η Ιουδήθ, ως αποτέλεσμα δεισιδαιμονικού φόβου, αφιέρωσε τον σταυρό ειδικά για το ιερό του Αγ. Κάθμπερτ. [12] Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της συνέλεξε και παρήγγειλε πολλά βιβλία και εικονογραφημένα χειρόγραφα, μερικά από τα οποία σώζονται, [13] όπως τα Ευαγγέλια της κόμισσας Ιουδήθ, τα οποία σήμερα στεγάζονται στη βιβλιοθήκη Πίερποντ Μόργκαν στη Νέα Υόρκη. Αυτά γράφτηκαν και εικονογραφήθηκαν από Άγγλους γραφείς και καλλιτέχνες, για να μείνει αιώνια η γενναιοδωρία της Ιουδήθ στην Εκκλησία.

Τον Οκτώβριο του 1065 η Νορθούμπρια εξεγέρθηκε ενάντια στην εξουσία του Τόστικ. Όταν ο αδελφός του Χάρολντ έπεισε τον βασιλιά Εδουάρδο να αποδεχθεί τα αιτήματα των εξεγερμένων, υπήρξε μία έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αδελφών, με τον Τόστικ να κατηγορεί τον Χάρολντ για υποκίνηση της εξέγερσης. Τον Νοέμβριο, ο Τόστικ κηρύχθηκε παράνομος από τον βασιλιά Εδουάρδο και η Ιουδήθ, μαζί με την Τόστικ και τα παιδιά της, αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο στον ετεροθαλή αδελφό της στη Φλάνδρα τον επόμενο μήνα. Εκεί ο κόμης Βαλδουίνος Ε΄ διόρισε τον Tόστιγκ ως καστελάνο του Σαιντ-Ομέρ. Τον Μάιο του 1066, μετά τη διαδοχή του Χάρολντ στον αγγλικό θρόνο τον Ιανουάριο, ο Τόστινγκ επέστρεψε στην Αγγλία με έναν στόλο, που παρέσχε ο Βαλδουίνος Ε΄, για να εκδικηθεί τον αδελφό του. Δημιούργησε συμμαχία με τον βασιλιά Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας, αλλά και οι δύο σκοτώθηκαν στις 25 Σεπτεμβρίου 1066 στη Μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ από τις δυνάμεις του βασιλιά Χάρολντ.

Μετά από το τέλος του συζύγου της στο Στάμφορντ Μπριτζ, η Ιουδήθ μετακόμισε στη Δανία. Υποθέτουμε ότι έφερε μαζί της τα «νήπια» παιδιά στη Δανία. Δεν γνωρίζουμε κάτι για την ακόλουθη ζωή τους. Ένα ζευγάρι Νορβηγικών βασιλικών σάγκας, οι Φαγκρσκίνα και Μορκινσκίνα, ταυτίζουν τον Σκούλι Κόνουνγκφοστρι, πρόγονο του βασιλιά Ίνγκε Β΄ της Νορβηγίας, ως γιο του Τόστικ, αλλά η Χέιμσκρίνγκλα του δίνει διαφορετική καταγωγή. Ούτε ονομάζει την Ιουδήθ ως μητέρα του. Λιγότερο από έναν μήνα μετά το τέλος του Τόστικ, ο Χάρολντ σκοτώθηκε στη Μάχη του Χέιστινγκς από τον Νορμανδικό στρατό με επικεφαλής τον εξάδελφό της Γουλιέλμο τον Κατακτητή, ο οποίος στη συνέχεια έγινε βασιλιάς της Αγγλίας.

Δεύτερος γάμος Επεξεργασία

 
Βάινγκαρτενερ Χάιλιχ-Μπλουτ-Τάφελ, 1489, Λάντεσμουζεουμ Βυρτεμβέργης, Στουτγκάρδη. 21: Η Ιουδήθ της Φλάνδρας παντρεύεται τον Γουέλφο Ε΄ του Άλτντορφ.

Το 1071, όταν ήταν 38 ετών, παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον Γουέλφο Α΄ δούκα της Βαυαρίας, [14] ο οποίος είχε διαζευχθεί την πρώτη του σύζυγο Εθελίνδη του Νόρντχαϊμ το 1070. [15] Μετά τον γάμο της η Ιουδήθ έγινε δούκισσα της Βαυαρίας. Ωστόσο το 1077 ο σύζυγός της στερήθηκε τον τίτλο του και δεν τον ανέκτησε μέχρι το 1096, ένα χρόνο μετά το τέλος της.

Έφτιαξαν το κύριο σπίτι τους στο κάστρο του Ράβενσμπουργκ.

Το τέλος Επεξεργασία

Στις 12 Μαρτίου 1094 η Ιουδήθ και ο σύζυγός της έκαναν δωρεές στο μοναστήρι της οικογένειας, στο αβαείο Βάινγκαρτεν, όπου τάφηκε μετά το τέλος της στις 5 Μαρτίου 1095. [7] Το μοναστήρι είχε κτιστεί από τον δούκα Γουέλφο στο Μάρτινσμπεργκ του Βάινγκαρτεν και είχε τεθεί υπό την προστασία της Ιουδήθ. Αυτή είχε επίσης κληροδοτήσει την υπέροχη βιβλιοθήκη της και το ιερό κειμήλιο του αίματος του Χριστού στο αβαείο. [16] Ο σύζυγός της δούκας Γουέλφος απεβίωσε το 1101 στην Πάφο της Κύπρου, ενώ επέστρεφε στο σπίτι από την Α΄ Σταυροφορία.

Οικογένεια Επεξεργασία

Παντρεύτηκε πρώτα (ως το 1051) τον Τόστικ Γκόντουινσον κόμη της Νορθούμπρια και είχε τέκνα. Αυτός απεβίωσε το 1066.

Το 1071 η Ιουδήθ έκανε δεύτερο γάμο με τον Γουέλφο Α΄ των Γουέλφων δούκα της Βαυαρίας και είχε τέκνα:

  • Γουέλφος Β΄ 1072-1120, δούκας τη Βαυαρίας[14].
  • Ερρίκος Θ΄ 1074-1126, [14] δούκας της Βαυαρίας.
  • Ο Κούνιτσα απεβ. 1120, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Ρόχο, κόμη του Ντήζεν.

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Luscombe, επιμ. (2006). The New Cambridge Medieval History. Cambridge University Press. 
  • B. Schneidmüller: Die Welfen. Herrschaft und Erinnerung (819–1252). (Στουτγκάρδη, 2000), σελ. 119–123
  • IS Robinson, Henry IV της Γερμανίας, 1056-1106 (Cambridge, 2003).
  • M. Dockray-Miller, The Books and the Life of Judith of Flanders (Farnham, 2015).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 www.geni.com/profile/index/4927821238910067084.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 137787235. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00020476.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Kindred Britain»
  5. ↑ 5,0 5,1 p10668.htm#i106673. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. ↑ 7,0 7,1 van Houts, Elisabeth (2004). «Judith of Flanders, duchess of Bavaria (1030x35–1095)». Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/54458. http://www.oxforddnb.com/view/article/54458. Ανακτήθηκε στις 25 October 2016.  (subscription or UK public library membership required)
  8. ↑ Gospels of Judith of Flanders, MS. M. 708, Pierpont Morgan Library and Gospels of Judith of Flanders, MS. M. 709, Pierpont Morgan Library. For discussion: Dockray-Miller, The Books and the Life of Judith of Flanders.
  9. ↑ Schneidmüller, Die Welfen, pp. 134-135
  10. ↑ e.g. Robinson, Henry IV, p. 70
  11. ↑ Frank Barlow, Edward the Confessor, p.195, Google Books, retrieved 5 March 2010
  12. ↑ William M. Aird, The Boundaries of Medieval Misogyny: Gendered Urban Space in Medieval Durham, Cardiff University, pp.49-50, retrieved 4 March 2010
  13. ↑ Francis Newton, The Scriptorium and Library at Monte Cassino, 1058-1105, p.234, retrieved on 4 March 2010
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Luscombe & Riley-Smith 2006, σελ. 755.
  15. ↑ Schneidmüller, Die Welfen, p. 134;Creber, Alison (2019-04-22). «Breaking Up Is Hard To Do: Dissolving Royal and Noble Marriages in Eleventh-Century Germany» (στα αγγλικά). German History 37 (2): 149–171. doi:10.1093/gerhis/ghy108. ISSN 0266-3554. .
  16. ↑ Michael Heinlen, An Early Image of a Mass of St Gregory and Devotion to the Holy Blood at Weingarten Abbey, University of North Texas, retrieved 5 March 2010
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιουδήθ_της_Φλάνδρας_(απεβ._1095)&oldid=9941619"