Η Ιουλιανή Ανικία (Anicia Juliana, 463 - 528) ήταν Ρωμαία αυτοκρατορική πριγκίπισσα, κόρη του αυτοκράτορα της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Ολύβριου, της γενιάς των Ανικίων. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Η μητέρα της ήταν η Πλακιδία, η νεότερη κόρη του αυτοκράτορα Ουαλεντινιανού Γ΄ και της Λικινίας Ευδοξίας.

Ιουλιανή Ανικία
Marble Portrait Bust of a Woman with a Scroll MET 66.25.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Anicia Iuliana (Λατινικά)
Γέννηση462 ή 463
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος527 ή 528
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαικήνας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑρεόβινδος Δαγαλάιφος Αρεόβινδος
ΤέκναΟλύμβριος (ύπατος)
ΓονείςΟλύβριος και Πλακιδία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Παντρεύτηκε τον Αρεόβινδο (Flavius Areobindus Dagalaiphus Areobindus) και απέκτησαν πολλά παιδιά, ένα από τα οποία, ο Ολύβρος, έγινε πρόξενος το 491. Με τον σύζυγό της πέρασε τη ζωή της κατά την προ-Ιουστινιανού εποχή, στην Κωνσταντινούπολη, ενώ θεωρούνταν η πιο αριστοκρατική και η πλουσιότερη κάτοικος».[1]

Με σπουδαία γενεαλογία, η Ιουλιανή έμεινε στην ιστορία ως μια από της πρώτες γυναίκες προστάτιδες της τέχνης στην ιστορία.

Το πορτρέτο της πατρικίας Ανικίας Ιουλιανής. Cod. med. gr. 1. Folio 6 verso.

Οι προ-ρωμαϊκές πολιτικές της απόψεις, όπως τις ενστερνίστηκε σε επιστολή της προς τον πάπα Ορμίσδα (σώζεται στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Εσκοριάλ) αποκαλύπτονται στο χρονικό του Κόμη Μαρκελλίνου, ο οποίος έχει συνδεθεί με τους λογοτεχνικούς κύκλους της. Είναι αβέβαιο αν η Ιουλιανή είχε πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά είναι γνωστό ότι ο σύζυγός της αρνήθηκε να πάρει το στέμμα της Αυτοκρατοριας κατά τη διάρκεια των ταραχών του 512. Αν και η Ιουλιανή αντιτάχθηκε σθεναρά στις τάσεις του μονοφυσίτη Αυτοκράτορα Αναστασίου, επέτρεψε στον γιο της Ολύβρο να νυμφευτεί την ανιψιά του Αυτοκράτορα.[2]

Καλλιτεχνική επίδρασηΕπεξεργασία

Το όνομα της Ιουλιανής είναι συνδεδεμένο με ένα έργο του Διοσκουρίδη, το Vienna Dioscurides, επίσης γνωστό ως Juliana Anicia Codex, που είναι ένα από τα αρχαιότερα και πιο πλούσια εικονογραφημένα χειρόγραφα που διασώθηκαν. Η πρόσοψη του χειρογράφου διαθέτει το πορτραίτο της, το πρώτο πορτραίτο χορηγών στην ιστορία των χειρογράφων και πλαισιώνεται από την προσωποποίηση της μεγαλοψυχίας και της σύνεσης, με μια αλληγορία την "Ευγνωμοσύνη των Τεχνών". Η επιγραφή διακηρύσσει την Ιουλιανή ως μια μεγάλη προστάτιδα της τέχνης.

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. Maas, Michael. The Cambridge Companion to the Age of Justinian. Cambridge University Press, 2005. Page 439.
  2. G.W. Bowersock, Oleg Grabar, Late Antiquity: A Guide to the Postclassical World (Harvard University Press, 1999), pp. 300-301