Ο Ιπολίτ-Πωλ Ντελαρός (Hippolyte-Paul Delaroche, Παρίσι, 17 Ιουλίου 17974 Νοεμβρίου 1856) ήταν Γάλλος ζωγράφος, ένας από τους πιο σημαντικούς ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της Γαλλίας των μέσων του 19ου αιώνα. Το 1832 εκλέχθηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Επισκέφθηκε την Ιταλία το 1838 και το 1843, όταν ο πεθερός του Οράς Βερνέ (Horace Vernet) ήταν διευθυντής της Γαλλικής Ακαδημίας στη Ρώμη.

Ιπολύτ - Πωλ Ντελαρός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Paul Delaroche (Γαλλικά)
Γέννηση17  Ιουλίου 1797[1][2][3]
Παρίσι[4]
Θάνατος4  Νοεμβρίου 1856[5][6][7]
Παρίσι[4]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[9]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[10]
φωτογράφος
εικονογράφος[10]
γλύπτης[10]
σκιτσογράφος[11]
ΕργοδότηςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Αξιοσημείωτο έργοΗ Εκτέλεση της Λαίδης Τζέην Γκρέυ (Ντελαρός)
Bonaparte Crossing the Alps
Charles I Insulted by Cromwell's Soldiers
The Assassination of the Duke of Guise
Περίοδος ακμής1812[12] - 1856[12]
Οικογένεια
ΣύζυγοςLouise Vernet
ΑδέλφιαJules Delaroche
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1834)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντελαρός πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό του Παρισιού με τη μεγάλη σύνθεσή του «Η σωτηρία του Ιωνά» (1822), που ήταν η ευκαιρία να γνωριστεί με τον Τεοντόρ Ζερικώ και τον Ευγένιο Ντελακρουά, με τους οποίους συνδέθηκε με μεγάλη φιλία. Η καλλιτεχνική πορεία του Ντελαρός κυμαινόταν μεταξύ κλασικισμού και ρομαντισμού. Οι πίνακες του είναι κυρίως ρομαντικές και ιστορικές συνθέσεις, εμπνευσμένες από τον Σαίξπηρ, τον Ουώλτερ Σκοτ κ. ά.

Οι ιστορικοί πίνακες του Ντελαρός είχαν τεράστια απήχηση στο κοινό της εποχής του. Έγινε δημοφιλής με μεγάλες ιστορικές συνθέσεις και ιστορικά πρόσωπα, όπως «Ο Ναπολέων στο Φονταινεμπλώ», «Ο Ναπολέων στην Αγία Ελένη», «Η ανάκριση της Ζαν ντ’ Αρκ» (1824, μουσείο καλών τεχνών, Ρουέν), «Η Εκτέλεση της Λαίδης Τζέην Γκρέυ» (1833, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου), «Ο Κρόμγουελ και η σορός του Καρόλου Α΄» (μουσείο καλών τεχνών, Νιμ), «Η Μαρία Αντουανέτα αποχωρώντας από τη Επαναστατικό Δικαστήριο μετά την καταδίκη της», «Ο Στράφορντ οδηγούμενος στην εκτέλεση», «Η δολοφονία του δούκα Γκιζ στο Μπλουά»), «Ο Μέγας Πέτρος» (1838 ), «Ο Ναπολέων διασχίζοντας τις Άλπεις» (1848) κ. ά.

Ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς δημιουργίες του Ντελαρός περιλαμβάνονται «Τα παιδιά του Εδουάρδου στον Πύργο» (1830, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι), όπου απεικονίζει τη φυλάκιση των γιων του βασιλιά Εδουάρδου Δ΄ στον πύργο του Λονδίνου, καθώς και «Ο θάνατος της Ελισάβετ Α΄, βασίλισσας της Αγγλίας» (1827, μουσείο του Λούβρου).

Πωλ Ντελαρός: Το ημικύκλιο των καλών τεχνών, Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών, Παρίσι

Το Ημικύκλιο των Καλών Τεχνών

Επεξεργασία

Το 1837, ο Ντελαρός έλαβε την παραγγελία για μια μεγάλη σύνθεση, μήκους 27 μέτρων, στο ημικύκλιο του αμφιθεάτρου απονομής διπλωμάτων της εθνικής σχολής καλών τεχνών του Παρισιού. Το «Ημικύκλιο των Καλών Τεχνών» (L’ Hémicycle des Beaux – Arts) είναι μια ζωγραφική σύνθεση, που απεικονίζει εβδομήντα πέντε μεγάλους καλλιτέχνες όλων των εποχών σε διαλογική συζήτηση, συγκεντρωμένους σε ομάδες γύρω το κεντρικό με μαρμάρινα σκαλάκια βάθρο, στο επάνω μέρος του οποίου υπάρχουν τρεις θρόνοι με καθισμένους και φορώντας αρχαιοπρεπή λευκά ιμάτια τρεις μεγάλους καλλιτέχνες της αρχαιότητας: τον γλύπτη Φειδία, τον αρχιτέκτονα Ικτίνο και τον ζωγράφο Απελλή, οι οποίοι συμβολίζουν την ενότητα των τεχνών.

Το γυναικείο στοιχείο σε αυτή τη μεγάλη σύνθεση εκπροσωπείται από τις Μούσες, προστάτιδες των τεχνών, ακουμπισμένες, κάποιες μισόγυμνες, στο στηθαίο της μαρμάρινης σκάλας. Η όλη σύνθεση έχει εκτελεστεί σε ελαιογραφία και ολοκληρώθηκε από τον Ντελαρός το 1841. Καταστράφηκε όμως σε μεγάλο μέρος της από πυρκαγιά το 1855. Ο Ντελαρός ξεκίνησε αμέσως την αποκατάστασή της, πλην όμως πέθανε, πριν ολοκληρωθεί, στις 4 Νοεμβρίου 1856 και το έργο περατώθηκε τελικά από το Γάλλο ζωγράφο Ζοζέφ–Νικολά Ρομπέρ – Φλερύ (Joseph–Nicolas Robert – Fleury, 1797 – 1890).

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12650989k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Paul Delaroche». (Ολλανδικά) RKDartists. 21615.
  3. 3,0 3,1 «Hippolyte Paul Delaroche». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//703/34.
  4. 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. (Ολλανδικά) RKDartists. 21615. Ανακτήθηκε στις 26  Αυγούστου 2017.
  6. (Αγγλικά) SNAC. w6902qp1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. (Αγγλικά) Discogs. 2682333. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. 8,0 8,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2024.
  9. Art Gallery of South Australia. 3556. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2020.
  10. 10,0 10,1 10,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58778. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/71311/reclining-figure-preliminary-study-for-the-painting-the-assassination-of-the-duke-de-guise-musee-conde-cantilly-france. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  12. 12,0 12,1 12,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 21615. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2022.

Βλέπε επίσης

Επεξεργασία
  • Χέρμπερντ Ρηντ: «Λεξικό Εικαστικών Τεχνών», λήμμα «Ντελαρός, Πωλ», σελ. 233, Εκδόσεις ΥΠΟΔΟΜΗ Ε.Π.Ε., Αθήνα, 1986.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Ντελαρός, Ιπολύτ-Πωλ»», τόμος 46, σελ. 47, Εκδόσεις Πάπυρος, 1996.