Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο ομώνυμο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτερυγίων. Απαντάται στα παράλια ύδατα, κυρίως στις βόρειες θάλασσες και στη Μεσόγειο.

Ιππόκαμπος
Ιππόκαμπος
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Ακτινοπτερύγια (Actinopterygii)
Τάξη: Συγναθόμορφα (Syngnathiformes)
Οικογένεια: Συγναθίδες (Syngnathidae)
Υποοικογένεια: Ιπποκαμπίναι (Hippocampinae)
Είδη

Σαράντα τεσσάρων, δείτε κατάλογος των ειδών

Ο ιππόκαμπος, το «αλογάκι της θάλασσας»

Χαρακτηριστικά

Επεξεργασία

Κυριότερα γνωρίσματά του είναι η όρθια στάση του. Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες. Ως κακός κολυμβητής χρησιμοποιεί πολύ συχνά την συλληπτήρια ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια.

Συνηθέστερος χρωματισμός του Ιππόκαμπου είναι φαιοπράσινος στη ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στη κοιλιά που αισθητά προεξέχει. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ιππόκαμπου είναι η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, δηλαδή τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται. Μετά δε την εκκόλαψη ο ασκός σχίζεται και εξέρχονται οι μικροί ιππόκαμποι.

Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.

Κυριότερα είδη ιππόκαμπου είναι δύο: ο Ιππόκαμπος ο ιππόκαμπος (Hippocampus hippocampus) συνών. Ιππόκαμπος ο βραχύραμφος (Hippocampus brevirostrus) ή βραχύρρυγχος ιππόκαμπος, και ο Ιππόκαμπος ο σταγονώδης[1][2] (Hippocampus guttulatus) ή στικτός ιππόκαμπος" (Hippocampus guttulatus), που είναι μικρότερος του πρώτου, φθάνει σε μήκος τα

6 εκατ..

Οι ψαράδες χρησιμοποιούν τον ιππόκαμπο ως δόλωμα. Δεν υφίσταται ιδιαίτερη απαγόρευση αλιείας του.

Ενυδρείο

Επεξεργασία

Ο ιππόκαμπος δεν θεωρείται εύκολο ψάρι για ενυδρείο, πλην όμως οι ποικιλίες Kuba, Hudsanius και Guttulatus μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν σε πολύ καλά οργανωμένο ενυδρείο. Αυτό σημαίνει ότι ο πυθμένας του θα πρέπει να παρουσιάζει βραχώδη κατασκευή με διάφορα κλαδιά – φύκια (οριζόντια ή κάθετα) για να μπορούν σ΄αυτά να στηρίζονται. Η θερμοκρασία του νερού θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ των 23 και 28 βαθμών Κελσίου ενώ η οξύτητά του να είναι περίπου pH 8.

Οι ιππόκαμποι του ενυδρείου τρέφονται συχνότερα από άλλα ψάρια με φρέσκια τροφή. Μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά μόνο με άλλα ήρεμα ψάρια (ενυδρείου).

Λαογραφία

Επεξεργασία

Λόγω της σχεδόν όρθιας στάσης του και της ανατομίας της κεφαλής του που προσομοιάζει με εκείνη του αλόγου σε πολλές γλώσσες η κοινή του ονομασία είναι αλογάκι ή άλογο της θάλασσας.

Σε κάποιες περιοχές της θεσσαλίας ονομάζονται ως ποντίκια της θάλασσας.
Λόγω της ιδιαιτερότητάς της ωοτοκίας του το όνομά του επιλέγεται συχνά σε ονομασίες κέντρων διασκέδασης, μπαρ κ.λπ.

  1. «guttatus = σταγονώδης» (PDF). Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης, Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2012. 
  2. My etymology: guttulatus