Ισαβέλλα των Μεδίκων
Η Ισαβέλλα, ιταλ. Isabella Romola de'Medici (31 Αυγούστου 1542 - 16 Ιουλίου 1576) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν κόρη του μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Μπρατσιάνο.
| Ισαβέλλα των Μεδίκων | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isabella de Medici (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 31 Αυγούστου 1542[1] Φλωρεντία |
| Θάνατος | 16 Ιουλίου 1576 Cerreto Guidi |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | New Sacristy |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Πάολο Τζιορντάνο Α΄ Ορσίνι |
| Τέκνα | Virginio Orsini, Duke of Bracciano |
| Γονείς | Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων και Ελεονώρα του Τολέδο |
| Αδέλφια | Λουκρητία των Μεδίκων, δούκισσα της Φερράρα Μπία των Μεδίκων Βιργινία των Μεδίκων Μαρία των Μεδίκων Γκαρτσία των Μεδίκων Πέτρος των Μεδίκων Δον Τζοβάνι των Μεδίκων Τζοβάνι των Μεδίκων Φερδινάνδος Α΄ των Μεδίκων Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων Πέντρικο των Μεδίκων |
| Οικογένεια | Οίκος των Μεδίκων |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ήταν η δεύτερη κόρη του Κόζιμο Α΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της Ελεονώρας δε Τολέδο, κόρης του Πέδρο Άλβαρεθ μαρκησίου της Βιγιαφράνκα. Η Ισαβέλλα γεννήθηκε στη Φλωρεντία όπου, με τους αδελφούς και τις αδελφές της, έζησε πρώτα στο Palazzo Vecchio και αργότερα στο Palazzo Pitti, περνώντας μεγάλο μέρος του χρόνου της στο προγονικό εξοχικό σπίτι του πατέρα, Villa di Castello.[3] Τα παιδιά εκπαιδεύτηκαν στο σπίτι από καθηγητές σε μια σειρά μαθημάτων όπως κλασικά, γλώσσες και τέχνες. Από νεαρή ηλικία, η Ισαβέλλα έδειξε μεγάλη αγάπη για τη μουσική, την οποία κατά την ενηλικίωσή της χρησιμοποίησε ως μέσο για την αυτο-έκφραση, σύμφωνα με τη βιογράφο Caroline Murphy.[4] Μια μεγάλη καλλονή, είχε έναν ζωντανό, πνευματικό και παρορμητικό χαρακτήρα που σχολιάστηκε από τους αυλικούς.[5]
Το 1553, σε ηλικία 11 ετών, η Ισαβέλλα αρραβωνιάστηκε τον 12χρονο Πάολο Τζορντάνο Ορσίνι και παντρεύτηκαν το 1558, στο Villa di Castello. Φοβούμενος τις σπάταλες συνήθειες του γαμπρού του, ο Κόζιμο αποφάσισε να κρατήσει την κόρη του και την προίκα της στη Φλωρεντία, δίνοντάς της μεγαλύτερη ελευθερία και έλεγχο στις δικές της υποθέσεις από ό, τι ήταν συνηθισμένο για τις γυναίκες της Φλωρεντίας της εποχής.[6]
Μετά το θάνατο της μητέρας της, ενήργησε για πρώτη φορά ως η πρώτη κυρία της Φλωρεντίας, επιδεικνύοντας την ικανότητα των Μεδίκων. Υπέφερε από πολλές αποβολές και παρέμεινε άτεκνη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '20. Η κόρη της Φραγκίσκη Ελεονώρα (γνωστή ως Νόρα), γεννήθηκε το 1571[7] και τελικά παντρεύτηκε τον ξάδελφό της Αλεσσάντρο Φόρυσα. Ο γιος της Βιρτζίνιο Ορσίνι γεννήθηκε το 1572 και τελικά κληρονόμησε το δουκάτο του πατέρα του. Η ελεύθερη προσωπικότητα της Ισαβέλλας δημιούργησε φήμες σχετικά με τη φύση της σχέσης της με τον Τρωίλο Ορσίνι, τον ξάδελφο του Πάολο, ο οποίος είχε την ευθύνη να τη φροντίζει ενώ ο σύζυγός της είχε στρατιωτικά καθήκοντα.
ΘάνατοςΕπεξεργασία
Στις 16 Ιουλίου 1576, η Ισαβέλλα πέθανε απροσδόκητα στη βίλα των Μεδίκων στο Cerreto Guidi κατά τη διάρκεια κυνηγετικών διακοπών. Σύμφωνα με τον αδερφό της, αυτό συνέβη «ενώ έπλυνε τα μαλλιά της το πρωί ... Βρέθηκε από τον Κύριο Πάολο Τζορντάνο στα γόνατά της, έχοντας πέσει νεκρή».[8] Ωστόσο, η επίσημη εκδοχή των γεγονότων γενικά δεν ήταν πιστευτή, και ο πρέσβης της Φεράρας, Έρκολε Κορτίλ, έλαβε πληροφορίες ότι η Ισαβέλλα «στραγγαλίστηκε το μεσημέρι» από τον σύζυγό της παρουσία πολλών υπηρετών.[9] Η Ισαβέλλα ήταν ο δεύτερος ξαφνικός θάνατος σε μια απομονωμένη εξοχική βίλα στην οικογένεια των Μεδίκων, μετά την ξαδέρφη της Ελεονώρα, που πέθανε από παρόμοιο «ατύχημα» λίγες μέρες πριν.[10] Οι περισσότεροι ιστορικοί υποθέτουν ότι ο Πάολο Τζορντάνο σκότωσε την Ισαβέλλα, είτε επειδή είχε μια ερωτική σχέση με τον Τρόιλο Ορσίνι ή ότι ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του αδερφού της, Φραγκίσκου.[11] Μια ιστορικός, η Ελιζαμπέττα Μόττι, ισχυρίστηκε ότι η Ισαβέλλα πέθανε από φυσικά αίτια και ότι η φήμη ότι ο Πάολο τη δολοφόνησε διαδόθηκε από εχθρούς των Μεδίκων.[12]
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Langdon, Gabrielle. Medici Women: Portraits of Power, Love, and Betrayal in the Court of Duke Cosimo I. University of Toronto Press, 2006.
- Mori, Elisabetta (2011): L'onore perduto di Isabella de' Medici. Garzanti. ISBN 978881174119-0
- Murphy, Caroline P. Murder of a Medici Princess. Oxford: Oxford University Press, 2008. ISBN 978-0-19-531439-7
- Reiss, Sheryl; Wilkins, David. Beyond Isabella: Secular women patrons of art in Renaissance Italy. Truman State University Press, 2001. ISBN 0-943549-88-4
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 books
.google .fr /books?id=vu5BXN4wSpsC&lpg=PA17&ots=ZjfYgPkXk4&dq=Isabelle+de+M%C3%A9dicis+1542+august&hl=fr&pg=PA17 #v=onepage&q=Isabelle%20de%20M%C3%A9dicis%201542%20august&f=false. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb158368297. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Murphy, 24-28
- ↑ Murphy, 40-44
- ↑ One ambassador wrote about the teen-age Isabella: "Her liveliness never leaves her, it is born within her." Murphy, 47
- ↑ Murphy, 67-68
- ↑ Langdon, 148
- ↑ Murphy 2008, 324
- ↑ Murphy 2008, 324–325
- ↑ Murphy 2008, 316–324
- ↑ Murphy 2008, 328–333
- ↑ Mori, Elisabetta (2011): L'onore perduto di Isabella de' Medici. Garzanti. ISBN 978881174119-0