Ισδιγούσνας
Ο Ισδιγούσνας (Yazdgushnasp) ήταν Πέρσης ευγενής και πρεσβευτής κάπου στα μέσα του 6ου αιώνα, επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη το 547/8 και το 550 με την οικογένειά του και με μεγάλη ακολουθία για να διαπραγματευτεί τους ορούς των συνθηκών ανάμεσα στην Περσία των Σασσανιδών και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Σε σχέση με άλλους πρέσβεις είχε ιδιαίτερη μεταχείριση από τον Ιουστινιανό που τον άφηνε ελεύθερα να περιφέρεται μέσα στην πόλη και να μπορεί να συναλλάσσεται με όποιον ήθελε, πράγμα σπάνιο για το πρωτόκολλο της εποχής που ήθελε όλους τους ξένους αξιωματούχους να βρίσκονται κάτω από την άμεση επίβλεψη κατασκόπων και φρουρών.
| Ισδιγούσνας | |
|---|---|
_brings_food_to_the_captive_Vizier_Izadgushasp_pt_2.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Sasanian military |
| Πόλεμοι/μάχες | Λαζικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ισδιγούσνας αναφέρεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χοσρόη Α΄ της Περσίας, ως ένα από τα υψηλότερους αξιωματούχους και από τους πιο ισχυρούς ευγενείς της Περσίας, ήταν ο βεζίρης και ο θαλαμηπόλος του Χοσρόη Α΄. Είχε έναν αδελφό που ονομαζόταν Φάβριζος (Fariburz), που κατείχε επίσης υψηλά αξιώματα. Ο Προκόπιος τους περιγράφει ως εξής (Υπέρ των πολέμων, ΙΙ.28.16): «ἤστην ἐν Πέρσαις ἀδελφοὶ δύο, Φάβριζός τε καὶ Ἰσδιγούσνας, ἀρχὰς μὲν περιβεβλημένω ἐνταῦθα μεγίστας καὶ ἄλλως λογισμῷ πονηροτάτω Περσῶν ἁπάντων καὶ δόξαν ἐπὶ τῇ δεινότητι καὶ κακοτροπίᾳ πολλὴν». Ο Ισδιγούσνας, μαζί με άλλους δύο άλλα ισχυρούς ευγενείς που ονομάζονταν Simah-i Burzin και Bahram-i Mah Adhar, ζήτησαν από τον Χοσρόη να επιλέξει τον κληρονόμο του.[1]
Κατά τη διάρκεια του Λαζικού Πολέμου, ο Ισδιγούσνας και ο Φάβριζος έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κατάληψη της Λαζικής. Κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου, ο Ισδιγούσνας ήταν ο εκπρόσωπος των Σασσανιδών, και έκανε μια συμφωνία με τους Βυζαντινούς στην οποία οι Βυζαντινοί πλήρωσαν μεγάλο φόρο χρυσού με αντάλλαγμα την Λαζική.[2]
Το 547, ο Χοσρόης ήταν αποφασισμένος να αποσπάσει το οχυρό Δάρας από την βυζαντινή κυριαρχία, και προσπάθησε να τους εξαπατήσει, προκειμένου να την καταλάβει. Έστειλε τον Ισδιγούσνα ως διπλωμάτη στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στην πραγματικότητα η πρώτη του στάση ήταν να περάσει από το Δάρας, και με τη βοήθεια της μεγάλης συνοδείας του, να καταλάβει την πόλη. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό αποτράπηκε από έναν σύμβουλο του Βελισάριου, τον Γεώργιο, ο οποίος απαίτησε από τον Ισδιγούσνα να έχει μόνο είκοσι μέλη της συνοδείας του για να μπει στην πόλη. Ο Ισδιγούσνας στη συνέχεια εγκατέλειψε την πόλη και συνέχισε το ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε φιλική υποδοχή και εξέφρασε την ικανοποίησή του στον Ιουστινιανό, ο οποίος του έδωσε πλούσια δώρα.[3]
Το 573, κατά τη διάρκεια του Βυζαντινό-Περσικού πόλεμου του 572-591, ο Χοσρόης έστειλε στρατό υπό τον Αδααρμάνη να εισβάλει στην Συρία, ενώ ο ίδιος, μαζί με τον Ισδιγούσνα και τον Φάβριζο,[2] οδήγησε τον στρατό του προς το Δάρας, καταλαμβάνοντας την πόλη μετά από τέσσερις μήνες πολιορκίας. Ο Αδααρμάμης κατέλαβε αρκετές πόλεις στη Συρία, συμπεριλαμβανόμενης της Απάμειας.[4] Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστίνος Β΄ φέρεται να έδειξε σαφή σημάδια τρέλας του μετά από αυτές τις καταστροφές και παραιτήθηκε. Το 579, τον Χοσρόη διαδέχθηκε ο γιος του Ορμίσδας Δ΄, ο οποίος αργότερα διέταξε το θάνατο των 13.600 ευγενών και κληρικών,[5] συμπεριλαμβανομένου του Ισδιγούσνα.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Pourshariati 2008, σελ. 121
- ↑ 2,0 2,1 Pourshariati 2008, σελ. 102
- ↑ Greatrex & Lieu 2002, σελ. 123.
- ↑ Greatrex & Lieu 2002, σελίδες 146–149, 150.
- ↑ Pourshariati 2008, σελ. 118
- ↑ Pourshariati 2008, σελ. 119
Πηγές Επεξεργασία
- Pourshariati, Parvaneh (2008). Decline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian-Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran. London, United Kingdom: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-645-3.
- Greatrex, Geoffrey· Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). New York, New York and London, United Kingdom: Routledge (Taylor & Francis). ISBN 0-415-14687-9.
- Martindale, John Robert· Jones, Arnold Hugh Martin· Morris, J., επιμ. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527–641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.
- Morony, Michael G. (2005) [1984]. Iraq After The Muslim Conquest. Gorgias Press LLC. ISBN 978-1-59333-315-7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2015.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Izadgunashp της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |