Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος (Ιταλικά : Gian-Giacomo Crispo, 1447 - 1453) μέλος του Οίκου των Κρίσπων και 14ος Δούκας του Αρχιπελάγους (1447 - 1453) ήταν γιος και διάδοχος του Ιακώβου Β΄ Κρίσπου και της Τζινέβρα Γκαττιλούζιο.
| Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος | |
|---|---|
 Οικόσημο των Κρίσπων | |
| Περίοδος | 1447 - 1453 |
| Προκάτοχος | Ιάκωβος Β΄ |
| Διάδοχος | Γουλιέλμος Β΄ |
| Θάνατος | 1453 |
| Οίκος | Οίκος των Κρίσπων |
| Πατέρας | Ιάκωβος Β΄ |
| Μητέρα | Τζινέβρα Γκαττιλούζιο (κόρη Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζιο) |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Κηδεμονία Επεξεργασία
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος γεννήθηκε έξι βδομάδες μετά τον θάνατο του πατέρα του, ήταν ακόμα έμβρυο όταν έγινε δούκας και χρειαζόταν απαραίτητα κηδεμόνα μέχρι την ενηλικίωση του. Η πατρική του γιαγιά Φραντσέσκα Μοροζίνι αξίωσε την επιτροπεία του εγγονού της αλλά οι θείοι του Ιάκωβου Β΄ ο Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπος, Κύριος της Ανάφης και ο Νικολό Κρίσπος, κύριος της Σύρου, την περιόρισαν και έγιναν επίτροποι με την υποστήριξη της Βενετίας.[1] Όταν έπειτα από λίγο απεβίωσε ο Νικολό τον αντικατέστησε ο γιος του Φραγκίσκος Β΄ Κρίσπος. Την εκλογή του αποφάσισαν η Φραντσέσκα Μοροζίνι, ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος και οι πολίτες της Νάξου, έπειτα ζήτησαν από την Βενετία να επικυρώσει τη διαδοχή του Νικολό.[2] Είναι ενδιαφέρουσα η συμμετοχή των πολιτών στην εκλογή και ο βαθμός εξάρτησης του δουκάτου από τη Βενετία.
Συγκρούσεις για την διαδοχή Επεξεργασία
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος πέθανε σε ηλικία επτά ετών και σύμφωνα με την γαμήλια συνθήκη που είχε κάνει η αδελφή του Ιακώβου Β΄ Ανδριάνα Κρίσπου όταν παντρεύτηκε τον Δομήνικο Σομμαρίπα, Κύριο της Άνδρου θα διαδεχόταν η ίδια τον αδελφό της στο δουκάτο αν πέθαινε χωρίς απογόνους.[3] Ο θείος του Ιακώβου Β΄ Γουλιέλμος Β΄ και ο ανιψιός του Φραγκίσκος Β΄, ηγεμόνας της Σαντορίνης διεκδίκησαν τα δικαιώματα της Ανδριάνας στην διαδοχή με πρόφαση την εφαρμογή του Σαλικού νόμου.
Ο Γουλιέλμος Β΄ ζήτησε την παρέμβαση της Βενετίας ώστε να αποφύγουν την έκρηξη εμφυλίου πολέμου που ήταν επικίνδυνος εκείνη την εποχή στο δουκάτο λόγω της Οθωμανικής απειλής.[4] Ο Γουλιέλμος ήταν ο πλησιέστερος άρρην συγγενής, παρά την ηλικία του ήταν φιλόδοξος και συμφώνησε με τον ανιψιό του Φραγκίσκο να γίνει δούκας και όταν αποβιώσει να τον διαδεχθεί ο Φραγκίσκος. Η Ανάφη θα πήγαινε στην κόρη του Ιωάννα.[5] Η Ανδριάνα Κρίσπου είχε την υποστήριξη του στόλου κάτι πολύ σημαντικό για την εποχή που τα νησιά του δουκάτου δεχόντουσαν σκληρές επιδρομές. Οι Οθωμανοί είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και στίφη Τούρκων τρομοκρατούσαν τους νησιώτες, έπρεπε να υπάρχει επειγόντως δούκας στη Νάξο.[6] Η Βενετία αρχικά είχε αποκλείσει τον Γουλιέλμο Β΄ και τον Φραγκίσκο Β΄, υποστήριξε την Ανδριάνα Κρίσπου και τον σύζυγο της Δομήνικο Σομμαρίπα που ήταν εγγονός της Μαρίας Σανούδου. Όταν όμως ο Γουλιέλμος δήλωσε ότι είναι πεπειραμένος και έτοιμος να προσφέρει τις ναυτικές του δυνάμεις στη Γαληνότατη Δημοκρατία, η Βενετία από φρόνηση τον αποδέχθηκε. H ηλικιωμένη γιαγιά του Ιωάννη Ιακώβου Φραντσέσκα Μοροζίνι μετά την άνοδο του κουνιάδου της αποσύρθηκε στην Βενετία και ίδρυσε το μοναστήρι και την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου αφιερωμένα στους Ιωαννίτες Ιππότες (1452).[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Ο Γουλιέλμος είχε και έναν νόθο γιο, τον Ιάκωβο
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
Πηγές Επεξεργασία
- Κωνσταντίνου Σάθα Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας, Παρίσι 1880
- Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.