Ιωάννης Καραγιαννόπουλος

Ο Iωάννης Καραγιαννόπουλος (2 Σεπτεμβρίου 1922- 23 Ιανουαρίου 2000) ήταν βυζαντινολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου

Ιωάννης Καραγιαννόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Σεπτεμβρίου 1922 ή 1922 Αρχαία Σπάρτη
Θάνατος	23  Ιανουαρίου 2000 ή 2000
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διδάσκων πανεπιστημίου καθηγητής πανεπιστημίου βυζαντινολόγος ιστορικός

Χρονολόγιο εργο-βιογραφίας

Ο Ιωάννης Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1922 στη Λογκάστρα της Σπάρτης.

Μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα.

Αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από τον Ιούνιο του 1948 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1951 υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στη Δυτική Μακεδονία και την Ήπειρο.

Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών το 1952. Ανάμεσα στα μαθήματα που παρακολούθησε ήταν Βυζαντινολογικά, αρχαία ελληνική, ρωμαϊκή και μεσαιωνική ιστορία, δημόσιας και πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας. Την εξαετή σπουδή του στη Γερμανία ενίσχυσαν οικονομικά οι υποτροφίες που έλαβε από τη Βαυαρική κυβέρνηση, από την Alexander von Humboldt-Stiftung και από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου.

Το 1955 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου με τη διατριβή ‘’Das Finanzwesen des fruhbyzntinishen Staates’’, και με το βαθμό ‘’Magna cum laude’’ και το 1958 υφηγητής της Βυζαντινολογίας στο ίδιο ανώτατο ίδρυμα.

Το 1960 εκλέγεται έκτακτος και το 1963 τακτικός καθηγητής στην έδρα Βυζαντινής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου αποχώρησε το 1990 λόγω συνταξιοδότησης, οπότε και έλαβε τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή.

Επίσης δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μύνστερ το 1966-1967.

Από το 1962 έως το 1968 διεύθυνε το περιοδικό Byzantinishc-neugriechishce Jahrbucher που είχε ιδρύσει ο Νικόλαος Βέης

Το 1967-1968 υπήρξε κοσμήτορας της φιλοσοφικής σχολής και από το 1982 έως το1984 συγκλητικός.

Το 1966 μαζί με τους Εμμανουήλ Κριαρά και Στυλιανό Πελεκανίδη ιδρύουν το ‘’Κέντρον Βυζαντινών Ερευνών παρά την Φιλοσοφικήν Σχολή’’ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ένα ερευνητικό κέντρο για τις βυζαντινές σπουδές.

Το 1969 εκδίδεται και ο πρώτος τόμος του περιοδικού ‘’Βυζαντινά’’ έκδοσης του ‘’Κέντρου’’, το οποίο περιοδικό από της εκδόσεώς του μέχρι το 1986 διευθύνει ο Καραγιαννόπουλος.

Το 1977 γίνεται συνιδρυτής μαζί με αρχαιολόγους ιστορικούς και φιλολόγους, της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

Αρχικά διετέλεσε γενικός γραμματέας της και από το 1986 μέχρι το 1998 πρόεδρός της. Διεύθυνε το περιοδικό της Εταιρείας ‘’Βυζαντιακά’’.

Το 1982 ιδρύει την Εταιρεία Βυζαντινών Ερευνών στο πλαίσιο της οποίας διευθύνει και τη σειρά ‘’Series Thessalonicensis’’ του Corpus Fontium Historiae Byzantinae.

Το 1993 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Κέντρου Ερεύνης Βυζαντίου της Εταιρείας Φίλων του Λαού.

Επίσης έχει διατελέσει γενικός γραμματέας, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Διετέλεσε αντιπρόεδρος από το 1981 μέχρι το 1986 , γενικός γραμματέας από το 1986 μέχρι το 1996 και επίτιμος αντιπρόεδρος από το 1996 μέχρι το θάνατό του της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Σπουδών.

Από το 1985 μέχρι το 1995 χρημάτισε μέλος του Δ.Σ της Διεθνούς Επιτροπής Ιστορικών Επιστημών. Ακόμα γενικός γραμματέας και πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Σπουδών Ν.Α. Ευρώπης, αντιπρόεδρος (1984-1994) και πρόεδρος (από το 1994 έως το θάνατό του) της Διεθνούς Ένωσης Σπουδών Ν.Α.Ευρώπης. Αντιπρόεδρος του Κέντρου Τεκμηρίωσης για την Ιστορία των Βαλκανικών Λαών, μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Διπλωματικής και μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας της Αθήνας και της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Το 1979 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών , το 1983 Ξένος Εταίρος της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών, ενώ το 1986 τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Χέρντερ.

Ηταν παντρεμένος με την εκπαιδευτικό στα Αρσάκεια σχολεία Ελισάβετ Καραγιαννοπούλου-Δούκα.

Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου του 2000.

Συγγραφικό έργο

• Βυζαντινή διπλωματική. Α’ Αυτοκρατορικά έγγραφα, Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών, Θεσσαλονίκη 1972
• Πηγαί Βυζαντινής Ιστορίας, Θεσσαλονίκη, 1971
• Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους,τομ.1-3, Θεσσαλονίκη, 1976, 1978, 1990
• Το Βυζαντινό Κράτος,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1996
• Η πολιτική θεωρία των Βυζαντινών,εκδ,Βάνιας1988
• Η Μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη. Εισαγωγή στη μελέτη της ιστορίας της, του κοινωνικού και οικονομικού της βίου, εκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1996
• Εισαγωγή στην επιστήμη της ιστορίας- Εταιρεία Βυζαντινών Ερευνών, Θεσσαλονίκη, 1989
• Εισαγωγή στην τέχνη της επιστημονικής εργασίας, Θεσσαλονίκη, 1985

Πηγές

• Mάρθα Γρηγορίου Ιωαννίδου, Νεκρολογία Ιωάννου Καραγιαννόπουλου (1922-2000), Βυζαντιακά, τομ.20 (2000), σελ.11-18
• Αλκμήνης Σταυρίδου Ζαφράκα, «Ιωάννης Καραγιαννόπουλος (1922-2000) » ,Βυζαντινά,τομ.21 (2000), σελ.7-15
• Π.Χονδρογιάννη, « Ι.Καραγιαννόπουλου, δημοσιεύματα: 1956-1985», Βυζαντινά, τομ.13,1 (1985), σελ.XVII-XXXIV
• Π.Χονδρογιάννη, « Ι.Καραγιαννόπουλου, δημοσιεύματα: 1956-1998», Βυζαντιακά, τομ.19 (1999), σελ.13-51

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, «Η επικοινωνία Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης κατά τους 7ο-9ο αιώνες», Επ.Επ.Φιλ.Σχ.Θεσσ/ίκης,τομ. ΚΒ,(1984), σελ.211-229 [1]
• Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, «Συμβολή στην αγροτική ιστορία του μεταγενέστερου Βυζαντινού κράτους», Επ.Επ.Φιλ.Σχ.Θεσσ/ίκης,τομ. ΚΑ, (1983), σελ.163-200 [2]
• Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, «Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ A. PIGANIOL ΓΙΑ ΤΗΝ IUGATIO – CAPITATIO ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ», Επ.Επ.Φιλ.Σχ.Θεσσ/ίκης,τομ.Η' (1960-1963), σελ.16-46[3]
• Ιωάννης Καραγιαννόπουλος, «Προβλήματα της Βυζαντινής Ιστορίας κατά τους τελευταίους χρόνους», Επ.Επ.Φιλ.Σχ.Θεσσ/ίκης,τομ.Ι, (1968), σελ.135-163[4]