Ιωάννης Μυστάκων
Ο Ιωάννης ο επονομαζόμενος Μυστάκων, δηλ. με το μουστάκι, (άκμασε το 580–590), [1] ήταν εξέχων Ρωμαίος (Βυζαντινός) στρατηγός στους πολέμους με την Περσία των Σασανιδών κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων Τιβέριου Β' (βασ. 578-582) και Μαυρίκιου (βασ. 582-602).
| Ιωάννης Μυστάκων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιουλιανή |
| Τέκνα | Proba Πλακιδία |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός/Βυζαντινός στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Sasanian Civil War of 589–591 |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ένας γηγενής Θράκας, ο Ιωάννης εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία ως στρατηγός στη Ρωμαϊκή Αρμενία το 579, μαζί με τον Κουρς. Αν δεν κατείχε ήδη τη θέση του magister militum per Armeniam εκείνη την εποχή, είχε αναβιβαστεί σε αυτή το 582, όταν ονομάστηκε magister militum per Orientem από τον πρόσφατα εστεμμένο Mαυρίκιο. [1] Αμέσως μετά από αυτό, πιθανώς το φθινόπωρο του 582, έδωσε μία μεγάλη μάχη με τους Σασσανίδες της Περσίας υπό τον Καρδαριγκάν κοντά στη συμβολή των ποταμών Νύμφιου (σύγχρονου Μπατμάν) και Τίγρη. Σε αυτή τη μάχη, ο Ιωάννης διοικούσε το κέντρο, ενώ ο παλαιός συνάδελφός του Κούρς διοικούσε τη δεξιά πτέρυγα και ο στρατηγός Aριούλφ την αριστερή πτέρυγα. Αρχικά η μάχη πήγε καλά, το κέντρο και η αριστερή πτέρυγα ώθησαν τους Πέρσες προς τα πίσω, αλλά ο Κουρς δεν έδωσε συνέχεια, λόγω της ζήλιας του για τον Ιωάννη, προκαλώντας τον ρωμαϊκό στρατό να υποχωρήσει με ήττα. [2] Μετά από άλλη μία ήττα κατά τη διάρκεια μίας ανεπιτυχούς πολιορκίας του οχυρού Άκβας, αντικαταστάθηκε (στα τέλη του 583) από τον Φιλιππικό. [3]
Το 587 τού ανατέθηκε για λίγο η διοίκηση στη Θράκη κατά των Αβάρων μετά την ήττα τους και τη σύλληψη τού τοπικού διοικητή Κάστου. Ο Ιωάννης ανακούφισε επιτυχώς την πολιορκία της Αδριανούπολης από τους Αβάρους, αφού τους νίκησε στη μάχη, αλλά αρνήθηκε να τους καταδιώξει από επιφυλακτικότητα. [3] Μέχρι το 589, ανέλαβε και πάλι τη διοίκηση στην Αρμενία ως magister militum, θέση που κράτησε μέχρι λίγα χρόνια μετά την ειρήνη με την Περσία το 591, όταν ανακουφίστηκε από τον Ηράκλειο τον Πρεσβύτερο. Την ίδια περίπου εποχή, ανήλθε στον βαθμό του πατρίκιου. [4] Το 589 πολιόρκησε την αρμενική πρωτεύουσα Ντβιν, αλλά την άφησε, όταν άκουσε για την εξέγερση του στρατηγού Μπαχράμ Τσομπίν εναντίον του Πέρση σάχη, Ορμίσδα Δ' (βασ. 579–590). Εκμεταλλευόμενος τις περσικές εσωκομματικές μάχες, εισέβαλε στο Περσικό Αζερμπαϊτζάν, παίρνοντας πολλά λάφυρα και πολλούς αιχμαλώτους. [3] Το 591 συμμετείχε στην κοινή Ρωμαιο-Περσική εκστρατεία υπό τον Ναρσή για να επαναφέρει στον θρόνο του τον Χοσρόη Β' (βασ. 590–628), τον νόμιμο Πέρση ηγεμόνα. Επικεφαλής των αρμενικών στρατευμάτων του, πολέμησε στην αποφασιστική μάχη του Μπλαραθόν, η οποία σηματοδότησε την τελική ήττα του σφετεριστή Μπαχράμ. [3]
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε την Πλακιδία (γενν. 552), κόρη του Φλάβιου Αναστάσιου και της Πρόβας της Νεότερης, κόρης του Αναστάσιου και της Ιουλιανής. Η Ιουλιανή ήταν κόρη του Πρόβου υπάτου το 525 και της Πρόβας της Πρεσβύτερης.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). London, United Kingdom: Routledge. ISBN 0-415-14687-9.
- Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., eds. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527–641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.