Ιωάννης Ραδιναλής
Ο Ιωάννης (Γιοβάνης) Ραδιναλής ήταν Μακεδονομάχος, οπλαρχηγός από τη Ράδινα (σήμ. Ράντνια) Τίκφες, Βόρεια Μακεδονία.
Ιωάννης Ραδιναλής | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | Δεκαετία του 1880 Τίκφες |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Ιωάννης Ραδιναλής γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Ράδινα (σήμ. Ράντνια) Τίκφες, Βόρεια Μακεδονία. Συμμετείχε αρχικά ως ένοπλος, συνεργαζόμενος με την ΕΜΕΟ, αλλά σύντομα διαχώρισε τη θέση του και αποφάσισε να υπερασπιστεί τα Ελληνικά συμφέροντα[1][2]. Ήταν θείος του στρατηγού και πολιτικού της Ένωσης Κέντρου, Χρήστου Αβραμίδη.
Αρχικά συνεργάστηκε με τον Έλληνα πρόξενο Θεσσαλονίκης, Λάμπρο Κορομηλά και συγκρότησε ένοπλο σώμα, το καλοκαίρι του 1904. Το σώμα αυτό δρούσε στην περιοχή μεταξύ Ράδινας (σήμ. Ράντνια) Βόρεια Μακεδονία και Λούμνιτσας (σήμ. Σκρα) και στην ευρύτερη περιοχή των Τικφών[3]. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, το σώμα του καπετάν Γιοβάνη επέφερε σημαντικές απώλειες στα Βουλγαρικά σώματα, σε μάχες που διεξήχθησαν στη Ρασίνα (σήμ. Ράετς) Τίκφες, (Βόρεια Μακεδονία) (23 Σεπτεμβρίου)[4] και στην Κοπρισνίτσα Σιδηρών Πυλών (Ντεμίρ Καπού), (Βόρεια Μακεδονία) (30 Σεπτεμβρίου)[5][6]. Στις αρχές Οκτωβρίου του 1904 ο διωκόμενος από τα Ελληνικά σώματα της περιοχής Οστρόβου (σήμ. Άρνισσα), κομιτατζής Λούκας αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αλμωπία και να ενώσει τις δυνάμεις του με τα σώματα των Αποστόλ Πέτκωφ, Κιόσε, Μποζίνο, Αργύρ, Μπάμπιαν και Κώτσο, γεγονός που έφερε σε δύσκολη θέση το κατά πολύ μικρότερο αριθμητικά σώμα του Ιωάννη Ραδιναλή και ανέκοψε προσωρινά την υπεροχή του στην περιοχή[6][7][8]. Κατά το 1905 συνέχισε τη δράση του έως τη Γευγελή, όπου τον Ιούνιο συνεργάστηκε με το σώμα του Γεώργιου Κακουλίδη (καπετάν Μιχάλη Δράγα) προκειμένου να αντιμετωπίσει ομάδες κομιτατζήδων[9].
Κατά το 1906 και το 1907, συνέχισε να δρα στην ευρύτερη περιοχή των Τικφών, όπου προσπάθησε να περιορίσει τη δράση των πολυμελών Βουλγαρικών ομάδων, ενώ την άνοιξη του 1907 ήρθε σε επαφή με τον Παντελή Παπαϊωάννου (Νικοτσάρα), προκειμένου να ενισχύσει τη δράση των Ελληνικών σωμάτων στην περιοχή της Στρώμνιτσας. Κατά τη διάρκεια περιοδείας στα χωριά της Στρώμνιτσας, το καλοκαίρι του 1907, προκειμένου να στρατολογήσουν νέους για την αντιμετώπιση των Βουλγάρων, διέμειναν στο Κολέσινο Βόρεια Μακεδονία, στο Ζίμποβο (σήμ. Ζούμποβο) Βόρεια Μακεδονία και στο Μακρύεβο (σήμ. Μοκρίεβο) Βόρεια Μακεδονία. Εκεί στις 26 Αυγούστου του 1907, προδόθηκαν από τον εξαρχικό πεθερό του Έλληνα οπλίτη που τους φιλοξένησε με αποτέλεσμα να περικυκλωθούν σύντομα από Οθωμανικό απόσπασμα. Τότε ο Ιωάννης Ραδιναλής μαζί με τους υπαρχηγούς Γεώργιο Βολιώτη (από τη Βογδάντσα) και Θεόδωρο Σέντερη ανέλαβαν να ανοίξουν δρόμο από την Κερκίνη προκειμένου να διαφύγει το σώμα. Η αναπόφευκτη συμπλοκή που ακολούθησε στοίχισε τη ζωή σε αρκετούς Έλληνες, όπως ο Θανάσης από το Βαλδέφτσι (σήμ. Βλαντιέφτσι) Στρώμνιτσας, ο Στοΐλης από τη Βαρδαρόφτσα (σήμ. Αξιοχώρι) Κιλκίς και ο οπλαρχηγός Παντελής Παπαϊωάννου ή Γραικός (καπετάν Νικοτσάρας).[10] Η δράση του Ιωάννη Ραδιναλή συνεχίστηκε έως την επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908.
Βαλκανικοί πόλεμοι και Α΄ΠΠ
ΕπεξεργασίαΚατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο υπήρξε οδηγός του Ελληνικού στρατού στην πορεία του για τα Γιαννιτσά. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ελληνικές στρατιωτικές αρχές τον υπέδειξαν ως οδηγό για τα Συμμαχικά στρατεύματα κατά τις επιχειρήσεις Διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου. Έτσι, συμμετείχε σε αναγνωριστικές πτήσεις συμμαχικών αεροπλάνων από το Καρασούλι (Πολύκαστρο) έως τις Σιδηρές Πύλες (Δεμίρ Καπού) του Αξιού.[11]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Μπόρις Γ. Νικόλωφ, Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893-1934), Биографично-библиографски справочник, Σόφια, 2001, σελ. 17
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 341
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 66
- ↑ Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών, Προξενεία Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 23 Σεπτεμβρίου 1904, αριθμός εγγράφου 589
- ↑ Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών, Προξενεία Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 30 Σεπτεμβρίου 1904, αριθμός εγγράφου 12
- ↑ 6,0 6,1 Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 70
- ↑ Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών, Προξενεία Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 5 Οκτωβρίου 1904, αριθμός εγγράφου 13
- ↑ Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών, Επίσημα Έγγραφα περί της εν Μακεδονίας οδυνηράς καταστάσεως, Κωνσταντινούπολις 1906, σσ. 75 - 77
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 107
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904-1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σσ. 286 - 287
- ↑ «Ανέκδοτο Μητρώο των Μαχητών του μακεδονικού Αγώνα, Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2018.