Ιωάννης Σιγισμούνδος Ζαπόλυα


Ο Ιωάννης-Σιγισμούνδος, ουγγρ. János Zsigmond Zápolya/Szapolyai (7 Ιουλίου 1540 - 14 Μαρτίου 1571) από τον Οίκο των Ζαπόλυα ήταν, ως Ιωάννης Β΄, βασιλιάς της Ουγγαρίας (1540-51, 56-70), σε αντίθεση πρώτα με τον Φερδινάνδο Α΄ της Γερμανίας και μετά με τον Μαξιμιλιανό Β΄, γιο του προηγουμένου. Επίσης πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας και δούκας του Οπόλε & Ρατσίμπους.

Ιωάννης Σιγισμούνδος Ζαπόλυα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Ιουλίου 1540[1]
Βούδα
Θάνατος14  Μαρτίου 1571 ή 1571[2]
Άλμπα Ιούλια
Τόπος ταφήςκαθεδρικός ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Άλμπα Ιούλια
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
ΘρησκείαΟυνιταριανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοργανίστας
Οικογένεια
ΓονείςΙωάννης Ζαπόλυα[3] και Ισαβέλλα Γιαγκελλόνων[3]
ΟικογένειαZápolya family
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν το μόνο τέκνο του Ιωάννη της Ουγγαρίας & βοεβόντε της Τρανσυλβανίας και της Ισαβέλλας των Γιαγκελλόνων, κόρης του Σιγισμούνδου Α΄ της Πολωνίας-Λιθουανίας.

Ο πατέρας του Ιωάννης Α΄ έγινε βασιλιάς μερών της Ουγγαρίας με την υποστήριξη του Σουλεϊμάν Α΄ σουλτάνου των Οθωμανών, ενώ στις υπόλοιπες ήταν ο Φερδινάνδος Α΄ των Αψβούργων, που επίσης αξίωνε την Ουγγαρία. Οι δύο βασιλείς κατέληξαν σε συμφωνία ειρήνης το 1538, όπου έπειτα από το τέλος του Ιωάννη Α΄, αναγνωριζόταν το δικαίωμα του Φερδινάνδου Α΄ να επανενώσει την Ουγγαρία. Όμως τον Μάρτιο του 1540 γεννήθηκε ο Ιωάννης-Σιγισμούνδος και ο Ιωάννης Α΄ στην επιθανάτιο κλίνη του τον Ιούλιο του 1540 κληροδότησε το βασίλειο στον 4 μηνών γιο του. Οι αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Ιωάννη Α΄ εξέλεξαν το βρέφος ως βασιλιά, αν και αυτό δεν στέφθηκε με το ιερό στέμμα της Ουγγαρίας.

Ο Ιωάννης Β΄ δεν νυμφεύτηκε. Ήταν το τελευταίο μέλος του Οίκου των Ζαπόλυα. Με τη διαθήκη του βεβαίωσε το δικαίωμα της Συνέλευσης (Dieta) να εκλέξει νέο μονάρχη. Οι αντιπρόσωποι των τριών εθνών εξέλεξαν τον Στέφανο Μπάτορυ, που υιοθέτησε τον τίτλο του βοϊβόντε της Τρανσυλβανίας. Ο Γκασπάρ Μπέκες αντιτέθηκε στην εκλογή και υποστήριξε τον Μαξιμιλιανό Β΄, αλλά νικήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο και έτσι ο Μπάτορυ παγίωσε την εξουσία του.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Barta, Gábor; Granasztói, György (1981). "A három részre szakadt ország és a török kiűzése (1526–1605)". In Benda, Kálmán; Péter, Katalin (eds.). Magyarország történeti kronológiája, II: 1526–1848 [Historical Chronology of Hungary, Volume I: 1526–1848] (in Hungarian). Akadémiai Kiadó. pp. 361–430. ISBN 963-05-2662-X.
  • Cartledge, Bryan (2011). The Will to Survive: A History of Hungary. C. Hurst & Co. ISBN 978-1-84904-112-6.
  • Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3.