Ιωάννης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ
Ο Ιωάννης, γερμ. Johann (απεβ. 1328) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ (1303-1328). Η κτήση του περιλάμβανε το Μπάιλσταϊν.
| Ιωάννης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 10 Αυγούστου 1328[1][2][3] Χέρμανσταϊν[2] |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη[2][1][3] |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη[2][1][3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός[4] Κόμης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ (1303–1328)[1][2][5] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Όθων Α΄ του Νάσσαου[6][1][2] και Αγνή του Λάινινγκεν[1][2][3] |
| Αδέλφια | Έμιχο Α΄ του Νάσσαου-Χάνταμαρ[1][3][7] Ερρίκος του Νάσσαου-Ζίγκεν[1][2][3] Ματθίλδη του Νάσσαου[1][5][3] Όθων του Νάσσαου[1][5][3] Γερτρούδη του Νάσσαου[1][5][3] |
| Οικογένεια | Οίκος Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ (1303-1328)[1][2][3] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | διοικητής |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος (επιζήσας) γιος του Όθωνα Α΄, κόμη του βόρειου Νάσσαου και της Αγνής, κόρης του Έμιχ Δ΄, κόμη του Λάινινγκεν. Μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Ερρίκος και ο Έμιχο Α΄.
Κόμης του Ντίλενμπουργκ Επεξεργασία
Ως τρίτος γιος προοριζόταν να έχει εκκλησιαστική καριέρα και έγινε αρχιμανδρίτης (canon) στο Βορμς. To 1290 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Ερρίκος τον διαδέχθηκε. Όταν όμως απεβίωσε η μητέρα του το 1303, ο Ιωάννης άφησε τον κλήρο και ήλθε σε μακρά διαμάχη με τον Ερρίκο για την κληρονομιά. Τελικά οι τρεις αδελφοί μοίρασαν την πατρική κτήση: ο Ερρίκος έλαβε το Ζίγκεν, ο Έμιχο Α΄ το Χάνταμαρ και ο Ιωάννης το Ντίλενμπουργκ & Μπάιλσταϊν.
Διαμάχη με τον Οίκο της Έσσης για το Ντέρνμπαχ Επεξεργασία
Το 1308 ο Ιωάννης κατάφερε να προσεταιριστεί προς χρήση τα εδάφη της περιφέρειας της επισκοπής του Βορμς (Bistum Worms) που ανήκαν στη δικαστική περιφέρεια του Κάλενμπεργκ (Kalenberger Zent), εδάφη που ως τότε ήταν υπό την εκμετάλλευση των Οίκων του Χάχενμπουργκ-Γκράιφενσταϊν και του Μέρενμπεργκ, τους οποίους ο Ιωάννης κατόρθωσε βαθμιαία να εξωθήσει από αυτά. Το 1310 είχε αποκτήσει την κυριότητα των εδαφών και του τελευταίου άρρενα κληρονόμου του Μέρενμπεργκ, Χάρτραντ Ζ΄, αγοράζοντας το μερίδιό του.[8]. Όπως και ο φιλόδοξος πατέρας του, έτσι κι αυτός είχε συχνές προστριβές με τους τοπικούς άρχοντες, στο πλαίσιο των διεκδικήσεών του. Μεταξύ άλλων διεκδίκησε το μαργραβάτο του Χέρμπορν (Herborner Mark) από τους Κυρίους του Ντέρνμπαχ. Ο Οίκος του Νάσσαου ήλθε γι' αυτό σε προστριβή με τον Οίκο της Έσσης, ο οποίος υποστήριζε τους τοπικούς ευγενείς και είχε αγοράσει το κάστρο Ντέρνμπαχ το 1309. Τρία έτη μετά, το 1312 ήρθαν σε συμφωνία για τη λήξη της διαμάχης, δεσμευόμενοι να σεβαστούν τα προ της διαμάχης δικαιώματα των Κυρίων του Ντέρνμπαχ.
Διαμάχη με τον Οίκο της Έσσης υπέρ του Μάιντς Επεξεργασία
Ο Ιωάννης ήταν λαντγράβος της Κάτω Έσσης, υποτελής του Ματθαίου, αρχιεπισκόπου του Μάιντς. Όταν το 1311 απεβίωσε χωρίς άρρενα τέκνα, ο αδελφός του Όθων Α΄, λαντγράβος της Έσσης έλαβε την Κάτω Έσση, αλλά ο αρχιεπίσκοπος διαφώνησε και ξεκίνησε μια πολύχρονη διαμάχη. Ο Ματθαίος στην πορεία συμμάχησε με τον Οίκο των Νάσσαου το 1327 και τοποθέτησε τον Ιωάννη ως ταγματάρχη (Feldhauptmann) επικεφαλής του ενωμένου στρατού του Μάιντς και του Νάσσαου. Ο Ιωάννης νίκησε στη μάχη στο Σαϊμπερτσχάουζεν (1327) τον στρατό του Όθωνα Α΄, ενώ ο τελευταίος λίγο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1328 απεβίωσε. Εντούτοις ο γιος του Όθωνα Α΄, Ερρίκος ο σιδηρούς συνέχισε τον πόλεμο και κατάφερε αποφασιστική νίκη κατά του ενωμένου στρατού του Ιωάννη σε μάχη στο Βέτσλαρ[9] (10 Αυγούστου 1328), στην οποία μάλιστα ο Ιωάννης σκοτώθηκε. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον θάνατο του αρχιεπισκόπου Ματθαίου μόλις τέσσερις εβδομάδες αργότερα, σήμανε το τέλος αυτής της διαμάχης.
Η κληρονομιά του Ντίλενμπουργκ Επεξεργασία
Ο Ιωάννης ήταν άγαμος και τον κληρονόμησε ο αδελφός του Ερρίκος, κόμης του Ζίγκεν. Αυτόν τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Όθων Β΄, ο οποίος κληρονόμησε το 1334 και το Χάνταμαρ από τον θείο του Έμιχο Α΄. Ο 5ος απόγονος του Όθωνα Β΄ είχε γιους, εκ των οποίων ο πρώτος έγινε ιδρυτής του κλάδου των πριγκίπων της Οράγγης και ο δεύτερος ιδρυτής του κλάδου των βασιλέων της Ολλανδίας.
Αναφορές Επεξεργασία
- Karl Menzel: «Matthias (Erzbischof von Mainz)», Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (γερμ.), Λειψία 1884, εκδότης Duncker & Humblot, τόμος 20, σελ. 657–663
- Johannes von Arnoldi: «Geschichte der Oranien-Nassauischen Länder und ihrer Regenten», εκδότης Neue Gelehrtenbuchhandlung, Χάνταμαρ 1799, τόμος 1, σελ. 85-91
- P. Wagner: «Die Erwerbung der Herborner Mark durch die Grafen von Nassau»: Annalen des Vereins für Nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung», Βίζμπαντεν 1902, εκδότης Rud. Bechtold & Co, τόμος 32, σελ. 26-44
- Jakob Wagner: «Die Regentenfamilie von Nassau-Hadamar: Geschichte des Fürstenthums Hadamar», πρώτος τόμος, δεύτερη έκδοση, εκδότης Verlag der Mechitharisten-Congregations-Buchhandlung, Βιέννη 1863
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 «Schloss und Stadt Dillenburg» Ντίλλενμπουργκ. 1950.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Genealogie van het Vorstenhuis Nassau» Europese bibliotheek. Zaltbommel. 1970.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Wilhelm Karl Isenburg: Europäische Stammtafeln.
- ↑ 6,0 6,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Het vorstenhuis Oranje-Nassau» Uitgeverij A.W. Sijthoff. Λέιντεν, Ουτρέχτη. 1882.
- ↑ Verein für Nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung: Nassauische Annalen: Jahrbuch des Vereins für Nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung, vols. 28-30, Verlag des Vereins für Nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung, Wiesbaden, 1896, Online
- ↑ Η μάχη διεξήχθη κοντά στην πόλη Βέτσλαρ, στην πεδιάδα που βρίσκεται στη ρίζα του όρους Χέρμανσταϊν, για αυτό το τελευταίο αναφέρεται ως τόπος θανάτου του Ιωάννη.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα John, Count of Nassau-Dillenburg της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |